سازمان زندان ها در گام نخست به تفکیک زندانیان توجه کند

اگر سازمان زندان‌ها به دنبال تاثیرگذاری برنامه‌‌های آموزشی خود است باید در گام نخست بحث تفکیک زندانیان را مورد توجه قرار دهد.

در زمان‌های گذشته زندانیان به صورت جداگانه نگهداری نمی‌شدند و فقط مطابق سنت‌های جوامع مختلف تفکیک زندانیان زن ومرد وجود داشت.در حال حاضر هم  تفکیک زندانیان در قانون  موجود در ایران لحاظ نشده است، اما در آیین‌نامه سازمان اقدامات تامینی وتربیتی زندان‌ها، این تفکیک پیش‌بینی شده است. در کشور ما نیز ابتدا تفکیک زنان از مردان صورت گرفت و بعد به تدریج تفکیک اطفال از بزرگسالان متداول شد.

در حال حاضر ضرورت دارد مدیران و مسئولان زندان‌ها مرتکبان هر نوع از جرایم را تفکیک و در طبقه خاصی قرار دهند که البته نتیجه‌ای رضایت بخش به همراه خواهد داشت. ولی متاسفانه به‌دلیل نبود امکانات و شرایط لازم، این جداسازی فعلا در کشور ما وجود ندارد و  فقط تفکیک اطفال از بزرگسالان و زنان از مردان در زندان‌های ما متداول است. تفکیک نکردن زندانیان اثرات نامطلوبی به همراه خواهد داشت به‌گونه‌ای که اگر جداسازی اطفال و بزرگسالان صورت نمی‌گرفت و این افراد با هم در یک مکان نگهداری می‌شدند اثرات جبران ناپذیری داشت.

محکومان و متهمان نیز باید به صورت جداگانه نگهداری شوند.  طبق قانون محکومانی که حکم محکومیت قطعی پیدا کرده‌اند و متهمانی که دربازداشت موقت به سر می‌برند باید به صورت جداگانه باشند. اصولا هر اندازه در کشورها سیستم اداره زندان‌ها پیشرفته‌تر باشد به همان نسبت این طبقه بندی‌ها بهتر و دقیق‌ترصورت می‌گیرد. اگر امکاناتی خوب و قابل توجه برای اداره زندان‌ها در نظر گرفته شود و این تفکیک در زندان‌ها محقق شود اجرای مجازات بهتر و روشن تر خواهد شد و فایده عملی آن آشکارتر می‌شود.

متاسفانه در حال حاضر در کشور ما در بازدیدهای صورت گرفته امکانات زندان‌ها با تعداد زندانیان تناسب نداشته و به دلیل کمبود امکانات در شرایط فعلی، این تفکیک جنبه عملی ندارد. در این زمینه باید سازمان اداره زندان‌ها از سیستم‌های پیشرفته و امکانات مالی خوبی برخوردار شود. لذا باید افراد متخصص در اداره امورزندان‌ها به کار گرفته شوند.

متاسفانه در حال حاضر زندان‌ها به‌دست کسانی اداره می‌شوند که ازتخصص‌های لازم در امور زندان‌ها برخوردار نیستند. مدیران زندان‌ها  باید زندان‌های خارج از کشور را مورد ارزیابی قرار داده و حتی این زندان‌ها را از نزدیک مشاهده کنند مخصوصا زندان‌هایی که شهرت جهانی دارند. طرز نگهداری زندانیان و امکاناتی که برای زندانیان مهیا شده و آموزش‌هایی که به زندانیان داده می‌شود را با دقت تمام ارزیابی کرده تا بتوانند این مسائل را در زندان‌های کشورمان به‌کار گیرند. در این صورت زندان تبدیل  به دانشگاهی برای آموزش و یاد‌گیری اخلاق می‌شود.

اما متاسفانه در کشور ما این امکانات وجود ندارد. همه زندانیان یکجا جمع می‌شوند و در نتیجه بعد از آزادی و تمام شدن دوران محکومیت افراد آموزش‌های لازم را ندیده ونمی‌توانند برای خودشان کار وحرفه ای پیدا کنند.

در صورتی که زندان باید دانش یا حرفه‌ای به زندانیان بیاموزد تا بتوانند به‌واسطه این حرفه زندگی خود را سر‌و‌سامان داده و دوباره مرتکب اعمال خلاف نشوند.اگر سازمان زندان‌ها به دنبال تاثیرگذاری برنامه‌‌های آموزشی خود است باید در گام نخست بحث تفکیک زندانیان را مورد توجه قرار دهد.