رأی هیأت عمومی (شماره هـ/82/979 – 14/4/1384)
حکم مقرر در ماده 2 قانون بیمه بیکاری مصوب شهریور سال 1369 در تعریف کارگر بیکار مصرح است به اینکه بیکار بیمه شده‌ای است که بدون میل و اراده بیکار شده و آماده کار باشد . بنابراین در صورت تعطیل محل کار و عدم امکان ادامه کار بیمه شده به علل و جهاتی که خارج از قلمرو اراده و اختیار اوست استحقاق برخورداری از مقرری حق بیمه را به عنوان یکی از حمایتهای تأمین اجتماعی بر اساس ماده 3 قانون مزبور با رعایت سایر شرایط مربوط دارا و مجرد توافق بیمه شده بیکار با کارفرما در مقام دریافت حقوق و مطالبات قانونی خود را بر اساس هیچ یک از دلالات منطقی مبین موافقت او با قطع رابطه همکاری نیست و ظهور در تأثیر اراده و اختیار وی در امر بیکار شدن ندارد . بنابه جهات فوق‌الذکر دادنامه‌های شماره 499 مورخ 26/4/1384 و 827 مورخ 29/6/1382 شعبه 2 تجدیدنظر و دادنامه‌های شماره 1590 مورخ 11/10/1381 و 1707 مورخ 7/11/1381 شعبه 4 تجدیدنظر دیوان در حدی که مبین این معنی است موافق اصول و موازین قانونی تشخیص داده می‌شود. این رأی به استناد قسمت اخیر ماده 20 اصلاحی قانون دیوان عدالت اداری در موارد مشابه برای شعب دیوان و سایر مراجع ذیریط لازم الاتباع است.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
معاون قضائی دیوان عدالت اداری – مقدسی فرد
نوع :
2
شماره انتشار :
تاریخ تصویب :
1384/4/14
تاریخ ابلاغ :
دستگاه اجرایی :
دیوان عدالت اداری
موضوع :
