قرارهای قابل اعتراض از سوی شاکی

چنانچه رای دادگاه، راجع به ماهیت دعوا و قاطع آن، به طور جزیی یا کلی باشد، حکم و در غیر این صورت، قرار نامیده می شود.

در قانون، تعریفی از واژه قرار ارائه نشده بلکه قانونگذار در ماده ۲۹۹ قانون آیین دادرسی مدنی، در تعریف حکم گفته است چنانچه رای دادگاه، راجع به ماهیت دعوا و قاطع آن به طور جزیی یا کلی باشد، حکم و در غیر این صورت، قرار نامیده می‎شود. بنابراین قرار دادگاه، به رایی گفته می‎شود که یک یا دو شرط مزبور را همزمان نداشته باشد.در قانون آیین دادرسی کیفری به قرارهایی که شاکی می‎تواند به آنها اعتراض کند، اشاره شده است؛ بر اساس بند الف و تبصره ماده ۲۷۰ این قانون، ظرف مدت ۱۰ روز یا یک ماه از تاریخ ابلاغ می‎توان به قرار منع تعقیب اعتراض کرد. قرار دیگری که می‌توان به آن اعتراض کرد، قرار موقوفی تعقیب است که در همان بند الف و تبصره ماده ۲۷۰ گفته شده است به این قرار نیز می‌توان ظرف مدت ۱۰ روز یا یک ماه از تاریخ ابلاغ اعتراض کرد.در ماده مذکور به قرار اناطه نیز اشاره شده و در رابطه با این قرار هم همان مهلت جهت اعتراض در نظر گرفته شده است.

​​​​​​​اما در ماده ۸۰ قانون آیین دادرسی کیفری، قرار بایگانی کردن پرونده‎ها آمده  مطابق با این ماده، شاکی می‌تواند ظرف مهلت ۱۰ روز از تاریخ ابلاغ به این قرار اعتراض کند. همچنین موضوع دیگری که در ماده ۸۱ قانون آیین دادرسی کیفری و در راستای قرارهای قابل اعتراض مورد توجه قرار گرفته، قرار تعلیق تعقیب است که مطابق با قانون می‏توان ظرف مدت ۱۰ روز پس از ابلاغ به این قرار اعتراض کرد. علاوه بر این شاکی می‎تواند مطابق با ماده ۱۰۴ قانون آیین دادرسی کیفری، ظرف مدت ۱۰ روز از تاریخ ابلاغ، به قرار توقف تحقیقات اعتراض کند یا با استناد به ماده ۱۰۹ این قانون پس از سه روز از ابلاغ حضوری به قرار رد درخواست مطالعه یا دسترسی به اوراق پرونده، اعتراض داشته باشد.  آخرین قراری که شاکی می‎تواند به آن اعتراض داشته باشد، قرار موقوفی تعقیب صادرشده از دادگاه است که بر اساس مواد ۳۹۰ و ۴۳۱ قانون آیین دادرسی کیفری شاکی می‌تواند ظرف مدت ۲۰ روز یا دو ماه از تاریخ ابلاغ به این قرار اعتراض کند.