قانون تصویب موافقتنامه بین دولتی شبکه راه‌آهن سراسری آسیایی

قانون تصویب موافقتنامه بین دولتی شبکه راه‌آهن سراسری آسیایی



شماره23027/19 17/4/1387
جناب آقای دکتر محمود احمدی‌نژاد
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
عطف به نامه‌ شماره 75177/37707 مورخ 14/5/1386 در اجراء اصل یکصد و بیست و سوم (123) قانون اساسی جمهوری‌اسلامی‌ایران قانون تصویب موافقتنامه بین دولتی شبکه راه آهن سراسری آسیایی که با عنوان لایحه به مجلس شورای اسلامی تقدیم گردیده بود، با تصویب در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ 5/4/1387 و تأیید شورای محترم نگهبان به پیوست ابلاغ می‌گردد.

رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی لاریجانی

شماره57645 25/4/1387
معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس‌جمهور ـ وزارت راه و ترابری
قانون تصویب موافقتنامه بین دولتی شبکه راه‌آهن سراسری آسیایی که در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ پنجم تیرماه یکهزار و سیصد و هشتاد و هفت مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 12/4/1387 به تأیید شورای نگهبان رسیده و طی نامه شماره 23027/19 مورخ 17/4/1387 مجلس شورای اسلامی واصل گردیده است، به پیوست جهت اجراء ابلاغ می‌گردد.

رئیس جمهور ـ محمود احمدی نژاد

قانون تصویب موافقتنامه بین دولتی شبکه راه‌آهن سراسری آسیایی

ماده واحده ـ موافقتنامه بین دولتی شبکه راه‌آهن سراسری آسیایی مورخ دهم نوامبر 2006 میلادی (برابر با 19/8/1385هجری شمسی) ‌به شرح پیوست و با رعایت تبصره‌های زیر تصویب و به دولت جمهوری اسلامی ایران اجازه تودیع اسناد آن داده می‌شود.
تبصره1ـ برداشت جمهوری اسلامی ایران از مفاد ماده(13) در خصوص چگونگی حل و فصل اختلافات و اعمال آن با رعایت قوانین و مقررات هریک از طرفها و همچنین رعایت اصل یکصد و سی و نهم (139) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می‌باشد.
تبصره2ـ «دولت موظف است کلیه اصلاحیه‌های موافقتنامه و پیوستهای آن، موضوع ماده(7) و پیوستهای(1) و(2) آن موضوع مواد(8) و(9) را در مهلت مناسب، قبل از انقضاء مهلت‌های موردنظر در بندها و مواد مذکور مطابق با اصل هفتاد وهفتم (77) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به مجلس شورای اسلامی حسب مورد اعلام نماید.
در صورتی‌که مجلس شورای اسلامی اصلاحیه‌ها را تصویب ننماید دولت موظف است مراتب را مبنی بر عدم پذیرش اصلاحیه‌ها، ظرف مهلت مقرر در موافقتنامه به مراجع ذی‌ربط اعلام و این اصلاحیه‌ها در مواد مذکور برای دولت جمهوری اسلامی ایران لازم‌الاجراء نخواهد بود.

بسم الله الرحمن‌الرحیم

موافقتنامة بین ‌دولتی شبکة راه‌آهن سراسری آسیایی

طرفهای متعاهد،
با آگاهی از نیاز به ارتقاء و توسعة حمل و نقل ریلی بین‌المللی در آسیا و با مناطق همجوار،
با اطلاع از افزایش مورد انتظار در حمل و نقل بین المللی مسافر و بار به عنوان پیامد رشد تجارت بین‌المللی در فرآیند در حال پیشرفت جهانی شدن،
با یادآوری همکاری میان اعضاء کمیسیون اقتصادی و اجتماعی ملل متحد برای آسیا و اقیانوسیه در تنظیم و بـهره‌برداری از شبکة راه‌آهن سراسری آسیایی، با توجه به‌این‌که به منظور تقویت روابط و ارتقاء تجارت و گردشگری بین‌المللی میان اعضاء کمیسیون اقتصادی و اجتماعی ملل متحد برای آسیا و اقیانوسیه، توسعة شبکة راه‌آهن سراسری آسیایی، از جمله ایستگاهها و پایانه‌های بارگنجی (کانتینری) با اهمیت بین‌المللی، متناسب با نیازهای حمل و نقل بین‌المللی و محیط زیست امری ضروری است، همچنین با عنایت به نقش حمل و نقل ریلی به عنوان جزء مهم از یک شبکه اثربخش و کارآی حمل و نقل چند وجهی بین‌المللی، خصوصاً در ساماندهی نیازهای خاص کشورهای محصور در خشکی و عبوری (ترانزیتی)، به شرح زیر توافق کرده‌اند :
ماده 1ـ تعریف خطوط راه‌آهن با اهمیت بین‌المللی
از نظر موافقتنامه بین‌دولتی شبکه راه‌آهن سراسری آسیایی (« موافقتنامه»)، عبارت « خطوط راه‌آهن با اهمیت بین‌المللی» که در پیوست (1) توصیف‌شده به موارد زیر اطلاق می شود:
الف) خطوط راه‌آهنی که در حال‌حاضر برای حمل‌ونقل بین‌المللی عادی استفاده می‌شود؛
ب) خطوط راه‌آهنِ موجود، دردست ساخت یا برنامه‌ریزی شده ای که در نظر است برای حمل‌ونقل بین‌المللی عادی استفاده شود؛
پ) مسیرهای ارتباط آبی در امتداد دریاها یا دریاچه‌ها که حمل‌ونقل پیوسته را بین پایانه‌ها در کشورهای مختلف یا داخل یک کشور تضمین می‌کنند؛
ت) نقاط عبور از مرز، ایستگاههای تعویض بوژی، پایانه‌های دریایی و پایانه‌های بارگنجی (کانتینری) متصل به ریل که مجهز به تأسیسات/ خدمات ترخیص گمرک هستند.
ماده2ـ پذیرش شبکة راه‌آهن سراسری آسیایی
طرفهای قرارداد (« طرفها») بدینوسیله خطوط راه‌آهن با اهمیت بین‌المللی را که در پیوست (1) موافقتنامه توصیف‌شده است، به عنوان طرح هماهنگ برای توسعة خطوط راه‌آهن با اهمیت بین‌المللی که قصد دارند در چهارچوب برنامه‌های ملی خود برعهده بگیرند، می‌پذیرند.
ماده3ـ توسعة شبکة راه‌آهن سراسری آسیایی
خطوط شبکة راه‌آهن سراسری آسیایی باید با اصول راهنمای مربوط به مشخصات فنی، توصیف‌شده در پیوست (2) موافقتنامه، منطبق گردد.
ماده4ـ تشریفات امضاء و عضویت در موافقتنامه
1ـ موافقتنامه برای امضاء کشورهایی که عضو کمیسیون اقتصادی و اجتماعی ملل‌متحد برای آسیا و اقیانوسیه هستند، از تاریخ 10 تا 11 نوامبر 2006 میلادی (برابر با 19 تا 20/8/1385 هجری شمسی) در بوسان جمهوری کره، و پس از آن از 16 نوامبر 2006 تا 31 دسامبر 2008 میلادی (برابر با 25/8/1385 تا 10/10/1387 هجری شمسی) در مقر سازمان ملل متحد در نیویورک مفتوح خواهد بود.
2ـ کشورهای مزبور می‌توانند از راههای زیر عضو این موافقتنامه گردند :
الف) امضاء مشروط به تنفیذ، پذیرش یا تصویب که متعاقبا آن تنفیذ، پذیرش یا تصویب صورت گیرد؛ یا
ب) الحاق
3ـ تنفیذ، پذیرش یا تصویب یا الحاق با تودیع سندی به شکل مقرر به دبیرکل سازمان ملل متحد، نافذ خواهد شد.
ماده 5 ـ لازم‌الاجراء شدن
1ـ این موافقتنامه در نودمین روز پس از تاریخی که دولتهای حداقل هشت (8) کشور به موجب بندهای (2) و (3) مادة (4) با متعهد شدن به وسیله این موافقتنامه، توافق کرده باشند، لازم‌الاجراء خواهد شد.
2ـ موافقتنامه برای هر کشوری که پس از تاریخ فراهم‌آمدن شرایط لازم‌الاجراء شدن موافقتنامه، سند تنفیذ، پذیرش یا تصویب یا الحاق خود را تودیع نماید، نود روز پس از تاریخ ارائه سند مزبور لازم‌الاجراء خواهد شد.
ماده6 ـ کارگروه شبکه راه‌آهن سراسری آسیایی
1ـ کارگروه شبکه راه‌آهن سراسری آسیایی («کارگروه») توسط کمیسیون اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد برای آسیا و اقیانوسیه تأسیس خواهد شد تا اجراء این موافقتنامه و هر اصلاح پیشنهادی آن را مورد بررسی قرار دهد. تمامی کشورهایی که عضو کمیسیون اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد برای آسیا و اقیانوسیه هستند، عضو کارگروه خواهند بود.
2ـ کارگروه هر دو سال یک بار تشکیل جلسه خواهد داد. هر طرف نیز می‌تواند با ارائه یادداشتی خطاب به دبیرخانه، درخواست برگزاری اجلاس ویژة کارگروه را بنماید. دبیرخانه تمامی اعضاء کارگروه را از درخواست ارائه شده آگاه خواهد ساخت و در صورتی که حداقل یک سوم طرفها رضایت خود را نسبت به درخواست موردنظر ظرف مدت چهارماه پس از تاریخ اعلام دبیرخانه ابراز کنند، اجلاس ویژة کارگروه را تشکیل خواهد داد.
ماده 7ـ تشریفات اصلاح متن اصلی
1ـ اصلاح متن اصلی این موافقتنامه از طریق تشریفات مشخص شده در این ماده امکان‌پذیر است.
2ـ پیشنهاد اصلاح این موافقتنامه می‌تواند از سوی هریک از طرفها صورت گیرد.
3ـ متن هر اصلاحیه پیشنهادی حداقل چهل وپنج روز قبل از اجلاس کارگروه که برای تصویب پیشنهاد برگزار می‌شود، توسط دبیرخانه بین تمامی اعضاء کارگروه توزیع خواهد شد.
4ـ اصلاحیه با رأی اکثریت دو سوم طرفهای حاضر و رأی دهنده کارگروه تصویب خواهد شد. اصلاحیه مصوب توسط دبیرخانه به دبیرکل سازمان ملل متحد ارسال خواهد شد که وی آن‌را بین تمامی طرفها برای پذیرش، توزیع خواهد کرد.
5 ـ اصلاحیه‌ای که طبق بند (4) این ماده تصویب شده است، دوازده‌ماه پس از پذیرش دو سوم طرفها، لازم‌الاجراء خواهد شد. اصلاحیه برای تمامی طرفها، به استثناء آنهایی‌که قبل از لازم‌الاجراء شدن آن اعلام نمایند که اصلاحیه را نمی‌پذیرند، لازم‌الاجراء خواهد شد. هر طرفی که اعلام کرده است اصلاحیه مصوب طبق این بند را نمی‌پذیرد، می‌تواند در هر زمان پس از آن، سندی مبنی بر پذیرش اصلاحیه مزبور را نزد دبیرکل سازمان ملل متحد تودیع نماید. اصلاحیه مزبور دوازده‌ماه پس از تاریخ تودیع سند یادشده برای آن کشور لازم‌الاجراء خواهد شد.
ماده 8 ـ تشریفات اصلاح پیوست (1)
1ـ اصلاح پیوست (1) موافقتنامه از طریق تشریفات مشخص شده در این ماده امکان‌پذیر است.
2ـ از نظر ماده (8)، «طرف مستقیماً ذی‌نفع» طرفی است که موضوع اصلاحیه پیشنهادی در قلمرو آن قرار گرفته است.
3ـ اصلاحاتی که ایستگاه مرزی را تغییر می‌دهد فقط از سوی طرف مستقیماً ذی‌نفع، پس از مشاوره و کسب رضایت کتبی از کشور همسایه‌ای که دارای مرز مشترک با محل مربوط به موضوع اصلاح است، می‌تواند پیشنهاد شود.
4ـ اصلاحاتی که ایستگاه مرزی را تغییر نمی‌دهد می‌تواند از سوی هر یک از طرفهای مستقیماً ذی‌نفع پیشنهاد شود.
5 ـ متن هراصلاحیه پیشنهادی ازسوی هریک از طرفها، حداقل چهل و پنج روز قبل از اجلاس کارگروهی که برای تصویب پیشنهاد برگزار می‌شود، توسط دبیرخانه بین تمامی اعضاء کارگروه توزیع خواهد شد.
6 ـ اصلاحیه با رأی اکثریت طرفهای حاضر و رأی دهنده کارگروه تصویب خواهد شد. اصلاحیه مصوب توسط دبیرخانه به دبیرکل سازمان ملل متحد ارسال خواهد شد، که وی آن‌را بین تمامی طرفها توزیع خواهد کرد.
7ـ چنانچه طی یک دوره شش ماهه از تاریخ اعلام، کمتر از یک‌سوم طرفها مخالفت خود را نسبت به اصلاحیه به دبیرکل سازمان ملل متحد اعلام کرده باشند، اصلاحیه مصوب طبق بند(6) این ماده، پذیرفته شده تلقی خواهد‌شد.
8 ـ اصلاحیه‌ای که طبق بند(7) این ماده پذیرفته شده، سه‌ماه پس از انقضاء دورة شش‌ماهة موضوع بند(7) این ماده، برای تمامی طرفها لازم‌الاجراء خواهدشد.
ماده 9ـ تشریفات اصلاح پیوست (2)
1ـ اصلاح پیوست (2) موافقتنامه از طریق تشریفات مشخص شده در این ماده امکان‌پذیر است.
2ـ هر طرف می‌تواند پیشنهاد اصلاحیه کند.
3ـ متن هر اصلاحیه پیشنهادی حداقل چهل وپنج روز قبل از اجلاس کارگروهی که برای تصویب پیشنهاد برگزار می‌شود، توسط دبیرخانه بین تمامی اعضاء کارگروه توزیع خواهد شد.
4ـ اصلاحیه با رأی اکثریت طرفهای حاضر و رأی دهنده، کارگروه تصویب خواهد شد. اصلاحیه مصوب توسط دبیرخانه به دبیرکل سازمان ملل متحد ارسال خواهد شد، که وی آن‌را بین تمامی طرفها توزیع خواهد کرد.
5 ـ چنانچه طی دوره شش ماه از تاریخ اعلام، کمتر از یک سوم از طرفها مخالفت خود را نسبت به اصلاحیه به دبیرکل سازمان ملل متحد اعلام کرده باشند، اصلاحیه مصوب طبق بند(4) این ماده، پذیرفته شده تلقی خواهد شد.
6 ـ اصلاحیه‌ای که طبق بند(5) این ماده پذیرفته شده است، سه‌ماه پس از انقضاء دورة شش ماهة موضوع بند(5) این ماده، برای تمامی طرفها لازم‌الاجراء خواهد شد.
ماده 10ـ حق شرط
در مورد هیچ کدام از مفاد این موافقتنامه به جز آنچه در بند (5) ماده(13)، پیش‌بینی شده است، نمی‌توان حق شرطی در نظر گرفت.
ماده 11ـ انصراف از عضویت
هر طرف می‌تواند از طریق اعلام کتبی به دبیرکل سازمان ملل متحد از عضویت در این موافقتنامه انصراف دهد. انصراف دوازده‌ماه پس از تاریخ دریافت اطلاعیه مزبور توسط دبیرکل، نافذ خواهد شد.
ماده 12ـ تعلیق اعتبار
اگر تعداد طرفها برای یک دورة دوازده‌ماهه متوالی، کمتر از هشت شود، اجراء موافقتنامه معلق خواهدشد. در چنین وضعیتی دبیرخانه طرفها را آگاه خواهد کرد. چنانچه تعداد طرفها به هشت برسد دوباره مواد موافقتنامه عملیاتی خواهد شد.
ماده 13ـ حل و فصل اختلافات
1ـ هر اختلاف میان دو یا چند طرف که مربوط به تفسیر یا اجراء موافقتنامه گردد و طرفهای اختلاف قادر به حل و فصل آن از طریق مذاکره یا مشاوره نباشند، چنانچه هرکدام از طرفهای اختلاف درخواست نماید، برای مصالحه به یک یا چند مصالحه‌گر که با توافق متقابل طرفهای اختلاف انتخاب می‌شوند، ارجاع خواهد شد. چنانچه طرفهای اختلاف ظرف سه‌ماه پس از درخواست مصالحه در مورد انتخاب مصالحه‌گر یا مصالحه‌گرها به توافق نرسند، هریک از طرفهای مزبور می‌تواند از دبیرکل سازمان ملل متحد بخواهد که یک مصالحه‌گر مستقل را منصوب نماید تا اختلاف به وی ارجاع گردد.
2ـ توصیه مصالحه‌گر یا مصالحه‌گرهایی که طبق بند(1) این ماده منصوب شده‌اند، هرچند ازنظر ماهیتی جنبه الزام‌آور ندارد، پایه بررسی مجدد توسط طرفهای‌اختلاف خواهدشد.
3ـ طرفهای اختلاف با توافق متقابل، می‌توانند از پیش توافق‌کنند که توصیه مصالحه‌گر یا مصالحه‌گرها را الزاماً قبول کنند.
4ـ بندهای (1)، (2) و (3) این ماده به گونه ای تفسیر نخواهد شد که دیگر اقدامات حل و فصل اختلاف که متقابلاً بین طرفهای اختلاف توافق شده، در نظر گرفته نمی‌شود.
5 ـ هر کشور می‌تواند، در زمان تودیع سند تنفیذ، پذیرش، تصویب یا الحاق، حق شرطی را که بیانگر عدم التزام خود به مفاد این ماده در خصوص مصالحه است،در نظر بگیرد. سایر طرفها در قبال هر طرفی که چنین حق شرطی را در نظر گرفته است، نسبت به مفاد این ماده در مورد مصالحه پایبند نخواهند بود.
ماده 14ـ حدود کاربرد
1ـ هیچ چیز در موافقتنامه به عنوان مانع یک طرف جهت اتخاذ اقدامی سازگار با مفاد منشور ملل متحد و در چهارچوب شرایط اضطراری، که برای امنیت داخلی و خارجی خود لازم می‌داند، تعبیر نخواهد شد.
2ـ هر طرف هرگونه تلاش ممکنی را برای توسعه شبکة راه‌آهن سراسری آسیایی طبق موافقتنامه انجام خواهد داد. در هر حال، هیچ چیز در این موافقتنامه به عنوان پذیرش تعهدی توسط هر طرف برای تجویز جا‌به‌جایی کالا و مسافر در قلمرو خود تعبیر نخواهد شد.
ماده 15ـ پیوستها
پیوستهای (1) و (2) موافقتنامه جزء لاینفک موافقتنامه را تشکیل خواهد داد.
ماده 16ـ دبیرخانه
کمیسیون اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد برای آسیا و اقیانوسیه دبیرخانة موافقتنامه خواهد بود.
ماده 17ـ امین اسناد
دبیرکل سازمان ملل متحد، به عنوان امین اسناد این موافقتنامه تعیین می‌شود.
برای گواهی مراتب بالا، امضاءکنندگان زیر، که دارای اختیار تام هستند، این موافقتنامه را امضاء کرده‌اند،
این موافقتنامه در روز دهم نوامبر سال 2006میلادی (برابر با نوزدهم آبان‌ماه سال1385 هجری شمسی)، در بوسان، جمهوری کره، در یک نسخة واحد به زبانهای چینی، انگلیسی و روسی که هر سه نسخه دارای اعتبار یکسان می‌باشد، برای امضاء مفتوح گردید.

پیوست (1)
شبکه راه‌آهن سراسری آسیایی

شبکه راه‌آهن سراسری آسیایی متشکل از خطوط راه‌آهن با اهمیت بین‌المللی به شرح زیر است:
خطوطی که زمینه را برای توصیف شبکه راه‌آهن سراسری آسیایی در هر کشور تشکیل می‌دهد با نام ایستگاههای مبدأ و مقصد با قلم سیاه مشخص شده و سپس به طور عمودی فهرست شده است. خطوط منشعب در سمت راست* ایستگاه نقطه اتصال شرح داده شده است. شاخه‌های انشعابی بعدی زیر شاخه اول با تورفتگی مشخص شده است. در شبکه راه‌آهن سراسری آسیایی کلیه خطوط دارای اهمیت یکسان هستند.
وقتی خطوط در نقطه مرزی شروع یا تمام می‌شود، در قبل یا بعد اولین یا آخرین ایستگاه روی آن خط، نام ایستگاه مرزی و نام کشور همسایه مستقیماً ذی‌نفع داخل پرانتز مشخص می‌شود.
بعد از نام ایستگاههایی که دارای کارکرد ویژه‌ای روی خط هستند، کارکرد آنها به صورت مورب (ایتالیک) داخل پرانتز مشخص می‌شود. چنین کارکردهایی مشتمل‌اند بر:
ـ (ایستگاه مرزی)،
ـ (تعویض بوژی)،
ـ (اتصال)،
ـ (ارتباط دریایی)، و
ـ (پایانه‌های مسیرهای ارتباط آبی).
اتصالات مفقوده در [کروشه] نشان داده شده است.
ایستگاههای دارای پایانه بارگنجی (کانتینری) با قابلیت جا‌به‌جایی بارگنجهای (کانتینرهای) سازمان استانداردهای بین‌المللی با حداقل ابعاد (20) فوت طول و بیشتر با خط زیر نشان داده شده است.

پیوست (2)
اصول راهنمای مربوط به مشخصات فنی شبکه راه‌آهن سراسری آسیایی

1ـ کلیات
توسعه شبکه راه‌آهن سراسری آسیایی، آن‌گونه که در پیوست (1) این موافقتنامه تعریف شده، باید مطابق اصول زیر که مربوط به مشخصات فنی است، هدایت شود. طرفها باید هرگونه تلاش ممکنی را برای پیروی از این اصول در ساخت خطوط آهن جدید و ارتقاء و مدرن‌سازی خطوط موجود، انجام دهند.
2ـ ظرفیت خط
خطوط آهن با اهمیت بین‌المللی باید ظرفیت کافی داشته باشد، به طوری که امکان جا‌به‌جایی کارا، مطمئن و اقتصادی سرویس‌های ریلی کالا و مسافر را فراهم آورد.
3ـ اندازه بار ناوگان
با توجه به این‌که شبکه راه‌آهن سراسری آسیایی از مؤلفه‌های مهم در تعریف یک شبکه حمل و نقل یکپارچه بین‌المللی چندوجهی برای کشورهای منطقه اسکاپ خواهد بود، باید شبکه خطوط موجود در موارد لازم ارتقاء یابد و توسعه خطوط آتی نیز به گونه‌ای انجام شود که امکان جا‌به‌جایی بلامانع بارگنجهای (کانتینرهای) سازمان استانداردهای بین المللی با ابعاد (20) فوت طول و بیشتر را فراهم آورد.
4ـ توانایی عملیات با یکدیگر
الزامات فنی باید حمل‌ونقل بلاانقطاع کالا و بارگنجهای(کانتینرهای) بین‌المللی را در طول خطوط راه‌آهن با اهمیت بین‌المللی تضمین کند. بنابراین باید خطوط راه‌آهن و زیربناها و تجهیزات مربوط با الزامات بین‌المللی، از جمله الزامات حمل‌و نقل و انتقال قطارهای سنگین حامل کالاهایی همچون فرآورده‌های نفتی، زغال سنگ، سنگ معدن، سیمان و غلات مطابقت کند.
طرفها باید الزامات فنی کشورهای همسایه و سایر کشورهایی را که خطوط راه‌آهن با اهمیت بین‌المللی از آنها عبور می‌کند مدنظر قرار دهند، و برای ارتقاء خطوط خود بکوشند، به‌گونه‌ای که محدودیت‌های فنی را رفع‌کرده و توانایی عملیات بین خطوط آهن را تضمین کنند.
چنانچه تداوم فاصله بین ریلها اجازه ‌دهد، یا ساخت قطعات مفقوده در محل عبور از مرزها احتمالاً نتیجه بخش باشد، مقررات ویژه‌ای در ارتباط با همسازی ناوگان مورد استفاده در حمل و نقل بین‌المللی از جمله سیستم های ترمز و کوپلینگ مطرح می‌شود. در این خصوص، کارایی عملیات راه‌آهن در عبور از مرزها مستلزم استفاده از ناوگان مجهز به ترمز بادی و سیستم کوپلینگ همساز است.
جهت آگاهی، فاصله بین خطوط در شبکه راه‌آهن سراسری آسیایی به صورت زیر است:

1000(میلی‌متر)
1. بنگلادش(1)
2. کامبوج
3. جمهوری‌دموکراتیک‌خلق لائو
4. مالزی
5. میانمار
6. سنگاپور(2)
7. تایلند
8. ویتنام (3)

1067(میلی‌متر)
اندونزی

1435(میلی‌متر)
1. چین(4)
2. جمهوری دموکراتیک خلق کره
3. جمهوری کره
4. جمهوری اسلامی ایران
5. ترکیه

1520(میلی‌متر)
1. ارمنستان
2. آذربایجان
3. گرجستان
4. قزاقستان
5. قرقیزستان
6. مغولستان
7. فدراسیون روسیه
8. تاجیکستان
9. ترکمنستان
10. ازبکستان

1676(میلی‌متر)
1. بنگلادش(1)
2. هندوستان
3. نپال
4. پاکستان
5. سریلانکا
اعضاء بالقوه موافقتنامه بین‌دولتی راه‌آهن سراسری آسیایی : ژاپن (فاصله خطوط 1067 میلی‌متر) و فیلیپین (فاصله خطوط 1067 میلی متر)
5 ـ استاندارد پایانه‌های بارگنجی (کانتینری)
حمل‌ونقل بین‌المللی چندوجهی نیازمند پایانه‌های بارگنجی (کانتینری) کارآمد است. پایانه‌های بارگنجی(کانتینری) بین‌المللی درطول خطوط شبکه راه‌آهن سراسری آسیایی باید:
ـ هرچه نزدیکتر با محور اصلی خط قرار گرفته باشند تا ورود و خروج از پایانه موجب اتلاف وقت نشود؛
ـ دور از سایر میادین قرار گرفته باشد تا عملیات آنها توسط سایر جا‌به‌جایی‌های بین خطوط مختل نشود؛
ـ به خودروهای جاده‌ای دسترسی آسان داشته‌باشند تا انعطاف در تبدیل جاده ـ راه‌آهن را تضمین کنند؛
ـ در محوطه تخلیه و بارگیری، خط با طول کافی داشته باشند تا نیاز به جا‌به‌جایی بین خطوط را کاهش دهند؛
ـ به تجهیزاتی مشتمل بر جرثقیل دروازه‌ای، وسیله حمل میان بَر (استادل‌ـ‌کاریر)، بالابر (تاپ لیفتر)، و/یا روی هم‌چین (ریچ استاکر) که قادر به حمل بارگنجهای (کانتینرهای) سازمان استانداردهای بین المللی حداقل (20) فوت طول باشد، مجهز کنند؛
ـ تمهیدات لازم برای گسترش ممکن پیش‌بینی شود؛
ـ تسهیلات گمرکی برای ترخیص کالا را ارائه کنند.
قانون ‌فـوق مشتمل بر ماده واحده و دوتبصـره منضـم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و هفده ماده و دو پیوست در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ پنجم تیر‌ماه یکهزار و سـیصد و هشتاد و هـفت مجلـس شـورای اسلامی تصـویب و در تـاریـخ 12/4/1387 به تأیید شورای نگهبان رسید.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
* در متن فارسی سمت چپ ـ مترجم
1ـ قسمتی از شبکه راه‌آهن کشور.
2ـ توسط راه‌آهن مالزی پشتیبانی می‌شود.
3ـ از خطوط با فاصله 1435 میلیمتر و دوگانه 1000/1435 میلی‌متر نیز برخوردار است.
4ـ همچنین از خط با فاصله 1000 میلی‌متر ( از/به ویتنام) برخوردار است.


رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی لاریجانی

منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)