قانون اساسی معارف

مصوبه پنجشنبه دهم شهر ذیقعده 1329 قمری
مطابق با نهم عقرب 1290
ماده 1 - مکتب و مدرسه عبارت است از تاسیساتی که برای تربیت اخلاقی و
علمی و بدنی ابنا نوع دائر می گردد.
ماده 2 - پروگرام مدارس و مکاتب از طرف وزارت معارف معین می گردد و
باید در پروگرام حیثیت علمی و صنعتی و نشو و نمای بدنی ملحوظ باشد.
ماده 3 - تعلیمات ابتدائیه برای عموم ایرانیان اجباری است .
ماده 4 - طریق تحصیل آزاد است لیکن هر کس باید آن اندازه از معلوماتی
را که دولت برای درجه ابتدایی معین نموده تحصیل کند.
ماده 5 - هر کس مکلف است اطفال خود را از سن هفت به تحصیل معلومات
ابتدائیه وادارد اعم از این که در خانه باشد یا در مدرسه .
ماده 6 - در صورت لزوم طبی یا وجود مانع با اطلاع مامورین معارف تاخیر
شروع در ارسال طفل به مکتب جایز است .
ماده 7 - ملل غیر اسلامی در مدارس دولتی حق تقاضای تحصیل مذهب خودشان
را ندارند مجبور به تحصیل شرعیات اسلامی نیز نخواهند بود.
ماده 8 - مکاتب و مدارس بر دو قسمت است رسمی و غیر رسمی :
رسمی آن است که از طرف دولت دایر شده باشد - غیر رسمی آن است که بانی
مخصوص داشته باشد.
ماده 9 - هر کس مدرسه غیر رسمی افتتاح کند باید به اطلاع دولت برساند.
ماده 10 - کسی که می خواهد مدرسه افتتاح کند باید رعایت شرایط ذیل را
بنماید:
1 - مدیر مدرسه کمتر از سی سال نباید داشته باشد.
2 - بنای مدرسه را موافق ملاحظات حفظالصحه که از طرف وزارت معارف مقرر
شده است فراهم نماید.
3 - در مدارس ابتدایی مدیر باید دارای تصدیقنامه تحصیلات مدارس متوسطه
و در مدارس متوسطه دارای تصدیق نامه تحصیلات عالیه باشد.
4 - مدیر مدرسه باید معروف به سو عقیده و اخلاق و عادات ذمیمه نبوده
مرتکب جنحه و جنایتی نشده باشد و معلمینی را هم که انتخاب می کند باید
علاوه بر شرایط مزبوره هر کدام در فن خود تصدیق رسمی وزارت معارف را دارا
باشند.
ماده 11 - هر کس در هر جا تحصیل کرده باشد تا در مقام امتحان رسمی بر
نیامده است در مدارس رسمی دولتی پذیرفته نخواهد شد.
ماده 12 - مفتشین دولتی در کل مدارس و مکاتب رسمی و غیر رسمی حق ورود
و تفتیش دارند و هیچ مدیری در هیچ موقعی حق مخالف ندارد.
ماده 13 - مدارسی که از اموال اوقاف دایر است نیز از حیث امور اخلاقی و
حفظ صحتی و ترتیب تعلیمات و امتحانات و غیرها تا اندازه که با غرض واقف
موافقت کند در تحت نظارت وزارت معارف است .
ماده 14 - وزارت معارف باید تدریس کتبی را که مضر به اخلاق و دین
محصلین است ممنوع نماید و کتبی که از طرف وزارت معارف ممنوع شده باشد در
هیچ مدرسه نباید تدریس بشود.
ماده 15 - مدارس و مکاتب بر چهار نوع است :
1 - مکاتب ابتدایی دهکده .
2 - مکاتب ابتدایی بلدی .
3 - مدارس متوسطه .
4 - مدارس عالیه .
ماده 16 - هر یک از مکاتب و مدارس چهارگانه پروگرام مخصوص قانونی
خواهد داشت و وزارت معارف مسئول اجرای آن پروگرام ها است .
ماده 17 - پروگرام مکاتب و مدارس ابتدائیه و متوسطه باید تعلیم واجبات
دینی را به قدر لزوم شامل باشد.
ماده 18 - وزارت معارف ترتیب درجات و مراتب تحصیلیه را معین نموده
برای هر کدام امتحانات و تصدیقنامه ها برقرار خواهد نمود که دخول در خدمات
دولتی موقوف به داشتن آن تصدیقنامه ها خواهد بود.
ماده 19 - در هر ده و در هر محله از قصبات یکی مکتب ابتدایی دهکده
دایر می شود.
ماده 20 - در شهرها بر حسب عده نفوس و حاجت اهالی و کفایت مالیه محلیه
یک یا چندین مدرسه ابتدایی و متوسطه دایر خواهد شد.
ماده 21 - مدارس عالیه در تهران و در مراکز عمده دایر خواهد شد.
ماده 22 - مخارج مدارس ابتداییه در قصبات و بلاد به عده دولت و مخارج
آنها از محل مالیاتی که در هر محل به موجب قانون برقرار می شود پرداخته
خواهد شد.
ماده 23 - مخارج مکاتب دهکده نیز بر عهده دولت و به موجب قانون از
مالکین دهکده و اهالی دریافت خواهد شد.
ماده 24 - مخارج مدارس غیر مجانی دولتی از محل حق التعلیمی است که از
شاگردان اخذ می شود و چنانچه کسری داشته باشد بر عهده دولت است .
ماده 25 - مکاتب و مدارس مجانی که به خرج دولت اداره می شود فقط برای
تمتع اطفال فقرا و اشخاصی است که رسما عدم بضاعت آنها از طرف مامورین
رسمی محلی تصدیق شده باشد.
ماده 26 - ابنیه متعلقه به مکاتب و مدارس و سایر متعلقات مدارس از
منقول و غیر منقول در تحت نظارت وزارت معارف است .
ماده 27 - قبول محصلین بی بضاعت در مدارس متوسطه و عالیه به طور مجانی
به موجب قانون مخصوص خواهد بود.
ماده 28 - مجازات بدنی در مکاتب و مدارس ممنوع است
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)