مصوب 30 جوزا 1301 شمسی
ماده اول - از عایدات خالص طواحینی که در اراضی اربابی واقع شده و با
آب خالصه کار می کند یک عشر بابت حق الما دریافت می شود.
ماده دوم - از عایدات خلاص طواحینی که در اراضی خالصه بنا شده و با آب
اربابی گردش می کند یک عشر بابت حق الارض دریافت می شود.
ماده سوم - از عایدات خالص طواحینی که در اراضی خالصه بنا شده و با آب
خالصه کار می کند یک عشر بابت حق الارض و یک عشر بابت حق الما دریافت می شود.
ماده چهارم - در مواردی که دولت مالک تمام آب یا اراضی طاحونه نباشد
به نسبت سهمی که مالک است حق الارض و حق الما مطابق مواد فوق دریافت می شود.
ماده پنجم - عایدات خالص عبارت است از کلیه عایدات طاحونه پس از وضع
صدی چهل از بابت مخارج از هر قبیل .
ماده ششم - مقصود از آب و زمین خالصه که در مواد فوق ذکر شده است آب و
زمینی است که در تصرف دولت باشد و خالصجات انتقالی را که در حکم املاک
اربابی است و همچنین طاحونه هایی را که با آب نهرهای اربابی منشقه از
رودخانه ها کار می کند شامل نمی شود.
ماده هفتم - وزیر مالیه مامور اجرای این قانون است
نوع :
5
شماره انتشار :
تاریخ تصویب :
1301/00/30
تاریخ ابلاغ :
دستگاه اجرایی :
موضوع :
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)