منبع مطالب این بخش وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران) می باشد
URL : http://www.ghavanin.ir/detail.asp?id=28760

بیماریهای آمیزشی

بیماریهای آمیزشی
ماده اول - مبتلایان به بیماریهای آمیزشی (سوزاک - کوفت سیفلیس) آتشک (شانکر نرم) که طبق ماده یک قانون خرداد 320 مکلف به درمان می باشند اشخاصی هستند که قبل از جرای این قانون به این بیماریها مبتلا بوده و هنوز درمان کامل نشده یا آنکه بعد از اجرای این قانون مبتلا شوند. بنابراین کلیه مبتلایان به این بیماریها مکلفند تا آخرین موعدی که پزشک درمان کننده درمان را لازم میداند و تا موقع اخذ گواهینامه سلامت مزاج درمان خود را ادامه دهند.
تبصره - برای راهنمائی مبتلایان وزارت بهداری نشانیهای مهم بیماریهای آمیزشی را در دوره های مختلفه بیماری معین نموده به اطلاع عموم می رساند که در موقع ابتلاء بتوانند از وضعیت خود اطلاع حاصل نموده برای معالجه به پزشک مراجعه نمایند.
ماده دوم - مقصود از دوره واگیری بیماری های آمیزشی که درمان آن برای همه کس رایگان است دوره ایست که بیماری به گواهی پزشک از شخصی به شخص دیگر قابل سرایت باشد.
ماده سوم - برای اجرای ماده 3 قانون مراتب ذیل درنظر گرفته می شود:
1 - در نقاطی که وزارت بهداری اجرای این قانون را آگهی میدهد بخش مخصوص به عنوان بخش شهرستان جهت مبارزه با این بیماریها تاسیس می شود که مرکز مراجعات پزشکان و بیماران خواهد بود.
( این بخش از نقطه نظر فنی و اداری مستقیما تحت نظر اداره مرکزی مبارزه با بیماریهای آمیزشی خواهد بود).
2 - کلیه پزشکانی که بیماریهای آمیزشی را درمان می نمایند باید دفتر مخصوصی داشته و در آن نام بیمار - شماره شناسنامه - نشانی محل سکونت - تاریخ ابتلاء بیماری - امتحاناتی که از بیمار شده نتیجه آزمایش همچنین درمانهائی که درباره او به عمل آمده و موعدی که برای درمان او معین شده است ثبت نماید و علاوه بر این باید ستون مخصوصی برای ثبت اخطاری که به پزشکی راجع به ادامه درمان بیمار نزد خود میفرستند و یا آنکه از پزشک دیگر درباره تعقیب درمان آن بیمار میرسد داشته باشد و در صورت امکان در همان دفتر طرز ابتلاء و نام و نشان شخص مبتلاکننده را ثبت نماید. این دفتر را پزشک باید همیشه مخفی نگاهدارید که کسی بر آن آگاهی نیافته سر بیمار افشاء نشود.
( این دفتر که شماره اوراق آن معین است از طرف بهداری به پزشکانی که تقاضا نمایند داده خواهد شد).
3 - هر بیماری که مبتلا به بیماری های آمیزشی قابل سرایت باشد تا موقعی که گواهینامه عدم سرایت به دست نیاورده باید در مواردیکه پزشک برای درمان او معین نموده مرتبا حاضر شود چنانچه ده روز از موعد مقرر بگذرد و اطلاعی از پزشک دیگر راجع به تحت درمان بودن آن بیمار نرسد پزشک دران کننده مکلف است در برگهای مخصوصی که از طرف بهداری به اختیار آنها گذارده شده است مراتب را با قید نام و نشان صحیح بیمار به بخش بیماریهای آمیزشی شهرستان بفرستد.
4 - در صورتیکه بیماری بخواهد پزشک خود را به واسطه مسافرت یا علت دیگری تغییر دهد اعم از اینکه پزشک در همان شهر و یا شهر دیگر باشد لازم است به پزشک دومی از سابقه درمان خود نزد پزشک پیشین اطلاع دهد و پزشک دومی نیز مکلف است در صورتیکه بیماری در دوره واگیری باشد تعقیب درمان را روی برگهای تمبر شده به هزینه بهداری ( که از طرف بهداری برای آنها ارسال می شود) به پزشک اول اطلاع دهد.
تبصره - نداشتن دفتر و برگهای مخصوص بهداری پزشک را از اجرای تکلیف قانونی خود معاف نمی نماید و در صورت نداشتن اوراق رسمی ممکن است مراتب را موقتا در دفتر معمولی ثبت کرده و بوسیله کاغذ ساده گزارش دهد ضمنا دفتر و برگ مخصوص چاپی بدون فوت وقت درخواست نماید.
5 - پس از آنکه پزشک دومی تعقیب درمان را به پزشک اطلاع داده پزشک اول موظف است آن را در ستون مخصوص دفتر خود ثبت نموده عین نامه پزشک را نگاهدارد.
6 - به محض آنکه اطلاع نامه از طرف پزشکی راجع به غیبت بیمار مبتلا به بیماریهای آمیزشی در دوره واگیری به بخش بیماریهای آمیزشی رسید بخش مربوطه به طور محرمانه به بیمار نامبرده اخطار نمایند که به پزشک خود یا به پزشک دیگر برای ادامه درمان مراجعه نموده تحت درمان بوده خود را توسط پزشک معالج اطلاع دهد چنانچه بیمار تخلف نماید پس از انقضای پنج روز از تاریخ وصول اخطار ملزم به درمان می شود.
7 - برای اینکه سر بیماران افشاء نشود بخش بیماریهای آمیزشی مکلف است برای بررسی اطلاع نامه ها راجع به غیبت بیماران و اجرای دستورات لازم یک نفر پزشک را مامور اینکار نماید که اجرای این امر به عهده غیر پزشک واگذار نشود.
ماده چهارم - وزارت بهداری پزشکان و داروسازان و متصدیان سایر فنون پزشکی را که برای جلب منفعت و یا جهات دیگر به تبلیغات بی اساس و نشر اعلانات اقدام و ادعا می کنند که بیماری های آمیزشی و دیگر بیماریهای واگیر را در مدتی معین با داروی مخصوص معالجه می کنند و در نتیجه این عمل باعث اغفال و گمراهی بیماران می شوند بوسیله محاکم صالحه تعقیب خواهد نمود و هیچ پزشک و داروساز حق ندارد بدون اطلاع قبلی و موافقت کتبی وزارت بهداری به نشر اینگونه اعلانات مبادرت نماید.
روزنامه ها هم قبل از موافقت وزارت بهداری نباید این قبیل اعلانات و تبلیغات را درج نمایند پزشکان و داروسازان که بخواهند به طرز معالجه خود و یا داروئی تبلیغات نمایند مکلفند قبلا اعلان را با دلایل علمی که برای ادعای خود دارند در مرکز به وزارت بهداری و در شهرستانها به روسای بهداری ارائه دهند در صورتیکه مورد موافقت شد بعد آنرا منتشر نمایند.
ماده پنجم - در مورد الزام بیماران به بستری شدن در بیمارستان موضوع ماده پنجم قانون بیماریهای آمیزشی ممکن است بهداری کسانی را که از نظر نوع پیشه و معاشرت و تماس خیلی نزدیک و هم بستری با اشخاص مختلفه واگیری بیماری آنها را موجب نگرانی بداند فورا در بیمارستان بستری نمود. تحت درمان الزامی قرار دهند و نسبت به اشخاصی که نگرانی سرایت بیماری آنها را بستری نماید البته در صورتیکه این قبیل اشخاص در موعد مقرر حاضر نشدند بهداری می تواند آنها را برای بستری شدن جلب نماید.
ماده ششم - ولی یا سرپرست صغیر و یا سفیه و یا دیوانه اگر علائم مخصوصی از بیماریهای آمیزشی در اشخاصی که تحت سرپرستی او هستند مشاهده نماید باید فورا برای تشخیص و درمان آن اقدام نماید چنانچه مامورین بهداری از وجود صغیر یا سفیه یا دیوانه مبتلا به بیماری آمیزشی اطلاع حاصل نمودند که سرپرست برای او تعیین نشده لازم است نامبرده را فورا تحت معالجه قرار داده ضمنا مراتب را به دادسرا اطلاع دهند که برای نصب سرپرست جهت او اقدام نمایند.
ماده هفتم - اشخاصی که به مناسبت پیشه خود ممکن است باعث انتشار بیماریهای آمیزشی شوند به دو دسته تقسیم می شوند:
دسته اول پیشه وران مجاز که طبق مقررات شهرداری یا شهربانی (در مورد امثال شوفر و شاگرد شوفر) دارای پروانه اشتغال و کتابچه معاینه می باشند این قبیل پیشه وران در مواعدمقرر در تبصره ذیل در بنگاه های شهرداری معاینه می شوند و در صورتی که مبتلا به بیماریهای آمیزشی باشند به بخش بیماریهای آمیزشی فرستاده می شوند بخش بیماری های آمیزشی وضعیت آنها را بررسی نموده در صورتی که جلوگیری از ادامه پیشه آنها لازم باشد به بنگاه مربوط شهرداری یا شهربانی تذکر می دهند که جواز شغل آنها را ضبط نموده تا رفع خطر سرایت آنها را از ادامه شغل محروم دارند.
تبصره - سلمانی - حمامی – آشپز و پیشخدمت کافه رستوران قهوه چی و شاگرد آن ماهی دو مرتبه و سایر پیشه وران ماهی یک مرتبه معاینه می شوند.
دسته دوم - کسانی از قبیل فواحش که بیش از دسته اول وسیله انتشار اینگونه بیماریها هستند چون این دسته اشخاص از نقطه سرایت بیماریهای آمیزشی خطرناکترین دسته می باشند برای جلوگیری از خطر سرایت بیماریهای آمیزشی به طریق ذیل عمل می شود:
1 - شهربانی صورت کلیه این قبیل اشخاص را با نام و نشان صحیح تهیه نموده در تهران به وزارت بهداری و در شهرستانها به بهداری محل می فرستند که به بخش مبارزه با بیماریهای آمیزشی مراجعه شود تا پس از بررسی وضعیت تکلیف آنها را از نقطه نظر معاینه معلوم نمایند.
2 - بخش بیماریهای آمیزشی نام و نشان کلیه این اشخاص را در دفتر مخصوص ثبت نموده مواعدی برای معاینه آنان معین می کند.
3 - معاینه و معالجه ممکن است بنگاه های مخصوص بهداری یا نزد پزشکان خاصی که از طرف وزارت بهداری معین می شوند بعمل آید.
4 - چنانچه این قبیل اشخاص در موعد مقرر برای معاینه حاضر نشوند بخش مربوطه می تواند بوسیله مامورین مخصوص خود یا مامورین شهربانی آنها را برای معاینه احضار و در صورت عدم حضور برای معاینه و معالجه جل نماید.
5 - در صورتیکه در نتیجه معاینه معلوم شود که به بیماریهای آمیزشی قابل سرایت مبتلا نیستند در ستون مخصوص آن دفتر ثبت و همین امر در حکم پروانه عدم امکان سرایت محسوب می شود.
6 - هرگاه پس از معاینه معلوم گردد که این اشخاص به بیماری های آمیزشی که در مرحله واگیری است مبتلا می باشند بهداری آنها را از ادامه پیشه خود محروم نموده مجبور به درمان می نماید تا خطر سرایت بیماری برطرف شود.
ماده هشتم - برای مبارزه با انتشار بیماریهای آمیزشی مقررات ذیل تنظیم می گردد:
1 - برای اماکن عمومی که مورد رفت و آمد مردم است از قبیل کافه - رستوران - پانسیون - مهمانخانه - مسافرخانه - قهوه خانه - حمام - دکان های سلمانی همچنین سایر اماکنی که از مردم متفرق پذیرائی می شود بهداری شهرداری ها مقررات خاصی وضع نموده پس از تصویب وزارت بهداری به موقع اجرا می گذارد.
2 - بهداری ارتش موظف است علاوه بر آنکه در تمام مدت خدمت افراد و سربازان وظیفه را مرتبا معاینه نموده و در صورت ابتلاء به بیماری های آمیزشی معالجه می نمایند در یک ماه ه آخر خدمت آنها را تحت مراقبت مخصوص افراد قرار دهند که مبتلا به بیماریهای آمیزشی قابل سرایت باشند موظفند که آنها را تا رفع خطر سرایت تحت معالجه قرار دهند.
3 - بهداری ژاندارمری و شهربانی موظفند که مرتبا نفرات خود را معاینه نموده و در صورتیکه مبتلا به بیماریهای آمیزشی باشند آنها را معالجه نمایند که بیماری آنها به سایرین سرایت نکند و مخصوصا در موقع اعزام آنها به ماموریت های خارج از شهرها مراقبت مخصوص نمایند که مبتلا به بیماریهای آمیزشی قابل سرایت نباشند.
ماده نهم - وزارت بهداری به منظور آگاهی مردم به بیماریهای آمیزشی علائم مهم دوره واگیری این بیماریها و طرز سرایت را طبع و نشر می نماید تا آنکه هر کس یکی از این علائم را نزد خود مشاهده نموده مخصوصا اشخاصی که طرز زندگانی و معاشرت آنها طوری باشد که در معرض ابتلاء به بیماریهای آمیزشی می باشند فورا بیماری خود را حدس زده به پزشک آزاد یا یکی از بنگاه های بهداری برای معاینه و درمان مراجعه نموده و از هر نوع آمیزشی که باعث سرایت می شود خودداری نماید که باعث سرایت بیماری خود به دیگران نشود و الا مبتلاکننده طبق مقررات ماده نهم قانون بیماریهای آمیزشی محکوم و مجازات می شود.
ماده دهم - برای تسهیل اجرای ماده دهم قانون بیماریهای آمیزشی وزارت بهداری به منظور آگهی عموم آثار و علائم دوره واگیری این بیماریها در زن شیرده و کودکان شیرخوار و طرز سرایت این بیماری از راه شیر یا به طریق دیگر به طفل یا از طفل بدایه را طبع نموده به وسائل مقتضی به اطلاع عمومی می رساند.
هر زنی که بخواهد به عنوان دایه کودکی را شیر دهد موظف است که پیش از آنکه پستان به دهان طفل بگذارد قبلا برای معاینه پزشکی و آزمایشهای لازمه مراجعه نموده در صورت سالم بودن پروانه دایگی تحصیل نماید به علاوه در تمام دوره شیردادن هم مرتبا ماهی یک مرتبه برای معاینه حاضر شود که مبتلا به بیماری قابل سرایت به کودک نباشد و در صورت تخلف مانند پیشه وران طبق ماده 7 بیماریهای آمیزشی محکوم و مجازات می شود.
معاینه دایه ممکن است نزد پزشکان آزاد یا یکی از بنگاه های بهداری بعمل آید ولی بررسی به صورت معاینه و صدور پروانه دایگی به عهده بخش بیماری های آمیزشی است و پروانه مجانی خواهد بود در صورتی که دایه مبتلا به کوفت بود و طفل شیرخوار را مبتلا نماید مبتلا کننده طبق ماده دهم قانون بیماریهای آمیزشی یک تا سه ماه حبس تادیبی با پرداخت 300 تا 1000 ریال و یا به هر دو مجازات محکوم خواهد شد.
ماده یازدهم - هر شخصی که بخواهد طفلی را به دایه بسپارد موظف است قبل از آنکه دایه پستان به دهان بگذارد طفل و دایه را نزد پزشک ببرد تا آنها را معاینه نموده آزمایشهای لازم مخصوصا آزمایش خون و یا آزمایشهای دیگر مورد لزوم بعمل آورده گواهی نامه بهداشتی به دست آورد که طفل یا دایه مبتلا به سیفلیس یا بیماریهای قابل سرایت دیگری نیستند که خطری متوجه طفل یا دایه شود.
برای حسن جریان این امر لازم است احتیاطات مخصوص بعمل آید که هیچگونه سوء استفاده مثل عوض کردن خون و یا معرفی شخص سالم به جای مریض پیش نیاید.
بنابراین باید ورقه شناسنامه دایه یا عکس او به پزشک معاینه کننده و آزمایشگاه ارائه شود که پس از احراز مطابقت عکس و معاینه کامل گواهی نامه بهداشتی دائر به سلامت طفل و دایه در آن تاریخ صادر نماید ضمنا لازم است که روی ورقه آزمایشگاه و گواهی نامه بهداشتی هم عکس الصاق شود و معاینه دایه ماهی یک مرتبه باید تجدید شود همین گواهی نامه صحت مزاج را ممکن است برای صدور پروانه دایگی به بخش بیماریهای آمیزشی ارائه دهند و هرگاه شخصی قبل از تحصیل گواهی نامه بهداشتی طفلی را به دایه بسپارد طبق ماده یازدهم قانون بیماریهای آمیزشی به هفت روز حبس و یا 5 تا 50 ریال کیفر نقدی محکوم می شود و در صورت ابتلاء طفل یا دایه کیفر متخلف حبس تادیبی از دو تا شش ماه خواهد بود.
ماده دوازدهم - در صورتیکه بهداری اطلاع پیدا نماید که اشخاصی مبتلا به بیماری های آمیزشی در حال واگیری می باشند در صورت مقتضی بوسیله پخش بیماری های آمیزشی توسط نامه محرمانه آن اشخاص را دعوت می نماید تا به طور مخفی بازجوئی و معاینه لازم بعمل آید و اگر بیمار مزبور در ظرف مدت معین برای معاینه حاضر نشود ممکن است بوسیله مامورین مخصوص احضار و پس از مسلم شدن بیماری ملزم به درمان شود.
ماده سیزدهم - به منظور تنظیم آمار مبتلایان بیماری های آمیزشی لازم است آخر هر ماه کلیه پزشکان آزاد و بنگاه های بهداری که این قبیل بیماران را معاینه و درمان می نمایند از روی دفاتری که دارند شماره بیماران آمیزشی که برای اول مرتبه به پزشک مراجعه نموده اند یا نوع بیماری آنها معین نموده بدون ذکر نام و مشخصات بیمار در برگهای مخصوص به بخش بیماری های آمیزشی بفرستند متخلفین طبق ماده 23 قانون بیماری های آمیزشی و واگیردار مجازات می شوند.
تبصره - نداشتن برگهای چاپی بهداری مانع از انجام تکلیف پزشک نخواهد بود و ممکن است موافق تبصره ماده سوم عمل شود.
ماده چهاردهم - کلیه پزشکان و بنگاه های بهداری علاوه بر اقداماتی که برای درمان بیماران می نمایند لازم است حتی المقدور به کشف کانون ابتلاء و عمل مبارزه با بیماری های آمیزشی کمک و مساعدت نموده کوشش نمایند که بوسیله پرسش از بیمار طرز ابتلاء شخص مبتلاکننده را معین نموده در صورت مقتضی نام و نشان صحیح شخص بیمارکننده را با اطلاعات کافی به بخش بیماری های آمیزشی بفرستند.
ماده پانزدهم - در هر محلی که وسائل اجرای این قانون فراهم شده برای اطلاع عموم آگهی خواهد شد.
از طرف وزیر دادگستری

نوع : 4 شماره انتشار :
تاریخ تصویب : 1325/00/00 تاریخ ابلاغ :
دستگاه اجرایی : موضوع :

URL : https://www.vekalatonline.ir/laws/28760/بیماریهای-آمیزشی/