آئین نامه وسائل حفاظت انفرادی

ت ر 252 11/2/41
آئین نامه وسائل حفاظت انفرادی
تعریف - وسائل حفاظت انفرادی عبارتند از :
لباس کار - پیش بند - کلاه فلزی (کاسک) کلاه کار و سربند - ماسک جوشکاری و عینک و سایر انواع ماسک ها - حفاظ گوش - کمربند حافظ - انواع دستکش ها - کفش چکمه و گتر
فصل اول - لباس کار
ماده 1 - لباس کار بایستی با توجه بخطراتی که در حین کار برای کارگر مربوطه پیش می نماید انتخاب و به ترتیبی باشد که از بروز خطرات تا حد ممکن جلوگیری نماید.
ماده 2 - لباس کار باید مناسب با بدن کارگر استفاده کننده بوده و هیچ قسمت آن آزاد نباشد کمر آن همیشه بسته و جیبهای آن کوچک بوده و حتی الامکان تعداد جیبها کم باشد.
ماده 3 - کارگرانی که با ماشین کار میکنند و یا در جوار ماشین آلات مشغول کار هستند باید لباس کار دربرداشته باشند که هیچ قسمت آن باز و یا پاره نباشد بستن کراوات - آویزان نمودن زنجیر ساعت و کلید و نظائر آنها روی لباس کار اکیداً ممنوع است.
ماده 4 - در محل کاری که احتمال خطر انفجار و یا حریق باشد استفاده از یقه نورگیر (آفتاب گردان) و زه و دسته عینک که از انواع سلولوئید ساخته شده اند و همچنین همراه داشتن سایر مواد قابل اشتعال برای کارگران مربوطه اکیداً ممنوع است.
ماده 5 - در صورتی که انجام کاری ایجاب نماید که کارگر آستین لباس کار خود را مستمراً بالا بزند بایستی از لباس کار آستین کوتاه استفاده نماید.
ماده 6 - کارگرانی که در محیط آلوده بگرد و غبار قابل اشتغال و انفجار و یا مسموم کننده بکار اشتغال دارند نباید لباسهای جیب دار و یا لبه دار ( دوبل شلوار ) دربرداشته باشند چون ممکن است گرد و غبار مزبور در چین و لبه و لباس باقی بماند.
ماده 7 - لباس و کلاه حفاظتی (باشلق) مخصوص کارگرانیکه با مواد خورنده و یا مضر کار می کنند باید آب و گاز در آن نفوذ نموده و جنس آن مناسب یا نوع ماده و یا موادیکه با آنها کار میکنند باشد.
ماده 8 - لباس نسوز مخصوص حفاظت در مقابل حریق و یا انفجاریکه ممکن است ناگهان در حین انجام کار پدید آید باید لباس کاملی که باشلق و دستکش و کفش از یک تکه و سرهم است ساخته شده باشد.
ماده 9 - وسایل حفاظتی کارگرانیکه با مواد رادیو اکتیو کار میکنند باید طبق نمونه های مخصوصی که به تصویب وزارت کار رسیده است باشد .
فصل دوم - پیش بند
ماده 10 - در مقابل قطعات دوار و متحرک ماشینها و همچنین در جوار آنها نباید از پیش بند استفاده شود.
ماده 11 - چنانچه در مقابل و یا در جوار قطعات دوار و متحرک ماشینها استفاده از پیش بند ضرورت باشد باید پیش بند مزبور از دو تیکه تهیه شود بطوریکه قسمت پائین تنه از قسمت بالاتنه مجزا بوده و به قسمی بسته شود تا در مواردیکه بطور اتفاق قسمتی از آن را ماشین در حال کار بگیرد فوراً و به سهولت باز شود و بدین ترتیب خطری متوجه کارگر مربوطه ننماید.
ماده 12 - پیش بندهای مخصوص کارگرانی که در مقابل شعله و با آتشهای بدون حفاظ و یا در مقابل فلزات مذاب کار می کنند باید تمام سینه را پوشانده و از جنسی تهیه شود که در برابر آتش کاملا مقاومت داشته باشد.
ماده 13 - پیش بند مخصوص کارگرانیکه با مایعات خورنده مثل اسیدها و مواد قلیائی سوزاننده کار می کنند باید از کائوچوی طبیعی یا صنعتی و یا از مواد دیگری تهیه گردد که در مقابل مایعات خورنده مقاومت داشته و تمام سینه را نیز بپوشاند.
ماده 14 - پیش بندهای سربی برای حفاظت در مقابل اشعه ایکس باید جناق و تمام قفسه سینه را پوشانده و 30 تا 40 سانتیمتر پائین تر از کمر را نیز محفوظ نگهدارد.
ماده 15- قدرت حفاظت پیش بندهای سربی باید لااقل معادل ضخامت یک میلیمتر سرب خالص باشد.
فصل سوم - کاسک (کلاه خود)
ماده 16 - کارگرانیکه مواجه با خطر سقوط یا پرتاب شیئی روی سرشان هستند باید از کاسک فلزی استفاده نمایند.
ماده 39 - عینکهای حفاظتی برای کارگرانیکه در مقابل دودهای خطرناک یا ناراحت کننده برای چشمها کار می کنند باید دارای قابی باشند که از طرف داخل مجهز به جنسی نرم و نسوز و قابل انعطاف بوده و کاملا روی صورت کارگر چسبیده و هیچگونه منفذی نداشته باشند.
ماده 40 - عینکهای حفاظتی کلاه یا ماسک جوشکاری برای کارگرانیکه با آسیتسلن یا برق جوشکاری میکنند و یا در مقابل کوره هائیکه دارای تشعشعات خیره کننده هستند مشغول کار میباشند باید مجهز به شیشه رنگی (فیلتردار) جهت جذب تشعشعات مذکور بوده و تعیین نوع و اندازه شیشه های آنها به تصویب وزارت کار رسیده باشد.
ماده 41 - ماسکهای طلقی برای حفاظت صورت و چشم در مقابل ضربات خفیف و جرقه باید کاملاً شفاف و نسوز و بدون عیب باشند بقسمی که مانع از دید کارگر نشوند.
ماده 42 - عینک حفاظتی که مورد استفاده قرار گرفته است قبل از آنکه بکارگر دیگری داده شود باید
الف - ضدعفونی گردد.
ب - کلیه قسمتهای آن که غیر قابل ضدعفونی کردن است تعویض شوند.
ماده 43 - کلیه عینکها و ماسکهای طلقی در موقعیکه مورد استفاده قرار نمیگیرند در جلد مخصوص نگهداری شوند تا در اثر تماس با روغن و چربی و سایر مواد خراب نگردند.
ماده 44 - عینکهای حفاظتی و ماسکهای طلقی مرتباً باید مورد بازدید و کنترل قرار گیرند و قسمت های آسیب دیده آنها فوراً تعویض شوند.
فصل ششم - حفاظ گوشها
ماده 45 - هرگاه در محیط کار صداها شدید و مداوم باشد اشخاصی که در آن محیط کار می کنند بایستی از وسائل حفاظتی پرده گوش استفاده نمایند.
ماده 46 - حفاظ پرده گوش باید دارای شرایط ذیل باشد.
الف - همه روزه تمیز شود مگر انواعیکه پس از یک بار مرتبه استعمال باید دور انداخته شود.
ب- قبل از آنکه شخص دیگری از آن استفاده نماید ضد عفونی گردد.
ماده 47 - وسیله حفاظتی جهت گوش ها در مقابل جرقه - ذرات فلزات و سایر اجسام خارجی باید از نوع توری زنگ نزن - محکم و سبک با دوره به شرط آنکه هیچگونه تغییری در وضع استقرار عینک اصلی ایجاد نشود.
ج - عینک های حفاظتی که شیشه نمره ای آن زیر شیشه حفاظتی قرار دارد.
ماده 29 - شیشه و یا هر گونه ماده پلاستیکی شفاف که برای عینکهای حفاظتی ساخته می شوند باید
الف - در مقابل کاریکه عینک بمنظور آن کار اختصاص داده شده مقاومت کافی داشته باشد.
ب - عاری از حباب هوا - ترک - موج و یا هر گونه عیب دیگری باشد.
ماده 30 - بغیر از شیشه های نمره ای - سطوح داخلی و خارجی شیشه های حفاظتی باید موازی بوده و هیچگونه خمیدگی نداشته باشد.
ماده 31 - عرض شیشه های عینک حفاظتی باید 5/44 میلیمتر و طول آن 38 میلیمتر باشد.
ماده 32 - قطر دایره شیشه های عینکهای مدور غیر نمره ای باید لااقل 50 میلیمتر باشد.
ماده 33 - شیشه هائیکه منحصراً جهت حفاظت در مقابل خطر پرتاب ذرات اجسام و ضربه اختصاص داده میشوند بایستی لااقل قدرت عبور 80 درصد نور سطح کار را داشته باشد.
ماده 34 - زه های عینک باید سبک و محکم بوده و کاملا روی صورت چسبیده باشند و در صورت لزوم مجهز به حفاظ های جانبی گردند.
ماده 35 - مقاومت شیشه های عینکهای حفاظتی برای کارهای برش - پرچکاری - سنگ زدن و صیقل کردن - کار با سنگ سمباده سنگ تراش و سایر کارهای مشابه بایستی بتصویب وزارت کار برسد.
ماده 36 - قاب عینکهای حفاظتی برای کارگرانیکه در مقابل باد و یا گرد و غبار کار می کنند باید قابل انعطاف بوده و کاملا با صورت کارگر تطبیق نماید.
ماده 37 - عینکهای حفاظتی برای کارگرانیکه در مقابل باد و یا گرد و غبار کار می کنند باید انعطاف بوده و کاملاً با صورت کارگر تطبیق نماید.
ماده 37 - عینکهای حفاظتی برای کارگرانیکه با فلزات مذاب کار می کنند باید در مقابل حرارت استقامت داشته و نوع آنها با تشخیص و تصویب وزارت کار انتخاب گردد.
ماده 38 - عینکهای حفاظتی برای کارگرانیکه با مایعات خورنده از قبیل اسیدهای و قلیاها کار میکنند باید در اطراف داخل زه مجهز بجنسی نرم و نسوز و قابل انعطاف (مانند عینک اسکی) باشند تا عینک کاملاً در اطراف چشم بصورت کارگر چسبیده و مانع نفوذ ترشح مایعات مذکور از منافذ تهویه بداخل چشم گردد.
ماده 39 - عینکهای حفاظتی برای کارگرانیکه در مقابل دودهای خطرناک یا ناراحت کننده برای چشمها کار می کنند باید دارای قابی باشند که از طرف داخل مجهز به جنسی نرم و نسوز و قابل انعطاف بوده و کاملا روی صورت کارگر چسبیده و هیچگونه منفذی نداشته باشند.
ماده 40 - عینکهای حفاظتی کلاه یا ماسک جوشکاری برای کارگرانی که با آسیتیلن یا برق جوشکاری می کنند و یا در مقابل کوره هائیکه دارای تشعشعات خیره کننده هستند مشغول کار می باشند باید مجهز به شیشه رنگی (فیلتردار) جهت جذب تشعشعات مذکور بوده و تعیین نوع و اندازه شیشه های آنها به تصویب وزارت کار رسیده باشد. ماده 41 - ماسکهای طلقی برای حفاظت صورت و چشم در مقابل ضربات خفیف و جرقه باید کاملا شفاف و نسوز و بدون عیب باشند بقسمی که مانع از دید کارگر نشوند.
ماده 42 - عینک حفاظتی که مورد استفاده قرار گرفته است قبل از آنکه بکارگر دیگری داده شود باید
الف - ضدعفونی گردد
ب - کلیه قسمتهای آن که غیر قابل ضدعفونی کردن است نعویض شوند.
ماده 43 - کلیه عینکها و ماسکهای طلقی در موقعیکه مورد استفاده قرار نمی گیرند باید در جلد مخصوص نگهداری شوند تا در اثر تماس با روغن و چربی و سایر مواد خراب نگردند.
ماده 44 - عینکهای حفاظتی و ماسکهای طلقی مرتباً باید مورد بازدید و کنترل قرار گیرند و قسمت های آسیب دیده آنها فورا تعویض شوند.
فصل ششم - حفاظ گوشها
ماده 45 - هر گاه در محیط کار صداها شدید و مداوم باشد اشخاصی که در آن محیط کار میکنند بایستی از وسائل حفاظتی پرده گوش استفاده نمایند.
ماده 46 - حفاظ پرده گوش باید دارای شرایط ذیل باشد.
الف - همه روزه تمیز شود مگر انواعیکه پس از یک مرتبه استعمال باید دور انداخته شود
ب - قبل از آنکه شخص دیگری از آن استفاده نماید ضدعفونی گردد.
ماده 47 - وسیله حفاظتی جهت گوش ها در مقابل جرقه - ذرات فلزات و سایر اجسام خارجی باید از نوع توری زنگ نزن - محکم و سبک با دوره چرمی باشد که از پشت فنر تسمه ای قابل تنظیم روی گوشها مستقر گردد.
ماده 48 - در مواقعی که دستگاه حفاظ گوش مورد استفاده قرار نمیگیرد باید در جلد مخصوصی نگهداری شود تا در اثر تماس با روغن و چربی و سایر مواد خراب نشود.
فصل هفتم
کمربندهای اطمینان
ماده 49 - کمربندهای اطمینان و تسمه هائی که روی شانه و سایر تسمه های مربوط به آن باید از چرم محکم (خرم) یا برزنتی و یا کنفی یا سایر مواد مخصوص و مناسب ساخته شود.
ماده 50 - حداقل پهنای کمربند اطمینان 12 سانتی متر و حداقل ضخامت آن شش میلیمتر بوده و استقامت آن در مقابل نیروی کشش برای پاره شدن نبایستی کمتر از 1150 کیلوگرم کمتر باشد.
ماده 51 - طنابهای مهار باید از کنف بسیار مرغوب و یا از جنس مشابه آن ساخته شده و استقامت آنها در مقابل نیروی کششی برای پاره شدن کمتر از 1150 کیلوگرم نباشد.
ماده 52 - کمربندهای اطمینان و همچنین کلیه قطعات و ضمائم آن باید دقیقا و مرتبا مورد بازدید قرار گرفته و قطعات فرسوده و یا خراب آنها تعویض گردد.
ماده 53 - کمربندهای چرمی باید دقیقا بازرسی شوند تا اطمینان حاصل گردد که از طرف داخل ترک خوردگی و یا بریدگی نداشته باشند.
ماده 54 - پرچهای روی کمربند باید هر یک جداگانه دقیقا مورد بازدید قرار گیرند تا اطمینان حاصل شود که عاری از هر گونه عیب نقص میباشند.
ماده 55 - کلیه قطعات و ضمائم گیره های کمربند اطمینان باید دارای مقاومتی برابر مقاومت خود کمربند که در ماده های 53 و 54 ذکر گردیده است باشند.
فصل هشتم
وسایل حفاظتی دستها و بازوها
ماده 56 - دستکشها باید طوری انتخاب شوند که خطرات احتمالی ناشی از کار متناسب بوده و هیچگونه ناراحتی برای حرکت انگشتان ایجاد ننماید.
ماده 57 - کارگرانیکه با انواع مختلف ماشینهای مته ماشینهای کله زنی و سایر ماشینها کار می کنند که قطعات متحرک آنها احتمال گرفتن دست یا دستکش را دارند نبایستی از دستکش استفاده نمایند.
ماده 58 - کارگرانیکه اشیاء لبه تیز و برنده و یا اجسام خاردار یا عاج داری حمل مینمایند باید از دستکشهائی استفاده نمایند که مقاومت کافی داشته و در صورت لزوم مسلح به سیمهای فلزی باشند .
ماده 59 - کارگرانیکه گوشت را قطعه قطعه میکنند یا استخوان گوشت یا ماهی را درمی آورند باید از دستکشهائی استفاده کنند که از زره فولادی ساخته شده باشد.
ماده 60 - دستکشهای کارگرانیکه فلزات داغ حمل می کنند باید از پنبه نسوز یا جنس مخصوص مشابه دیگری که در مقابل گرما مقاومت داشته و عایق حرارت باشند ساخته شوند.
ماده 61 - کارگرانیکه با برق سر و کار دارند باید از دستکشهای لاستیکی یا جنس مخصوص مشابه دیگری که عایق الکتریسیته بوده و مقاومت الکتریکی آن متناسب ولتاژ مربوط بنا بتشخیص وزارت کار باشد.
ماده 62 - کارگرانیکه با مواد خورنده از قبیل اسیدها و قلیاها سر و کار دارند باید از دستکشهای ساخته شده از لاستیک طبیعی یا مصنوعی یا پلاستیکی نازک و نرم استفاده نمایند درجه مقاومت این نوع دستکشها در مقابل این مواد بنا به تشخیص وزارت کار خواهد بود.
ماده 63 - دستکشهای کارگرانیکه با مواد سمی - تحریک کننده و یا عفونی کار می کنند باید
الف - آنقدر بلند باشد که بازوها را کاملا بپوشاند.
ب - کلیه قسمتهای دستکشها باید دارای مقاومت کافی در مقابل مواد مذکوره در بالا باشد.
ج - کوچکترین سوراخ یا پارگی نداشته باشد.
د - هر گاه این دستکشها در موقع کارپاره شوند باید فورا تعویض گردند.
ماده 64 - دستکشهای سربی بمنظور حفاظت در مقابل اشعه مجهول باید دستها را کاملامحفوظ داشته و لااقل تا نصف بازوها را پوشانده و قدرت حفاظتی این قبیل دستکشها اقلا برابر با قدرت حفاظتی ورق سربی بضخامت 55/0 میلیمتر باشد.
ماده 65 - با در نظر گرفتن وزن سنگین سرب دستکشهای سربی باید طوری انتخاب شود که سبک و نرم بوده و کاملا حفاظت دستها را تامین نماید.
فصل نهم - حفاظت پاها (گتر - کفش - چکمه)
گترها
ماده 66 - گترهای حفاظتی باید بطریقی ساخته شده باشند تا در مواقع ضروری بتوان فورا آنها را از پا درآورد.
ماده 67 - کارگرانیکه از درخت ها - تیرها و ستونها بالا میروند باید از گترهای مخصوص این قبیل کارها که نوع آنها از طرف وزارت کار تعیین و تشخیص شده باشد.
ماده 68 - گترهای کارگرانیکه با مواد مذاب کار میکنند باید از پنبه کوهی یا سایر مواد مخصوص که در مقابل حرارت مقاومت دارند ساخته شوند این گترها میبایستی تا زانو را پوشانیده و کاملا به پاها بچسبد تا مانع دخول مواد مذاب گردند.
ماده 69- کارگرانیکه در معرض ترشحات جزئی یا جرقه های قوی قرار میگیرند یا با اشیاء برنده و زیر کار می کنند باید از گرمائی استفاده نمایند که چرم دباغی شده یا جنس مقاوم دیگری ساخته شده باشد.
ماده 70 - کارگرانیکه با تبر یا پتک یا ابزار مشابهی اشیائی را خورد می نمایند باید از ساق بند یا مچ پیچهائیکه مقاومت کافی داشته باشد استفاده نمایند.
کفشها و چکمه ها
ماده 71 - کارگرانیکه کارشان روی هم گذاشتن قطعات چدنی و یا قطعات بزرگ چوبی و یا جابجا کردن بارهای فلزی سنگین و یا کارهای مشابه میباشند برای حفاظت انگشتان پاها باید نوک کفشهای آنها مجهز بغلاف باشد و یا از چکمه حفاظتی و یا کفش حفاظتی استفاده نمایند.
ماده 72 - کارگرانیکه با مواد خورنده از قبیل اسیدها و مواد قلیائی کار میکنند باید از کفشهائی استفاده نمایند که از لاستیک و یا از چرمیکه بمنظور این قبیل کارها عمل آمده و یا از چوب و یا از سایر مواد مخصوصی که در مقابل مواد خورنده فوق مقاوم هستند ساخته شده باشند.
ماده 73 - کفشهای کارگرانیکه با فلزات و یا مواد داغ یا خورنده کار میکنند باید.
الف - کاملا به پا و قوزک پا چسبیده باشند بطریقیکه مواد مذکور فوق بداخل کفش نفوذ نماید.
ب- این قبیل کفشها باید فاقد سوراخ های بند کفش بوده تا مواد مذکور بداخل کفش نفوذ ننماید.
ماده 74 - چکمه های حفاظتی بمنظور حفاظت انگشتان پا باید دارای نوک فولادی یا فلزی دیگری باشد که مقاومت آن از طرف وزارت کار تشخیص داده شده باشد.
ماده 75 - کفشهای کارگرانیکه با برق کار میکنند باید فلز در آن بکار رفته باشد.
ماده 76 - در کارگاههائیکه ایجاد جرقه بروز خطری را متحمل باشد کفشهای کارگران باید فاقد هر نوع میخ فلزی باشد.
فصل دهم - حفاظت جهاز تنفسی
مقررات عمومی
ماده 77 - هر گونه وسائل حفاظت جهاز تنفسی باید از نوع و مدل مخصوص و مناسب شرایط مورد استفاده بوده و استفاده از آن در شرایط مزبور قبلا بتصویب وزارت کار رسیده باشد.
ماده 78 - انتخاب وسائل حفاظتی جهاز تنفسی باید با توجه به نکات زیر بعمل آید.
الف - خواص شیمیائی - فیزیکی و بیولیژیکی موادیکه باید با آنها کار شود.
ب- نوع کار - محل کار و فضای محدود محل کار
ج - سهولت نگاهداشتن وسائل مربوطه و ارزانی هزینه تعمیرات اتفاقی آنها.
ماده 79 - وسائل حفاظتی جهاز تنفسی بایستی متناسب با فرمهای مختلف صورت ها بوده و بطوری مستقر شود که درز و منفذی نداشته باشد.
ماده 80 - برای حفاظت در مقابل بخارهای خورنده و حلال - گازهای مضر و هوای کم اکسیژن استعمال دستگاههای تنفسی فیلتردار که عمل آنها مکانیکی است بکلی ممنوع است.
ماده 81 - بمجرد احساس ناراحتی در عمل تنفس فیلتر را بایستی تعویض نمود.
ماده 82 - استفاده از دستگاههای تنفسی با مواد شیمیائی مجهز به قاب یا محفظه فیلتردار در محوطه های کوچک یا در اماکنی که تهویه آنها ناقص انجام می شود یا در فضائی که میزان اکسیژن آن کم است ممنوع میباشد.
ماده 83 - قابها یا محفظه های فیلتردار فوق الذکر باید بامشخصات و اندازه های تعیین شده از طرف وزارت کار تطبیق نماید.
ماده 84 - قابها یا محفظه های مزبور باید پس از هر دفعه استفاده تعویض شوند و چنانچه مورداستفاده نیز قرار نگرفته باشند بایستی پس از انقضای مدتی که برای استفاده از طرف کارخانه سازنده تعیین گردیده است تعویض گردند.
ماده 85 - محفظه های فیلتردار باید بمجرد مشاهده علائم خروج مواد شیمیائی تعویض گردند.
ماده 86 - تسمه ها و بندهائیکه بوسیله آنها دستگاههای فوق به بدن متصل میشوند نبایستی سلب آزادی حرکت شخص استفاده کننده را نموده و مزاحمتی برای او ایجاد کند.
ماده 87 - دستگاههای تنفسی با هوای تازه و ماسکهای مجهز به لوله های قابل انعطاف باید
الف - در نقاط یا محلهای خطرناک با اطمینان کامل باینکه دستگاه بخوبی عمل رساندن هوا را انجام میدهد مورد استفاده قرار گیرند .
ب- در مورد کارهائیکه فوریت نداشته و بایستی در هوای آلوده به دود یا گازهای مضر انجام شود و استفاده از دستگاههای تنفسی با مواد شیمیائی و مجهز به محفظه فیلتردار مقدور نباشد مورد استفاده قرار گیرد.
ماده 88 - فشار هوا ورود به ماسکها و دستگاههای تنفسی فوق نبایستی بیش از 75/1 کیلوگرم بر سانتیمتر مربع باشد.
ماده 89 - هر گاه هوای فشرده برای ورود به ماسک یا دستگاه تنفسی دارای فشاری بیش از فشار مذکور در ماده 91 باشد باید
الف - دستگاه رساندن هوا مجهز بشیر مخصوص تقلیل فشار هوا بوده این شیر در محلی که لوله قابل انعطاف بدستگاه رساندن هوای فشرده وصل میشود سوار گردد.
ب- برای احتیاط و اطمینان بیشتر و بمنظور جلوگیری از نامنظم کارکردن شیر تقلیل دهنده فشار لازم است که دریچه اطمینانی که با فشاری قدری زیادتر از فشار شیر تقلیل دهنده تنظیم شده باشد در روی دستگاه نصب گردد.
ماده 90 - ار ماسکها و دستگاههای تنفسی در صورتی میتوان با هوای فشرده استفاده نمود که
الف - هوای مزبور قبلا توسط صافی هائیکه در مجاری آب قرار داده اند تمیز و خشک شده باشند.
ب- ورود هوای فشرده به ماسکها و دستگاههای تنفسی مورد بحث بهتر است وسیله دستگاه وانتیلاتور انجام گیرد - استفاده از کمپرسور با فشار زیاد در این مورد حتی المقدور توصیه نمیشود.
ماده 91 - نگهداری کمپرسور یا وانتیلاتور بایستی مرتبا و بدقت صورت گیرد و نصب دهانه لوله مکنده هوا در محلی باشد که هوای تمیز و پاک برای دستگاه تامین گردد.
ماده 92 - فاصله نقطه اتصال دستگاههای تنفسی که با هوای فشرده کار میکنند تا محل اصلی دهنده هوا نبایستی زیادتر از 45 متر باشد .
ماده 93 - قطر داخلی لوله های خرطومی ( یا قابل انعطاف) ماسکها نبایستی از 5/2 سانتیمتر کمتر باشد و جنس لوله باید طوری باشد که پاره نشده و در اثر پیچ خوردن و یا تاشدن راه عبور هوا را مسدود ننماید.
ماده 94 - فاصله ماسکهائیکه مجهز به لوله های قابل انعطاف یا خرطومی هستند تا محل اتصال به لوله اصلی نبایستی بیش از 5/7 متر باشد.
ماده 95 - تسممه ها و وسایلی که برای نصب دستگاههای تنفسی به بدن تعبیه شده اند بایستی دارای مقاومت حداقل 115 کیلوگرم در مقابل کشش باشد.
ماده 96 - در موارد زیر دستگاههای اکسیژن دهنده که نوع آنها بتصویب وزارت کار رسیده است باید مورد استفاده قرار گیرند.
الف - کارگرانی که بر علیه آتش مبارزه مینمایند یا عمل نجات را انجام میدهند و یا در هوای غیرقابل تنفس ناشی از تراکم گازها یا نقصان اکسیژن انجام وظیفه میکنند.
ب- کارگرانیکه محل کار آنها بیش از 45 متر از نزدیکترین منبع هوای سالم و کافی فاصله داشته و باید مجاری دستگاههای تنفسی آنها مورد حفاظت قرار گیرند و استفاده از دستگاههای تنفسی فیلتردار برای آنها مجاز تشخیص داده نشود.
ماده 97 - اشخاصیکه از دستگاههای اکسیژن استفاده مینمایند باید قبلا تعلیمات مخصوص نسبت بطرز استعمال این دستگاه را گرفته باشند.
ماده 98 - حداکثر فشار در بالنهای محتوی اکسیژن 150 آتمسفر میباشد و بالنها باید مجهز به فشارسنجی برای کنترل فشار اکسیژن باشند.
ماده 99 - در دستگاههای اکسیژن دهنده شیر تقلیل فشار باید طوری تنظیم شود تا حداقل در هر دقیقه دو لیتر ( یک دوم گلن) اکسیژن از آن خارج شود.
بازرسی و نگهداری و استفاده از دستگاههای حفاظت تنفسی
ماده 100 - کلیه قسمتهای حساس و قطعاتیکه بیشتر در معرض خرابی و فرسودگی قرار میگیرند و همچنین وسائل انتقال هوای تازه یا اکسیژن باید در فواصلی که از یکماه تجاوز نکند توسط شخص صلاحیتدار دقیقا بازرسی شوند.
ماده 101 - در فواصلی که از یکماه تجاوز نکند میبایستی دریچه های اطمینان خودکار تنظیم فشار در دستگاههای اکسیژن دهنده مورد بررسی و کنترل قرار گیرند.
ماده 102 - برای اطمینان از کار صحیح وسائل کنترل دستگاههای اکسیژن دهنده باید لااقل هر شش ماه یکبار وسائل کنترل مزبور بازرسی دقیق قرار گیرند.
ماده 103 - اکسیژنی که از دستگاه اکسیژن دهنده خارج میشود باید عاری از هر گونه مواد مضر باشد.
ماده 104 - اشخاصیکه که از دستگاههای اکسیژن دهنده استفاده می نمایند باید قبلا تعلیمات مخصوص را به شرح زیر فراگرفته باشند.
الف - طرز قرار دادن سریع و صحیح ماسک یا دهان بند روی صورت
ب- طریقه استفاده صحیح دستگاه در موارد ضروری و فوری
ماده 105 - کارگران موظفند هر گونه نقص یا عیبی که در دستگاههای تنفسی مشاهده می نمایند فورا بمامور فنی مربوطه اطلاع دهند.
ماده 106 - دستگاههای تنفسی باید :
الف - تحت نظارت مستقیم متخصص ذیصلاحیتی که مسئول مراقبت در سالم بودن آنها است نگهداری شود.
ب- در محلی تمیز - خشک و خنک بطور مرتب قرار داده شوند و در عین حال دسترسی به آنها آسان باشد.
ماده 107 - دستگاههای تنفسی مجهز بمحفظه و قاب فیلتردار باید همیشه تمیز بوده و قسمت ماسک یا دهان بند آن پس از هر مرتبه استفاده ضدعفونی گردد.
ماده 108 - ماسکها و لوله های قابل انعطاف مجزای هوا باید با صابون شسته شده و سپس با آب تمیز مواد صابونی آن گرفته شود و قبل از آنکه در محل خود قرارداده شوند خشک گردند.
ماده 109 - دستگاه تنفسی که مورد استفاده قرار گرفته است در صورتی شخص دیگری میتواند از آن استفاده نماید که قبلا با آب نیم گرم و صابون شسته شده و کاملا ضدعفونی گردد.
ماده 110 - کلیه وسائل حفاظتی مندرج در این آئین نامه بر حسب نوع کارگران از طرف کارفرما تهیه و مجانا در اختیار کارگران مربوطه قرار داده شود.
این آئین نامه مشتمل بر ده فصل و 110 ماده به استناد ماده 47 قانون کار تدوین و در جلسه شورایعالی حفاظت فنی مورخ 21/12/40 شصت و ششمین جلسه بتصویب رسیده و قابل اجرا است.
شورایعالی حفاظت فنی
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)