قانون اجازه مبادله پروتکل منضمه به عهدنامه ودادیه و تامینیه ایران و افغانستان و پروتکل راجع به استرداد مجرمین و متهمین به جرم

ماده واحده - مجلس شورای ملی پروتکل منضمه به عهدنامه ودادیه و
تامینیه ایران و افغانستان مورخه 6 آذر ماه 1306 و همچنین پروتکل راجعه
به استرداد مجرمین و متهمین به جرم را که بین دولتین ایران و افغانستان
در تاریخ 25 خرداد 1307 امضا شده تصویب و اجازه مبادله نسخ صحه شده آن را
به دولت می دهد.
این قانون که بر یک ماده و دو پروتکل ضمیمه است در جلسه شانزدهم دی ماه
یک هزار و سیصد و هفت شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی - دادگر
پروتکل راجعه به اعاده مجرمین و متهمین به جرم بین دولتین ایران و
افغانستان
در تعقیب فصل هفتم عهدنامه مودت منعقده بین ایران و افغانستان در تاریخ
اول سرطان 1300 در باب اعاده مجرمین اختیارداران طرفین این پروتکل را
امضا می نمایند:
کلیه مجرمین غیر سیاسی و متهمین به جرم های غیر سیاسی که پس از ارتکاب
جرمی در خاک یک طرف به خاک طرف دیگر رفته باشند و تقاضای استرداد آنها
بشود به مامورین طرفی که جرم در خاک آن واقع شده تسلیم خواهند شد.
تقاضانامه استرداد باید به وزارت امور خارجه داده شده و ورقه جلب یا حکمی
که به امضای مقامات صلاحیت دار قضایی رسیده به آن ضمیمه باشد.
به طوری که واضح است در ورقه جلب یا حکم محکمه باید جرم صریحا ذکر شده و
ماده قانونی که مجازات آن جرم را معین می کند تصریح گردد.
هر گاه متهم یا مجرم از اتباع مملکتی باشد که به آنجا پناه برده مسترد
نخواهد شد و مملکتی که جرم در آنجا واقع شده حق دارد وقوع جرم را با دلایل
و مدارک به مملکت طرف دیگر داده و تقاضای تعقیب یا مجازات متهم یا مجرم
را مطابق قانون آن مملکت بنماید.
اعتبار این پروتکل تا مدت دو سال باقی است هر گاه در موقع انقضای دو سال
هیچیک از طرفین آن را فسخ نکرد برای مدت دو سال دیگر دارای اعتبار خواهد
بود.
تهران به تاریخ 25 خرداد 1307 مطابق 15 ژوئن 1928
امضا: پاک روان امضا: غلام صدیق
پروتکل منضمه به عهدنامه ودادیه و تامینیه ششم آذر ماه 1306 بین
دولتین ایران و افغانستان
نظر به موجود بودن روابط مادی و معنوی و رشته های الفت و برادری بین
مملکتین ایران و افغانستان که خوشبختانه به وسیله عهدنامه ودادیه اول
سرطان 1300 و عهدنامه ودادیه و تامینیه ششم آذر ماه 1306 برقرار و تکمیل
شده است و برای تشیید و تتمیم روابط مزبوره اعلیحضرت شاهنشاه ایران و
اعلیحضرت پادشاه افغانستان انعقاد پروتکل حاضر را در تکمیل عهدنامه های
مذکوره لازم شمرده و برای امضا آن اختیارداران خود را به ترتیب ذیل معین
نمودند:
اعلیحضرت شاهنشاه ایران : جناب میرزا فتح الله خان پاک روان کفیل وزارت امور
خارجه و اعلیحضرت پادشاه افغانستان : عالیقدر جلالت ماب سردار اعلی
غلام صدیق خان کفیل وزارت امور خارجه . اختیارداران مزبور پس از ارائه
اختیارنامه های خود که دارای شرایط و اعتبار لازمه بود در مواد ذیل موافقت
حاصل کردند:
ماده اول - در صورتی که یکی از مملکتین ایران و افغانستان مورد عملیات
خصمانه یک یا چند دولت ثالث بشود متعاهد دیگر مکلف است که تمام کوشش خود
را به عمل آورد که وضعیت مذکوره را اصلاح نماید.
اگر با وجود تمام مساعی مبذوله معذلک وقوع جنگ حتمی و ناگزیر شود
متعاهدین تقبل می کنند که وضعیت را به دقت و با روح یگانگی و محبت و
خیرخواهی تحت مطالعه درآورند تا اینکه راه حلی که موافق منافع عالیه آنها
و متناسب با وضعیت باشد پیدا نمایند.
ماده دوم - دولتین متعاهدین قبول می کنند که جهت ترقی و تعالی مملکتین و
ملتین هر گونه وسائل و وسائطی را که برای طرف دیگر نافع و مورد احتیاج
بوده و در مملکت طرف مقابل موجود باشد اعم از وسایل مادی و متخصص فنی و
غیره به اختیار طرف مقابل واگذار و طرف مقابل را به آن معاونت نماید
ترتیب واگذاری و معاونت مذکور را بر طبق مقاولات مخصوص معین خواهند کرد.
همچنین طرفین متعاهدین معظمین توافق نظر حاصل نمودند که با همدیگر تشریک
مساعی اقتصادی نمایند و قبول نمودند که در اسرع اوقات متخصصین فنی طرفین
مجتمعا شرائط و وسائل تشریک مساعی اقتصادی مزبور را به طور کلی و بالخصوص
شرایط و ترتیب ایجاد و تکمیل و وسایل ارتباطیه بین مملکتین را اعم از
اتصال راه های مملکتین و ایجاد و اتصال پست زمینی و هوایی و خطوط تلگرافی
با سیم و بی سیم و شرایط دادن ترانزیت آزاد و استفاده تجارت در سرتاسر خاک
یکدیگر و دادن مزایا و تسهیلات گمرکی و امثال آن را تحت مطالعه دقیق قرار
دهند تا پس از تصویب به موقع عمل گذارده شود.
ماده سوم - اتباع طرفین متعاهدین در خاک یکدیگر در مسائل عمومی مورد
معامله ملت کامله الوداد خواهند بود.
در قراردادهای تجارتی و گمرکی و اقامت که باید در اسرع اوقات بین طرفین
منعقد شود طرفین متعاهدین نسبت به همدیگر معامله ای را که غیر مساعدتر از
معامله هر یک از آنها با هر دولت ثالثی نباشند خواهند نمود.
ماده چهارم - مدت اعتبار این پروتکل که پس از رسیدن به تصویب و صحه
مقامات صلاحیتدار مملکتین دارای اعتبار خواهد بود تا آخر مدت اعتبار
عهدنامه ودادیه و تامینیه منعقده در تاریخ ششم آذر ماه 1306 خواهد بود.
اختیارداران طرفین این پروتکل را که تکمیل عهدنامه ودادیه و تامینیه ششم
آذر ماه 1306 می باشد در دو نسخه اصلی فارسی امضا نمودند.
تهران به تاریخ 25 خرداد 1307 مطابق 15 ژوئن 1928
امضا: پاک روان امضا: غلام صدیق
اجازه مبادله پروتکل منضمه به عهدنامه ودادیه و تامینیه ایران و
افغانستان و پروتکل راجع به استرداد مجرمین و متهمین به جرم در جلسه
شانزدهم دی ماه یک هزار و سیصد و هفت شمسی داده شده است .
رییس مجلس شورای ملی - دادگر
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)