نظامنامه راجع به قانون ازدواج

نمره 8719 1و12و1310
وزارت جلیله امور خارجه- داخله
هیئت وزراء در جلسه 27 بهمن ماه 1310 نظر به ماده 17 قانون ازدواج مصوب 23 مرداد ماه 1310 و نظر به تصویب نامه نمره 5738 نوزدهم مهرماه 1310 مواد ذیل را مقرر میدارند:
ماده 1- در موارد ذیل والی یا حاکم و یا مأمور قونسولی نباید اجازه ازدواج اتباع خارجه را با نسوان ایرانی بدهند:
1- در صورتیکه از حیث قوانین ایران با قوانین مملکت متبوع شخص خارجی برای ازدواج او مانعی موجود باشد.
2- در صورتیکه استطاعت تبعه خارجه از حیث وسائل معیشت برای تحمل مخارج زوجه خود از مسکن و اغذیه و البسه و غیره به نحوی که با وضعیت زن متناسب باشد محرز نشود.
3- در صورتیکه تبعه خارجه در مملکتی که در آنجا میخواهد با زن ایرانی ازدواج کند نه مال غیرمنقول داشته باشد و نه علاقه تجارتی و از حیث شغل نیز نتواند بطور مرتب در آن مملکت اقامت یا سکونت کند.
ماده 2- هر تبعه خارجه که بخواهد اجازه ازدواج با زن ایرانی را تحصیل کند باید اسناد و مدارکی را که مثبت حائز بودن شرایط ازدواج زن ایرانی باشد بتقاضانامه خود ضمیمه کرده و بمرجع صلاحیتدار تقدیم نماید.
ماده 3- اثبات اینکه مطابق قوانین مملکت متبوع تبعه خارجه برای ازدواج او مانع قانونی موجود نیست بوسیله تصدیقنامه ای که از طرف مأمورین قونسولی دولت متبوع شخص مزبور در ایران داده شده باشد بعمل می آید.
احراز استطاعت تبعه خارجه از حیث وسائل معیشت در مورد دارائی که تبعه خارجه در خارج ایران دارد به موجب تصدیق مأمورین قونسولی دولت متبوع او در ایران و یا تصدیق مأمورین قونسولی دولت ایران در مملکتی که دارائی در آنجا واقع است و در مورد دارائی تبعه خارجه در ایران بوسیله شهادت کتبی شهود که هویت آنها را نظمیه محل نیز تصدیق کرده باشد بعمل می آید.

منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)