مواد محرک و روان گردان ها

آمفتامین‌ها (که از آن ها تحت عنوان کلی شیشه نام برده می شود) یک گروه از ترکیبات کاملاً صنعتی و محرک سیستم اعصاب مرکزی است که حدوداً از سال 1930 رسماً به بازار دارویی وارد شد که در اوایل به صورت دارو و جهت تقویت روحی و درمان بعضی از انواع افسردگی ها و اختلالات تمرکز به کار برده می شد ولی متأسفانه خیلی زود زنگ خطر در مورد اعتیادآور بودن این‌گونه مواد به صدا درآمد. مشکل اصلی این مواد ایجاد کردن وابستگی جسمی و روحی آن هاست که بیمار بدون آنکه متوجه باشد به تدریج مقدار مصرف را بالا می‌برد.

در واقع بیمار دچار سیکل‌های معیوبی به نام سیکل اوج و سقوط یا به عبارتی سرخوشی و خماری می شود. متاسفانه بعضی از مواد محرک و روان‌گردان ها (آمفتامین‌ها) به راحتی در آزمایشگاه‌های زیرزمینی و بدون نیاز به تجهیزات خاصی قابل تولید هستند. اسامی خیابانی آمفتامین ها شامل شیشه، اسپید یا سرع، کریستال و آیس است.

شکل اولیه آمفتامین ها به صورت پودر (ذرات کوچک بلورین شفاف) است ولی در آزمایشگاه‌های تولیدی پودر را به شکل انواع قرص و کپسول درمی آورند.

آمفتامین‌ها را می توان از 4 طریق خوراکی، استنشاقی، تزریقی و تدخینی مصرف کرد.

علایم و اثرات کوتاه مدت آمفتامین‌ها:

1- افزایش انرژی و هوشیاری

2- افزایش فشار و ضربان قلب و تنفس

3- تهوع و اسهال یا یبوست

4- تغییر رفتار جنسی

5- پرش ناگهانی اندام ها

6- اغتشاش شعور

7- بدبینی نسبت به دیگران

8- کاهش اشتها و لاغری

متاسفانه درمان اعتیاد به مواد فوق بسیار سخت و مشکل است و نیاز به حمایت های روحی و روانی خانواده ها غیر از درمان های دارویی و روانشناسی دارد.

در صورت مصرف بیشتر از حد روزانه و مسمومیت با مواد فوق لازم است اقدامات اولیه در مورد بازنگه داشتن راه های هوایی و همچنین سعی در آرام نگه داشتن و جلوگیری از تحریک اولیه بیمار انجام و سریعاً نامبرده برای اقدامات درمانی تکمیلی و تشخیصی به اورژانس مسمومیت ارجاع داده شود.

دکتر بابک سلحشور، متخصص پزشکی قانونی و مسمومیت ها