تاریخ: 15/9/1389
شماره دادنامه: 381
کلاسه پرونده: 89/605
مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری.
شاکی: شرکت مادر تخصصی بازرگانی دولتی ایران.
موضوع شکایت و خواسته: اعلام تعارض آراء بین دادنامه شماره 2580 مورخ 16/11/1387، در پرونده کلاسه 1/87/921، صادره از شعبه اول دیوان عدالت اداری مبنی بر ورود شکایت با دادنامه شماره 337 مورخ 27/3/1386، در پرونده کلاسه 14/85/1337 صادره از شعبه 14 دیوان عدالت اداری مبنی بر رد شکایت.
گردشکار: رئیس هیأت مدیره و مدیرعامل شرکت مادر تخصصی بازرگانی دولتی ایران طی درخواست تقدیمی به شماره86736/11/ص مورخ22/10/1388، اعلام داشته است، شعب اول و چهاردهم دیوان عدالت اداری در خصوص الزام به پرداخت عیدی دوران اسارت آزادگان، آراء متناقضی صادر نمودهاند. با عنایت به اینکه این حق در قانون حمایت آزادگان پیشبینی نگردیده است و پرداخت مبلغ قطعی عیدی سالانه کارکنان الزاماً در ضوابط اجرایی بودجه هر سال پیشبینی و منوط به تصویب هیأت محترم وزیران و مختص به افراد شاغل و بازنشسته میباشد، فلذا به جهت صدور آراء معارض در موضوع واحد و به استناد ماده 19 قانون دیوان عدالت اداری خواهان رسیدگی و ارجاع امر به هیأت عمومی جهت صدور رأی وحدت رویه گردیده است. مشروح آراء به شرح زیر میباشد. الف ـ شعبه اول دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده کلاسه 87/921، موضوع شکایت آقای محمدحسین جعفرزاده، به طرفیت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و به خواسته تقاضای صدور حکم مبنی بر الزام خوانده به پرداخت حق لباس و حق ماموریت و عیدی دوران اسارت به مدت 5/6 سال، طی دادنامه شماره 2580 مورخ 16/11/1387، چنین انشاء رأی نموده است: نظر به اینکه بر اساس ماده 13 قانون حمایت از آزادگان مرخصی استحقاقی آزادگان به میزان دو برابر سنوات خدمتی آنان براساس آخرین حقوق و مزایا قابل پرداخت میباشد و حق لباس و حق ماموریت که با توجه به شغل و ماموریت پرسنل در زمان اشتغال تعلق میگیرد جزء حقوق و مزایای مستمر محسوب نمیشود و مجوز قانونی جهت پرداخت موارد مذکور موجود نمیباشد، علیهذا حکم به رد شکایت شاکی در قسمت مزبور به مطالبه حق ماموریت و حق لباس برای دوران اسارت صادر و اعلام میدارد، در خصوص مطالبه عیدی برای دوران مذکور مستنداً به ماده قانونی مذکور خواسته شاکی در این قسمت موجه بوده و حکم به ورود شکایت مطروحه در حد پرداخت عیدی سالیانه برای مرخصی استحقاقی ایام اسارت صادر و اعلام میدارد. ب ـ شعبه چهاردهم دیوان عدالت اداری در رسیدگی به پرونده کلاسه 85/1337، موضوع شکایت آقای علیرضا درخشان‌پور، به طرفیت شرکت بازرگانی دولتی ایران و به خواسته الزام به پرداخت حقوق و مزایای مرخصی و عیدی دوران اسارت، طی دادنامه شماره 337 مورخ 22/3/1386 چنین انشاء رأی نموده است: نظر به تبصره ماده 8 قانون حمایت از آزادگان (اسرای آزادشده) بعد از ورود به کشور مصوب 13/9/1368، مبنی بر ذخیره شدن مرخصیهای استحقاقی سالیانه آزادگان به نسبت مدت اسارت و ماده 13 این قانون دائر به احتساب هر یک سال اسارت در سابقه خدمت رسمی به مدت دو سال شرکت خوانده ملزم به پرداخت حقوق و مزایای مربوط به مرخصیهای استحقاقی سالیانه به نسبت مدت اسارت با لحاظ ماده 13 مذکور در حق خواهان میگردد و راجع به مطالبه عیدی دوران اسارت نظر به عدم پیشبینی این حق در قانون و موجه نبودن دادخواست در این قسمت حکم به رد آن صادر و اعلام میگردد.
هیأت عمومی دیوان در تاریخ فوق با حضور رؤسا و مستشاران و دادرسان علیالبدل شعب دیوان تشکیل و پس از بحث و بررسی و انجام مشاوره با اکثریت آراء به شرح آتی مبادرت به صدور رأی مینماید.
رأی هیأت عمومی
اولاً، تعارض در مدلول آراء فوقالذکر محرز میباشد. ثانیاً، نظر به اینکه مقررات ماده 13 قانون حمایت از آزادگان بعد از ورود به کشور مصوب 1369 ناظر به نحوه احتساب سوابق خدمتی و محاسبه آن در ارتقاء شغلی و بازنشستگی بوده و حکمی در باب پرداخت عیدی ایام اسارت ندارد، لذا با وحدت ملاک از رأی وحدت رویـه هیأت عمومی دیوان عدالت اداری بـه شماره دادنامـه 760 مـورخ 28/10/1388 رأی شعبـه چهاردهم دیوان عدالت اداری به شماره دادنامه 337 مورخ 22/3/1386 که بر عدم استحقاق شاکی به دریافت عیدی دوران اسارت صادر گردیده صحیح و موافق مقررات تشخیص میگردد. این رأی به استناد بند 2 ماده 19 و ماده 43 قانون دیوان عدالت اداری برای شعب دیوان و سایر مراجع اداری ذیربط در موارد مشابه لازمالاتباع است.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری معاون قضائی دیوان عدالت اداری ـ مبشری
نوع :
2
شماره انتشار :
19182
تاریخ تصویب :
1389/9/15
تاریخ ابلاغ :
دستگاه اجرایی :
وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشكی
موضوع :
