قانون موافقتنامه همکاریهای امنیتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و شورای وزیران بوسنی و هرزگوین

قانون موافقتنامه همکاریهای امنیتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و شورای وزیران بوسنی و هرزگوین



شماره31434/55 10/6/1387

جناب آقای دکتر محمود احمدی‌نژاد
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران

عطف به نامه‌ شماره 205519/38746 مورخ 16/12/1386 در اجراء اصل یکصد و بیست و سوم (123) قانون اساسی جمهوری‌اسلامی‌ایران قانون موافقتنامه همکاری‌های امنیتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و شورای وزیران بوسنی و هرزگوین که با عنوان لایحه به مجلس‌شورای اسلامی تقدیم گردیده بود، با تصویب در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ 20/5/1387 و تأیید شورای محترم نگهبان به پیوست ابلاغ می‌گردد.

رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی لاریجانی

شماره93982 14/6/1387

وزارت کشور

قانون موافقتنامه همکاری‌های امنیتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و شورای وزیران بوسنی و هرزگوین که در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ بیستم مرداد ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و هفت مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 30/5/1387 به تأیید شورای نگهبان رسیده و طی نامه شماره 31434/55 مورخ 10/6/1387 مجلس شورای اسلامی واصل گردیده است، به پیوست جهت اجراء ابلاغ می‌گردد.

رئیس جمهور ـ محمود احمدی‌نژاد

قانون موافقتنامه همکاریهای امنیتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و شورای وزیران بوسنی و هرزگوین

ماده واحده ـ موافقتنامه همکاریهای امنیتی بین دولت جمهوری‌اسلامی‌ایران و شورای وزیران بوسنی و هرزگوین مشتمل بر یک مقدمه و یازده ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.

بسم الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه همکاریهای امنیتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و شورای وزیران بوسنی و هرزگوین

دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری بوسنی و هرزگوین که از این پس « طرفین» نامیده می‌شوند با عنایت به:
ـ روابط دوستانه موجود میان دو کشور؛
ـ اهمیت توسعه همکاریهای دوجانبه و بین‌المللی در زمینه مسائل‌امنیتی ومبارزه با جرائم سازمان یافته فراملی؛
ـ منافع متقابل در جهت تامین امنیت ملی دو کشور و رفاه و آسایش دو ملت؛
ـ لزوم توسعه همکاریها در جهت مبارزه با جرائم سازمان یافته، تروریسم و قاچاق مواد مخدر و مواد روانگردان؛
ـ مفاد معاهده واحد مواد مخدر مورخ 1961میلادی (1340هجری‌شمسی)، کنوانسیون مواد روانگردان مورخ 1971میلادی (1349هجری‌شمسی) و مفاد کنوانسیون
سازمان ملل متحد برای مبـارزه با قاچاق مواد مخدر و داروهـای روانـگردان مـورخ 1988میلادی (1367هجری‌شمسی)؛
ـ تأثیر مثبت و سازنده همکاریهای متقابل در تحکیم امنیت و ثبات دو کشور؛
و بر مبنای احترام به اصول بین‌المللی، حق حاکمیت ملی، تمامیت ارضی، قوانین و مقررات ملی، تعهدات بین‌المللی دو دولت، عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر و همچنین رعایت و حمایت از حقوق اتباع یکدیگر؛ در زمینه‌های زیر توافق نمودند:
ماده 1ـ زمینه‌های همکاری
طرفین در زمینه‌های زیر همکاری خواهند نمود:
1ـ پیشگیری و مبارزه با جرائم سازمان‌یافته فراملی و سایر جرائم مندرج در این موافقتنامه؛
2ـ مبارزه با هرگونه فعالیتی در سرزمین طرفین، علیه امنیت ملی طرف دیگر؛
3ـ مبارزه با تهیه، تولید، انباشت، توزیع، مبادله، قاچاق و مصرف غیرقانونی مواد‌مخدر، داروهای روانگردان و مواد شیمیایی اساسی و مؤثر در ساخت مواد‌مخدر؛
4ـ پیشگیری از اعتیاد، در چهارچوب ‌اصول و مقررات کنوانسیونهای‌بین‌المللی‌ مربوط؛
5 ـ انجام اقدامات‌هماهنگ درجهت ‌ریشه‌کنی‌تولید و نابودی ‌منابع تهیه موادمخدر؛
6 ـ مبارزه با قاچاق سلاح، مهمات، مواد منفجره، مواد هسته‌ای، مواد رادیواکتیو و نیز مواد شیمیایی و میکروبی خطرناک؛
7ـ مبارزه با فعالیتهای‌اقتصادی غیرقانونی از جمله پولشویی و بهره‌برداری از درآمدها و سودهای مالی ناشی از رویه‌ها و فعالیتهای یاد شده فوق؛
8 ـ پیشگیری و مقابله با قاچاق انسان به ویژه موارد مربوط به سوء استفاده از زنان و کودکان؛
9ـ پیشگیری و مقابله با جعل ‌اسناد و اوراق بهادار دولتی، اسناد مسافرتی، پول، کارتهای اعتباری و دیگر اسناد با ارزش؛
10ـ پیشگیری و مبارزه با اعمال مجرمانه علیه جان و مال افراد و سوء استفاده
و ایذاء جنسی و دیگر جرائم مشابه که منافی عفت عمومی تلقی می‎گردد؛
11ـ پیشگیری و مبارزه با راهزنی و سرقت اموال و جرائم مشابه؛
12ـ همکاری در زمینه تعیین سرنوشت افراد ناپدید شده و شناسایی اجساد و احراز هویت قربانیان تبعه هر یک از طرفها در سرزمین طرف دیگر و تبادل اسامی و مشخصات آنان؛
13ـ پیشگیری و مقابله با قاچاق آثار تاریخی و میراث فرهنگی؛
14ـ ارتقاء روشها و ابزار‌های‌حفظ و اعاده نظم و امنیت عمومی و مدیریت ‌بحران از‌جمله هواپیما‌ربایی، آدم ربایی و غیره.
ماده2ـ روش‌های همکاری
طرفین برای اجراء مفاد ماده (1) این موافقتنامه به روشهای زیر اقدام خواهند نمود:
1ـ تبادل اطلاعات در مورد اشکال مختلف جرائم سازمان‌یافته فراملی و روشهای جلوگیری و مبارزه با آنها وهمچنین درباره تجهیزات و فعالیتهای گروههای‌تروریستی که اقدامات آنان بر ضدمنافع هر دو کشور یا هر‌یک از دو کشور است؛
2ـ تبادل اطلاعات ضروری در مورد گروهها یا مجرمین جنایات سازمان‌یافته فراملی؛
3ـ مبادله اطلاعات در مورد قوانین و مقررات پیشگیری و مبارزه با جرائم مندرج در این موافقتنامه؛
4ـ انجام تحقیقات ‌علمی ‌مشترک در زمینه شناسایی انواع جرائم و روشهای مقابله با آن؛
5 ـ تبادل اطلاعات و تجربیات در مورد ابزار و لوازم تحقیقات هویت‌شناسی و نتایج حاصله از بررسی هویت قربانیان جرائم در صورت درخواست طرف دیگر؛
6 ـ برگزاری دوره‌های آموزشی مشترک برای کارشناسان امنیتی و انتظامی وزارت کشور، نیروهای‌پلیس و سایر دستگاههای ذی‌ربط، بنا به درخواست هر یک از طرفین و توافق طرف دیگر؛
7ـ مبادله تجربیات در زمینه سازماندهی، اداره، تعلیم و آموزش مدیران و کارکنان بخش امنیتی و انتظامی دو کشور؛
8 ـ تبادل کارشناس و متخصص جهت توسعه همکاریهای دو جانبه برای پیشگیری از جرائم سازمان‌یافته، تروریسم و مواد مخدر و دیگر زمینه‌های امنیتی مندرج در این موافقتنامه؛
9ـ تبادل اطلاعات در مورد اتباع سایر کشورها که در قلمرو طرفها مرتکب جرم شده‌اند و در بازداشت به سر می‌برند (با ذکر هویت، نوع جرم، عکس و آثار انگشت و آخرین وضعیت پرونده آنان)؛
10ـ تبادل اطلاعات و تجربیات در خصوص آخرین شیوه‌های مبارزه با جرم، نحوه کنترل اجتماعات انبوه که به‌وسیله کارگروه مشترک موضوع ماده (5) این موافقتنامه بررسی خواهد شد؛
11ـ تبادل اطلاعات و تجربیات در زمینه چگونگی کنترل تردد از مرزها و اتباع خارجی تحت تعقیب مراجع قضائی بین‌المللی در قلمرو هر طرف؛
12ـ تبادل تجربیات در زمینه چگونگی کنترل اتباع خارجی و افراد فاقد تابعیت که به‌صورت‌غیرقانونی ازمرز‌های‌طرفین ترددنموده و در قلمروآنها اقامت‌غیرمجازدارند؛
13ـ تبادل اطلاعات و تجربیات در رابطه با فناوریهای پیشگیری و مقابله با جعل اسناد؛
14ـ تبادل اطلاعات در زمینه انواع جدید موادمخدر، داروهای روانگردان، مواد اولیه و پایه و همچنین مسیرهای مورد استفاده قاچاق مواد مخدر؛
15ـ تبادل تجربیات در مورد استفاده از روشهای جدید شناسایی، بازرسی و کشف موادمخدر و داروهای روانگردان و روشهای تعلیم و استفاده از وسایل فنی و سگ در عملیات مبارزه با مواد مخدر؛
16ـ مبادله نشریات و نتایج تحقیقات علمی در بخشهای مختلف امنیتی مورد علاقه طرفین؛
17ـ مبادله اطلاعات و تجربیات در مورد چگونگی مقابله با ساخت غیرقانونی تسلیحات، مهمات، مواد هسته‌ای، مواد رادیو اکتیو و مواد شیمیایی و میکروبی خطرناک؛
18ـ بازدید کارشناسان‌طرفین از مراکزتولید ابزارها و تجهیزات امنیتی و انتظامی؛
19ـ تلاش جهت‌انعقاد موافقتنامه استرداد مجرمین و معاضدت‌ قضائی بین دوطرف؛
20ـ اعزام دانشجویان پلیس و تبادل اساتید برای آموزش در زمینه‌های‌فنی و شیوه‌های‌ نوین کشف علمی جرائم به هر یک از دو کشور بنا به درخواست هر‌طرف در چهارچوب توافقهای رسمی جداگانه.
ماده 3ـ مبارزه با تروریسم
طرفین برای پیشگیری و سرکوب فعالیتهای گروههای تروریستی که براساس قوانین و مقررات داخلی دو کشور یا کنوانسیونهای بین‌المللی که دو کشور در آن عضویت دارند و جرم شناخته می‌شود، به شرح زیر با یکدیگر همکاری خواهند نمود:
ـ مبادله اطلاعات درخصوص استفاده از وسایل و شیوه‌های عملکرد گروههای تروریستی و جرائم ارتکابی از سوی آنها و مواردی که دارای اهداف حمایت تدارکاتی و مالی باشد؛
ـ توسعه همکاریهای سازمانهای ذی‌ربط برای شناسایی و تعقیب افراد مسؤول اقدامات تبهکارانه.
ماده 4ـ اجراء موافقتنامه و مقامهای صلاحیتدار
وزارت کشور از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران و وزارت امنیت از طرف دولت جمهوری بوسنی و هرزگوین مسؤول اجراء مفاد این موافقتنامه در کشور خود می‌باشند. از زمان شروع اعتبار آن، هر یک از طرفین مرجع تماسی را برای برقراری ارتباط مستقیم با طرف دیگر مشخص خواهد کرد و صلاحیت اطلاع‌رسانی و مشورت را برای تسهیل و تسریع در امر اجراء همکاریها بین دو طرف طبق این موافقتنامه به وی تفویض خواهد کرد.
طرفین مراتب فوق را از طریق مجاری دیپلماتیک به اطلاع یکدیگر خواهند رساند.
ماده5 ـ کارگروه مشترک
طرفین، کارگروه مشترکی را به ریاست مشترک معاون وزیر کشور جمهوری‌اسلامی ایران و معاون وزیر امنیت دولت جمهوری بوسنی و هرزگوین و متشکل از شش عضو از سوی هر طرف تشکیل می‌دهند.
کارگروه مشترک موظف به پیگیری جهت تحقق همکاریها در چهارچوب این موافقتنامه، ارزیابی و نظارت بر حُسن اجراء و پیشرفت این موافقتنامه و آماده‌سازی پیشنهادهای برای تغییرات احتمالی در متن این موافقتنامه است.
کارگروه مشترک همچنین مسؤول بررسی و تصمیم‌گیری در خصوص اختلافات احتمالی ناشی از اجراء این موافقتنامه می‌باشد.
کارگروه مشترک سالانه و به صورت متناوب در قلمرو یکی از طرفها برگزار خواهد شد. جلـسات کارگروه مـشترک درصـورت اضطرار و به درخواست یکی از طرفین می‌تواند برگزار شود.
به منظور اجراء این موافقتنامه، کارگروه مشترک می‌تواند متناسب با موضوع همکاری، ایجاد گروههای کارشناسی مشترک را پیش‌بینی کند.
ماده6 ـ شرایط عدم اجراء درخواست
هر یک از طرفین حق امتناع از اجراء کامل یا بخشی از درخواست طرف دیگر را در صورتی که یکی از موارد زیر بر آن مترتب باشد، خواهد داشت:
ـ به مخاطره افتادن حاکمیت و امنیت ملی کشور مورد درخواست؛
ـ به مخاطره افتادن یا مورد تهدید قرار گرفتن نظم و امنیت عمومی، منافع ملی یا سایر منافع حیاتی کشور؛
ـ تضاد با قوانین ملی و داخلی طرف مورد درخواست؛
ـ اخلال در جریان دادرسی یا نادیده گرفتن اعتبار احکام قضائی لازم‌الاجراء صادره از سوی دادگاههای دولت طرف مورد درخواست در قلمرو آن.
طرف مورد درخواست باید دلایل امتناع خود از اجراء درخواست را از طریق مجاری دیپلماتیک یا مرجع تماس موضوع ماده (4) این موافقتنامه به اطلاع دولت درخواست‌کننده برساند.
ماده7ـ طبقه‌بندی و بهره‌برداری از اطلاعات و اسناد
اطلاعات و اسناد مبادله‌شده براساس این موافقتنامه، محرمانه می‌باشد و تنها در‌جهت نیل به اهداف و شرایط موردنظر طرف ارائه‌کننده، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این گونه اسناد و اطلاعات فقط در صورت کسب موافقت قبلی کتبی و رسمی طرف ارائه‌کننده در اختیار طرف ثالث قرار خواهد گرفت. در هر صورت اطلاعات و اسناد ارائه‌شده به‌وسیله کشور گیرنده، طبق قوانین ملی مربوط مورد حفاظت و مراقبت قرار می‌گیرد.
ماده8 ـ حل و فصل اختلاف درتفسیر موافقتنامه
هرگونه اختلاف در تفسیر این موافقتنامه میان طرفین با گفت‌وگو و تفاهم دوستانه و رایزنی از طریق مجاری رسمی دیپلماتیک یا کارگروه مشترک موضوع ماده(5) این موافقتنامه طبق متن انگلیسی حل و فصل خواهد شد.
ماده 9ـ هزینه همکاری
هرگاه یکی از طرفها در جهت اجراء درخواست طرف دیگر متحمل هزینه‌هایی گردد، طرف درخواست‌کننده باید در صورت ارائه اسناد مثبته این هزینه‌ها را بازپرداخت نماید. کارگروه مشترک مندرج در ماده (5) این موافقتنامه موارد روش محاسبه و پرداخت این هزینه‌ها را مشخص خواهد نمود.
ماده10ـ ارتباط با سایر موافقتنامه‌ها و تعهدات بین‌المللی، دوجانبه و چندجانبه
این موافقتنامه به گونه‎ای تعبیر نخواهد شد که ناقض انجام سایر تعهدات ناشی از تعهدات بین‌المللی، دو یا چند جانبه‎ای باشد که به امضاء طرفین‌رسیده است.
ماده11ـ اعتبار موافقتنامه
این موافقتنامه براساس قوانین و مقررات جاری هریک از دو کشور به تصویب رسیده و سی‌روز پس‌از تاریخ مبادله اسناد تصویب آن از طریق مجاری ‌رسمی دیپلماتیک، برای یک‌دوره پنجساله معتبر و لازم‌الاجراء خواهد بود. چنانچه هر یک از طرفین تمایل خود را مبنی بر عدم تمدید آن به صورت کتبی و رسمی شش ماه پیش از تاریخ پایان مدت اعتبار آن از طریق مجاری‌دیپلماتیک رسمی اعلام ‌نکنند، این موافقتنامه خودبه‌خود برای دوره‌مشابه تمدید می‌گردد.
درخواست پایان‌اعتبار، مانع از اجراء درخواست ارائه‌شده از سوی دو طرف تا پایان مدت اعتبار موافقتنامه نمی‌شود.
این موافقتنامه مشتمل بر یک مقدمه و یازده ماده در شهر سارایوو در تاریخ 18/12/1383 هجری شمسی برابر با 8/3/2005 میلادی به امضاء رسید. نسخه اصلی موافقتنامه به زبانهای فارسی، بوسنی هرز‌گوینی (بوسنیایی، کرواتی و صربی) و انگلیسی (جمعاً ده نسخه) که همه آنها از اعتبار یکسان برخوردار می‌باشد، تنظیم گردید.

از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران
از طرف شورای وزیران بوسنی و هرزگوین

قانون‌فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن‌موافقتنامه، شامل‌مقدمه و یازده ماده در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ بیستم مرداد‌ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و هفت مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 30/5/1387 به تأیید شورای نگهبان رسید.

رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی لاریجانی

منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)