| منبع مطالب این بخش وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران) می باشد URL : http://www.ghavanin.ir/detail.asp?id=35322 |
||||||||||||||||||||||||
قانون الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به مقاوله نامه کار دریایی مصوب سازمان بین‌المللی کار (بخش3) |
||||||||||||||||||||||||
| 3ـ هـر عضو برای ثبت حـوادث مربوط به دریـانوردان، باید توجـه مقـتضی را نسبت به هرگونه الگو یا نظام بین‌المللی که ممکن است توسط سازمان بین‌المللی کار وضع شده باشد معمول دارد.
دستورالعمل 6. 3. 4 ب ـ تحقیقات 1ـ مقام صلاحیتدار باید در خصوص دلایل و شرایط بیماریها، مصدومیتها و حوادث ناشی از کار که منجر به فوت یا صدمات شدید جسمی شده و نیز موارد دیگری که در قوانین یا مقررات ملی تعیین‌شده است، تحقیقات لازم را به‌عمل‌آورد. 2ـ توجه لازم باید ازجمله به موارد زیر به‌عنوان موضوع تحقیقات معمول‌گردد: الف) محیط کاری، نظیر سطوح زمین محل کار، چیدمان ماشین‌آلات، راههای ورودی، روشنایی و روشهای کاری؛ ب) وقوع بیماریها، مصدومیتها وحوادث ناشی از کار در گروههای سنی مختلف؛ پ) مشکلات خاص جسمانی یا روانی ناشی از شرایط کار بر روی کشتی؛ ت) مشکلات ناشی از فشار روحی بر روی کشتی، به ویژه در نتیجه افزایش حجم کاری؛ ث) مشکلات ناشی و متأثر از پیشرفتهای‌فنی و تأثیر آنها بر ترکیب خدمه؛ و ج) مشکلات ناشی از هرگونه قصور انسانی. دستورالعمل 7. 3. 4 ب ـ حمایت ملی و برنامه‌های پیشگیری 1ـ برای ایجاد یک مبنای با ثبات جهت ارتقاء حمایت از بهداشت و ایمنی حرفه‌ای و نیز پیشگیری از بیماریها، مصدومیتها و حوادث ناشی از کار که ناشی از خطرات خاص کار دریایی می‌باشد، باید تحقیقاتی درخصوص روندهای کلی و خطرات مزبور که آمار نشانگر آن است، انجام شود. 2ـ اجراء برنامه‌های مربوط به پیشگیری و حمایت برای ارتقاء ایمنی و بهداشت حرفه‌ای باید به گونه‌ای سازماندهی شود که مقام صلاحیتدار، مالکین کشتیها و دریانوردان یا نمایندگان آنها و نیز نهادهای مناسب دیگر، از جمله از طریق شیوه‌هایی نظیر جلسات تبادل اطلاعات، تهیه دستورالعملهایی بر روی کشتی در خصوص حداکثر سطوح قرار گرفتن در معرض عوامل مضر احتمالی محیط کار و نیز خطرات دیگر یا نتایج حاصله از یک فرآیند نظام‌مند ارزیابی خطر بتوانند نقش فعالی را در آن ایفاد نمایند. به‌ویژه، باید کارگروه‌های مشترک ملی یا محلی در خصوص حمایت ازبهداشت و ایمنی حرفه‌ای و پیشگیری از حوادث، یا گروههای خاص کاری یا کار گروههای مستقر بر روی کشتی، ایجاد شود به‌طوری‌که سازمانهای دریانوردان و مالکین کشتی مربوط در آنها حضور داشته باشند. 3ـ در جایی که چنین فعالیتهایی درسطح شرکت انجام می‌گیرد، نمایندگی دریانوردان در هر کارگروه ایمنی بر روی کشتی که مالک کشتی آن را اعزام نموده است، باید مدنظر قرار گیرد. دستورالعمل 8. 3. 4 ب ـ محتوی برنامه‌های پیشگیری و حمایت 1ـ توجه لازم باید از جمله نسبت به موارد زیر درخصوص وظایف کارگروه‌ها و نهادهای دیگر موضوع بند (2) دستور العمل 7. 3. 4 ب، معمول شود: الف) تهیه دستورالعملها و سیاستهای ملی برای نظامهای مدیریت ایمنی و بهداشت حرفه‌ای و نیز برای قوانین، مقررات و کتابهای راهنمای پیشگیری از حوادث؛ ب) سازماندهی برنامه‌ها و آموزشهای مربوط به ایمنی و بهداشت حرفه‌ای و پیشگیری از حوادث؛ پ) سازماندهی تبلیغات درخصوص ایمنی و بهداشت حرفه‌ای و پیشگیری از حوادث، شامل فیلمها، پوسترها، اعلامیه‌ها و بروشورها؛ ت) توزیع بروشورها و اطلاعات مربوط به ایمنی و بهداشت حرفه¬ای و پیشگیری از حوادث به نحوی که در اختیار دریانوردان شاغل بر روی کشتی قرار گیرد. 2ـ مفاد یا توصیه‌های مرتبط که توسط سازمانها یا مقامات ملی مربوط یا سازمانهای بین‌المللی تصویب شده است، باید توسط افرادی که متون مربوط به حفاظت از بهداشت حرفه‌ای و نیز تدابیر یا رویه‌های توصیه‌شده درخصوص پیشگیری از حوادث را تهیه می‌نمایند، مدنظر قرارگیرد. 3ـ در تدوین برنامه‌های حفاظت از بهداشت و ایمنی حرفه‌ای و پیشگیری از حوادث، هر عضو باید توجه مقتضی را نسبت به هرگونه ضوابط حرفه¬ای مربوط به ایمنی و بهداشت دریانوردان که توسط سازمان بین‌المللی کار به چاپ رسیده است، معمول نماید. دستورالعمل 9. 3. 4 ب ـ آموزش در زمینه حفاظت از بهداشت و ایمنی حرفه‌ای و پیشگیری از حوادث ناشی از کار 1ـ برنامه آموزشی موضوع جزء (الف) بند (1) استاندارد 3. 4 الف،، باید متناسب با تحولات صورت گرفته در نوع و اندازه کشتیها و تجهیزات آنها و نیز تغییرات صورت گرفته در عادات نیروی کار، ملیت، زبان و ساختار کار بر روی کشتیها، به طور متناوب مورد بازنگری و تجدیدنظر قرار گیرد. 2ـ برای حفاظت از بهداشت و ایمنی حرفه‌ای و پیشگیری از حوادث، باید تبلیغات مستمری وجود داشته باشد. این تبلیغات می‌تواند به صورتهای زیر انجام شود: الف) اقلام آموزشی سمعی و بصری، نظیر فیلم، برای استفاده در مراکز آموزش حرفه‌ای دریانوردان و در صورت امکان، نمایش بر روی کشتیها؛ ب) نمایش پوسترها بر روی کشتیها؛ پ) چاپ در نشریات ادواری مورد مطالعه دریانوردان به‌صورت مقالاتی در خصوص خطرات کار دریایی و حفاظت از بهداشت و ایمنی حرفه‌ای و تدابیر مربوط پیشگیری از حوادث؛ و ت) انجام فعالیتهای خاص با استفاده از تبلیغات رسانه‌ای گوناگون برای آموزش دریانوردان، شامل فعالیتهایی درخصوص شیوه‌های کار ایمن. 3ـ تبلیغات موضوع بند (2) این دستورالعمل باید ملیتها، زبانها و فرهنگهای متفاوت موجود در میان دریانوردان شاغل بر روی کشتیها را مدنظر قرار دهد. دستور العمل 10. 3. 4 ب ـ آموزش ایمنی و بهداشت دریانوردان جوان 1ـ مقررات ایمنی و بهداشت باید به مفاد کلی مربوط به آزمایشهای پزشکی پیش از استخدام و درحین آن و نیز پیشگیری از حوادث و حمایت بهداشتی در اشتغال که می‌تواند در ارتباط با کار دریانوردان قابل اجرا باشد، اشاره نماید. این مقررات باید تدابیری را تعیین نماید که حوادث حرفه‌ای دریانوردان جوان را در حین انجام وظیفه به حداقل می رساند. 2ـ به¬جز در جایی که یک دریانورد جوان به عنوان فردی کاملاً واجد شرایط در یک مهارت مرتبط، مورد تأیید مقام صلاحیتدار قرار می‌گیرد، مقررات باید محدودیتهایی را برای دریانوردان جوانی تعیین نماید که بدون آموزش و نظارت مناسب، انواع خاصی از کارهایی را برعهده‌گرفته‌اند که دارای خطر بروز حادثه یا اثرات زیان‌بخشی برای سلامتی و رشد جسمی آنها بوده، و یا نیازمند درجه خاصی از بلوغ، تجربه یا مهارت می‌باشد. در تعیین انواع کارهایی که باید توسط مقررات تحت نظارت قرار گیرد، مقام صلاحیتدار باید به‌طور خاص، انجام اقدامات زیر را مدنظر قرار دهد : الف) جابه‌جایی، حمل یا بلند کردن اشیاء یا بارهای سنگین؛ ب) ورود به دیگهای بخار، مخازن و منبعهای آب؛ پ) قرار گرفتن در معرض سطوح مضر ارتعاش یا سر و صدا؛ ت) کار با جرثقیل و دیگر ماشین‌آلات یا ابزارهای برقی، یا فعالیت به عنوان ارسال کننده علائم به متصدی چنین تجهیزاتی؛ ث) جابه‌جایی وسایل مهار کشتی یا طنابهای یدک کشی یا تجهیزات لنگراندازی؛ ج) طنابهای بادبان و دکل؛ چ) کار در بالای دکل یا روی عرشه در هوای طوفانی؛ ح) وظایف نگهبانی در شب؛ خ) تعمیر تجهیزات الکترونیکی؛ د) قرار گرفتن در معرض مواد مضر احتمالی یا عوامل فیزیکی مضر نظیر مواد سمّی یا خطرناک و تشعشات یونیزه؛ ذ) تمیز کردن دستگاه‌های تهیه غذا؛ و ر) اداره کردن یا قبول مسؤولیت قایق‌های کشتی. 3ـ اقدامات سودمندی باید توسط مقام صلاحیتدار یا از طریق نظامهای مناسب اتخاذ گردد تا توجه دریانوردان جوان را نسبت به اطلاعات مربوط به پیشگیری از حوادث و حفاظت از بهداشت و سلامت آنها بر روی کشتی، جلب نماید. این اقدامات باید شامل آموزش کافی در دوره‌های آموزشی، تبلیغات مخصوص افراد جوان در زمینه پیشگیری از حوادث و نیز آموزش حرفه‌ای و سرپرستی دریانوردان جوان باشد. 4ـ آموزش و تربیت دریانوردان جوان بر روی کشتی و در ساحل، باید شامل رهنمودهایی درخصوص اثرات مخرب و زیانبار استفاده از مشروبات الکلی و مواد مخدر و دیگر مواد مضر احتمالی و نیز خطرات مربوط به بیماری ایدز و ویروس اچ آی وی و دیگر فعالیتهای مخاطره آمیز برای بهداشت وسلامتی آنها باشد. دستور العمل 11. 3. 4 ب ـ همکاری بین‌المللی 1ـ اعضاء باید تلاش نمایند تا با همکاری یکدیگر و در صورت اقتضاء با کمک سازمانهای بین دولتی و سازمانهای بین‌المللی دیگر، به بالاترین سطح ممکن در خصوص یکپارچگی اقدامات مربوط به ارتقاء حفاظت از بهداشت و ایمنی حرفه‌ای و پیشگیری از حوادث، دست یابند. 2ـ در توسعه برنامه‌های مربوط به ارتقاء حفاظت از ایمنی و بهداشت حرفه‌ای و پیشگیری از حوادث به موجب استاندارد 3. 4 الف، هر عضو باید توجه مقتضی را نسبت به اصول کاری منتشرشده توسط سازمان بین‌المللی کار و نیز استانداردهای مناسب سازمانهای بین‌المللی معمول نماید. 3ـ اعضاء باید نسبت به نیاز به همکاری بین‌المللی درخصوص ارتقاء مستمر و پایدار فعالیتهای مرتبط با حفاظت از بهداشت و ایمنی حرفه‌ای و نیز پیشگیری از حوادث ناشی از کار، توجه کافی را مبذول نمایند. این همکاری می‌تواند به صورتهای زیر انجام شود: الف) ترتیبات دوجانبه یا چندجانبه برای یکپارچگی در استانداردهای مربوط به حفاظت از بهداشت و ایمنی حرفه‌ای و پیشگیری از حوادث؛ ب) تبادل اطلاعات در خصوص خطرات خاصی که بر دریانوردان تأثیر می‌گذارد و روشهای ارتقاء حفاظت از بهداشت و ایمنی حرفه‌ای و پیشگیری از حوادث؛ پ) مساعدت در زمینه بازرسی و آزمایش تجهیزات، طبق مقررات ملی دولت صاحب پرچم؛ ت) همکاری و مشارکت در تهیه و توزیع کتابهای راهنما، قواعد و مقررات مربوط به حفاظت از بهداشت و ایمنی حرفه‌ای و پیشگیری از حوادث؛ ث) همکاری و مشارکت در تولید و استفاده از وسایل کمک آموزشی؛ و ج) امکانات مشترک یا مساعدت متقابل در آموزش دریانوردان در زمینه حفاظت از بهداشت و ایمنی حرفه‌ای، پیشگیری از حوادث و روشهای کار ایمن. مقرره 4. 4 ـ دسترسی به تأسیسات رفاهی مستقر در ساحل هدف: تضمین این‌که دریانوردان شاغل بر روی کشتی برای تأمین رفاه و سلامت خود، به تأسیسات مستقر در ساحل دسترسی دارند. 1ـ هر عضو باید تضمین نماید که تأسیسات رفاهی مستقر در ساحل، در جایی که وجود دارد، به سادگی در دسترسی می‌باشد. هر عضو باید به¬منظور فراهم آوردن دسترسی دریانوردان روی کشتی¬هایی که در بنادر می¬باشد به خدمات و تأسیسات رفاهی، توسعه تأسیسات رفاهی مانند مواردی که در مجموعه قوانین فهرست شده است را نیز در بنادر تعیین‌شده ترغیب نماید. 2ـ مسؤولیتهای هر عضو در مورد تأسیسات مستقر در ساحل، نظیر تأسیسات و خدمات رفاهی، تفریحی، فرهنگی و اطلاع رسانی، در این مجموعه قوانین تدوین شده است. استاندارد 4. 4 الف ـ دسترسی به تأسیسات رفاهی مستقر درساحل 1ـ هر عضو باید مقرر نماید تا تأسیسات رفاهی موجود در قلمرو آن، در دسترس تمامی دریانوردان قرار گیرد، صرف‌نظر از این که دارای چه ملیت، نژاد، رنگ، جنسیت، مذهب، عقیده سیاسی یا خاستگاه اجتماعی بوده و بدون درنظرگرفتن دولت صاحب پرچم کشتی که آنها بر روی آن استخدام و یا مشغول به کار شده‌اند. 2ـ هر عضو باید تأسیسات رفاهی را در بنادر مناسب کشور خود، توسعه و ارتقاء داده و پس از مشورت با سازمانهای دریانوردان و مالکین کشتی مربوط، بنادر مناسب برای انجام این کار را تعیین نماید. 3ـ هر عضو باید حمایت لازم را در خصوص ایجاد هیأتهای رفاهی انجام دهد تا به‌طور منظم اقدام به بازدید از تأسیسات و خدمات رفاهی نموده و تضمین نماید طبق تغییر نیازهای دریانوردان که ناشی از پیشرفتهای فنی و عملی و دیگر پیشرفتهای صورت‌گرفته در صنعت کشتیرانی می‌باشد، تأسیسات و خدمات‌مناسبی وجود دارد. دستور العمل4. 4 ب ـ دسترسی به تأسیسات رفاهی مستقر در ساحل دستور العمل 1. 4. 4 ب ـ مسؤولیتهای اعضاء 1ـ هر عضو باید : الف) تدابیری را اتخاذ نموده تا تضمین نماید که خدمات و تأسیسات‌رفاهی در بنادر تعیین‌شده برای توقف، فراهم شده و حمایت لازم از دریانوردان با توجه به حرفه آنها انجام می‌گیرد؛ و ب) در اجراء این تدابیر، نیازهای خاص دریانوردان در خصوص ایمنی، بهداشت و فعالیتهای مربوط به اوقات فراغت آنها را مدنظر قرار دهد، به ویژه هنگامی که در کشورهای خارجی هستند و یا هنگامی‌که وارد مناطق‌جنگی می‌شوند. 2ـ اقدامات مربوط به نظارت بر خدمات و تأسیسات رفاهی، باید در برگیرنده مشارکت سازمانهای دریانوردان و مالکین کشتی مربوط باشد. 3ـ هر عضو باید تدابیری را اتخاذ نماید تا گردش آزاد محصولات رفاهی نظیر فیلم، کتاب، روزنامه و تجهیزات ورزشی در میان کشتیها، مؤسسات و مراکز رفاهی اصلی تأمین کننده این محصولات، برای استفاده دریانوردان بر روی کشتیهای متعلق به خود و نیز مراکز رفاهی مستقر در ساحل، تسریع شود. 4ـ اعضاء باید با یکدیگر در خصوص ارتقاء رفاه دریانوردان در دریا و در بندر، همکاری نمایند. این همکاری باید شامل موارد زیر باشد: الف) جلسات مشاوره و تبادل نظر بین مقامات صلاحیتدار با هدف تأمین و بهبود خدمات و تأسیسات رفاهی دریانوردان، هم در بندر و هم بر روی کشتیها؛ ب) توافقهایی در خصوص استفاده مشترک از منابع، امکانات و تأسیسات رفاهی در بنادر اصلی، به‌طوری که از دوباره کاری غیر ضروری اجتناب شود؛ پ) سازماندهی رقابت‌های بین‌المللی ورزشی و تشویق دریانوردان به مشارکت در فعالیتهای ورزشی؛ و ت) سازماندهی هم¬اندیشی‌های (سمینارهای) بین‌المللی در خصوص رفاه دریانوردان در دریا و در بندر. دستور العمل 2. 4. 4 ب ـ خدمات و تأسیسات رفاهی در بنادر 1ـ هر عضو باید تأمین آن دسته از خدمات و تأسیسات رفاهی را که مورد نیاز است، در بنادر مناسب کشور خود فراهم یا تضمین نماید. 2ـ خدمات و تأسیسات رفاهی باید طبق رویه و شرایط ملی، از طریق یک یا چند مورد از عوامل زیر، تأمین شود: الف) مقامات دولتی؛ ب) سازمانهای دریانوردان و مالکین کشتی مربوط، طبق توافق¬های جمعی یا ترتیبات مورد توافق دیگر؛ و پ) سازمانهای داوطلب 3ـ تأسیسات رفاهی و تفریحی لازم باید در بنادر ایجاد یا توسعه یابد. این تأسیسات باید شامل موارد زیر باشد: الف) اتاقهای گردهمایی و تفریحی به تعداد لازم؛ ب) تأسیسات ورزشی و تأسیسات فضای باز، شامل تأسیسات مربوط به مسابقات؛ پ) تأسیسات آموزشی؛ و ت) در صورت اقتضاء امکاناتی برای انجام فرائض مذهبی و نیز برای مشاوره شغلی. 4ـ این تأسیسات می‌تواند بهگونهای برای دریانوردان فراهم و در دسترس آنها قرار گیرد که طبق تأسیسات مورد نیاز آنها، برای استفاده همگان طراحی شود. 5 ـ در جایی که تعداد زیادی از دریانوردان با ملیتهای متفاوت نیازمند امکاناتی نظیر هتل، باشگاه و تأسیسات ورزشی در یک بندر خاص می‌باشند، نهادها یا مقامات صلاحیتدار کشورهای موطن و نیز در دولتهای صاحب پرچم همراه با اتحادیه‌های بین‌المللی مربوط، باید به منظور استفاده مشترک از منابع موجود و جلوگیری از دوباره کاری غیر ضروری، با یکدیگر و با نهادها و مقامات صلاحیتدار کشوری که بندر مورد نظر در آن واقع شده است، تبادل نظر و همکاری نمایند. 6 ـ هتلها و مسافرخانه‌های مناسب در جایی که به آنها نیاز می‌باشد، باید برای دریانوردان در دسترس و فراهم باشد. این مکانها باید دارای امکاناتی برابر با آنچه در هتلهای با کیفیت مطلوب دیده می‌شود، بوده و تا حد امکان دارای فضایی مناسب و دور از مجاورت نزدیـک به بنادر باشد. این هتلها یا مسافرخانه‌ها بایـد به گونه‌ای منـاسب تحت نظارت قرار گرفته و هزینه‌های دریافتی منطقی باشد و در صورت امکان و لزوم، پیش‌بینی لازم در خصوص اقامت خانواده‌های دریانوردان نیز مدنظر قرار گیرد. 7ـ این امکانات اقامتی باید صرف‌نظر از ملیت، نژاد، رنگ، جنسیت، مذهب، عقیده سیاسی یا خاستگاه اجتماعی و بدون درنظر گرفتن دولت صاحب پرچم کشتی که دریانوردان بر روی آن استخدام یا مشغول به کار شده‌اند، پذیرای تمامی دریانوردان باشد. بدون این‌که از این اصل تخطی شود، ممکن است در بعضی از بنادر خاص ضروری باشد که انواع گوناگون تأسیساتی فراهم شود که از لحاظ استاندارد دارای شرایط یکسانی بوده، ولی بر اساس نیازها و آداب و رسوم گروههای متفاوت دریانوردان طراحی شده باشد. 8 ـ تدابیری باید اتخاذ شود تا تضمین نماید در صورت لزوم علاوه بر کارگران داوطلب، افراد فنی واجد شرایط و صلاحیت لازم، به‌صورت تمام وقت در تأسیسات و خدمات رفاهی دریانوردان استخدام خواهند شد. دستور العمل 3 . 4. 4 ب ـ هیأتهای رفاهی 1ـ هیأتهای رفاهی باید در سطوح ملی و منطقه‌ای، در بندر تشکیل شوند. وظایف آنها شامل موارد زیر می‌باشد: الف) بررسی کفایت تأسیسات رفاهی موجود و نظارت بر نیاز به تأمین تأسیسات بیشتر یا جمع‌آوری تأسیساتی که از آنها استفاده نمی‌شود؛ و ب) کمک و مشاوره به افرادی که مسؤول تأمین تأسیسات رفاهی هستند، و تضمین هماهنگی بین آنها. 2ـ هـیأتهای رفاهـی باید شامل نمایندگان سازمانهای دریانـوردان و مالـکین کشتـی، مقـامات صلاحیـتدار و در صـورت لـزوم، سازمـانهای داوطلـب و نهـادهای اجتماعی باشد. 3ـ در صورت‌اقتضاء مقامات کنسولی کشورهای دارای کشتیرانی و نمایندگان محلی سازمانهای رفاهی خارجی، باید طبق قوانین و مقررات ملی، با کار در بندر در ارتباط بوده و با هیأتهای رفاهی ملی و منطقه‌ای همکاری داشته باشند. دستور العمل 4. 4. 4 ب ـ تأمین مالی تأسیسات رفاهی 1ـ طبق عرف و شرایط ملی، باید از طریق یک یا چند مورد از عوامل زیر، حمایت و پشتیبانی مالی لازم درخصوص تأسیسات رفاهی در بندر تأمین شود: الف) کمکهای بلاعوض از طریق وجوه عمومی؛ ب) وضع مالیات، جریمه و عوارض خاص دیگر بر منابع کشتیرانی؛ پ) کمکهای داوطلبانه از جانب مالکین کشتی، دریانوردان یا سازمانهای متعلق به آنها؛ و ت) کمکهای داوطلبانه از جانب منابع دیگر. 2ـ چنانچه مالیات، جریمه و عوارض خاص دیگر وضع شده باشد، باید این مبالغ برای همان مقاصدی که دریافت شده است، مورد استفاده قرار گیرد. دستور العمل 5. 4. 4 ب ـ انتشار اطلاعات و تسهیل اقدامات 1ـ اطلاعات مربوط به تأسیسات متعلق به عموم مردم در بنادر محل توقف، به ویژه اطلاعات مربوط به حمل و نقل، امور رفاهی، تفریح و سرگرمی، تأسیسات آموزشی، اماکن مذهبی و نیز تأسیساتی که اختصاصاً برای دریانوردان تأمین شده است، باید درمیان دریانوردان منتشر شود. 2ـ وسایل حمل و نقل کافی با قیمتهای متعادل، باید در هر زمان مناسبی در اختیار دریانوردان قرار گیرد تا بتوانند از مکانهای مناسب واقع در بندر، به مناطق شهری دسترسی داشته‌باشند. 3ـ تمامی اقدامات مناسب باید توسط مقامات صلاحیتدار اتخاذ شود تا مالکین کشتیها و دریانوردانی که وارد بندر می‌شوند، اطلاع و آگاهی لازم را نسبت به هرگونه قوانین و آداب و رسوم خاصی که نقض آنها ممکن است آزادی آنها را به خطر اندازد، کسب کرده باشند. 4ـ مقام صلاحیتدار باید برای حفاظت از دریانوردان، بنادر و جاده‌های منتهی به آنها را از طریق تأمین روشنایی و تابلوهای راهنمایی مناسب و نیز گشتهای منظم، تجهیز نماید. دستورالعمل 6. 4. 4 ب ـ دریانوردان دریک بندر خارجی 1ـ برای حفاظت از دریانوردان در بنادر خارجی، اقداماتی به منظور تسهیل امور زیر باید انجام گیرد: الف) دسترسی به مقام کنسولی کشور محل اقامت یا کشوری که تبعه آن هستند؛ و ب) همکاری مؤثر بین مقامهای کنسولی و مقامات ملی یا محلی. 2ـ دریانوردانی که در یک بندر خارجی بازداشت می‌شوند، باید کار آنها فوری از طریق طی مراحل قانونی و با حمایت مناسب کنسولی، مدنظر قرار گیرد. 3ـ هر گاه یک دریانورد در قلمرو عضوی بنا بر هر دلیلی بازداشت شود، مقام صلاحیتدار باید در صورت درخواست دریانورد، فوری دولت صاحب پرچم و دولتی که دریانورد تبعه آن می‌باشد را مطلع نماید. مقام صلاحیتدار باید فوری دریانورد را نسبت به داشتن چنین حق درخواستی، مطلع نماید. دولتی که دریانورد تبعه آن می‌باشد، باید فوری بستگان نزدیک دریانورد را در جریان قرار دهد. مقام صلاحیتدار باید به مقامات کنسولی این دولتها اجازه دهد تا فوری به دریانورد مورد نظر دسترسی داشته و مادامی که دریانورد در بازداشت به‌سر می‌برد، ملاقاتهای منظمی را با وی داشته باشند. 4ـ هر عضو باید در صورت لزوم تدابیری را اتخاذ نماید تا در هنگام توقف کشتیها در آبهای سرزمینی آن و به ویژه در ورودی‌های منتهی به بنادر، ایمنی دریانوردان را در قبال اعمال غیر قانونی و خشونت آمیز تضمین نماید. 5 ـ هرگونه تلاشی باید توسط مقامات مسؤول در بندر و بر روی کشتی صورت گیرد تا پس از ورود کشتی به بندر، در اسرع وقت مرخصی ساحلی دریانوردان صادر شود. مقرره 5. 4 ـ تأمین اجتماعی هدف: تضمین این‌که تدابیر لازم در خصوص دسترسی دریانوردان به پوشش تأمین اجتماعی، اتخاذ شده است. 1ـ هر عضو باید تضمین نماید که تمامی دریانوردان و تا حدی که در قوانین ملی آن پیش‌بینی شده است، افراد تحت تکفل آنها دسترسی به پوشش تأمین‌اجتماعی را طبق شرایط این مجموعه قوانین، بدون هیچ گونه لطمه‌ای به شرایط مطلوبتر موضوع بند (8) ماده (19) اساسنامه سازمان بین‌المللی کار دارا می‌باشند. 2ـ هر عضو تعهد می‌نماید که طبق شرایط ملی خود، بتدریج اقداماتی را برای دستیابی به پوشش جامع تأمین اجتماعی برای دریانوردان به‌طور جداگانه و از طریق همکاری بین‌المللی، اتخاذ نماید. 3ـ هر عضو باید تضمین نماید دریانوردانی که تحت پوشش قوانین تأمین اجتماعی می¬باشند و تا حـدی که در قوانین ملی آن پیش‌بینی شده است، افراد تحـت تکفل آنها، به همان اندازه‌ای مشمول مزایای پوشش تأمین اجتماعی می‌باشند که کارگران مستقر در ساحل از آن بهره‌مند هستند. استاندارد 5. 4 الف ـ تأمین اجتماعی 1ـ بخشهایی که باید به منظور دستیابی تدریجی به پوشش جامع تأمین اجتماعی، به موجب مقرره 5. 4 مدنظر قرار گیرند، عبارتند از: مراقبت درمانی، غرامت دستمزد ایام بیماری، مستمری بیکاری، مستمری سالمندی، مستمری حوادث ناشی از کار، مستمری عائله مندی، مستمری ایام زایمان، مستمری ازکارافتادگی و مستمری بازماندگان، تکمیل پوشش تعیین‌شده در مقرره 1. 4 در خصوص مراقبت درمانی و نیز مقرره 2. 4 در مورد مسؤولیت مالکین کشتی و عنوانهای دیگر این مقاوله‌نامه. 2ـ در زمان تصویب، پوشش تأمین‌شده از جانب هر عضو، طبق بند (1) مقرره 5. 4، باید حداقل سه بخش از نه بخش فهرست شده در بند (1) این استاندارد را شامل شود. 3ـ هر عضو باید بر مبنای شرایط ملی خود، مراحل مربوط به تأمین پوشش مکمل تأمین اجتماعی موضوع بند (1) این استاندارد را برای تمای دریانوردانی که به‌طور معمول در قلمرو آن کـشور اقامت دارند، برعـهده گیرد. این مسـؤولیت می‌تواند به عنـوان مـثال از طریق توافقهای مناسب دو جانبه یا چند جانبه و یا از طریق نظامهای مبتنی بر مشارکت انجام شود. میزان پوشش تأمین اجتماعی حاصله براین اساس، نباید نامطلوبتر از پوشش ارائه شده برای کارگران ساحلی مقیم در قلمرو آنها باشد. 4ـ با وجود ویژگی مسؤولیتهای مندرج در بند (3) این استاندارد، اعضاء می‌توانند از طریق توافقهای دوجانبه و چندجانبه و نیز از طریق مقررات مصوب در چهارچوب سازمانهای همگرایی اقتصادی منطقه‌ای، قواعد دیگری را در مورد قوانین تأمین اجتماعی که مربوط به دریانوردان می‌باشد، تعیین نمایند. 5 ـ مسؤولیتهای هر عضو در رابطه با دریانوردان شاغل بر روی کشتیهای حامل پرچم آن، باید دربرگیرنده موارد مندرج در مقرره 1. 4 و 2. 4 و مفاد مرتبط در این مجموعه قوانین، و نیز موارد دیگری باشد که طبق حقوق بین‌المللی، جزء لاینفک تعهدات عمومی آن است. 6ـ هر عضو باید توجه لازم را نسبت به روشهای مختلفی معطوف دارد که برمبنای آن طبق عرف و قوانین ملی، مزایای مشابهی برای دریانوردان در صورت فقدان پوشش کافی در خصوص بخشهای موضوع بند (1) این استاندارد، تأمین شده است. 7ـ پوشش حمایتی موضوع بند (1) مقرره 5. 4، می‌تواند در صورت اقتضاء در قوانین یا مقررات ملی، طرحهای خصوصی یا توافق¬های جمعی یا ترکیبی از اینها، لحاظ شود. 8 ـ در محدوده‌ای که طبق عرف و قوانین ملی می‌باشد، اعضاء باید از طریق توافقهای دو جانبه یا چند جانبه یا ترتیبات دیگر، برای تضمین حفظ حقوق تأمین اجتماعی که از طریق طرحهای مشارکتی یا غیرمشارکتی تأمین شده یا درحال تأمین می‌باشند، برای تمامی دریانوردان صرف‌نظر از محل اقامت آنها، همکاری نمایند. 9ـ هر عضو باید روشهای مؤثر و منصفانه‌ای برای حل اختلافات برقرار نماید. 10ـ هر عضو باید در زمان تصویب، بخشهایی را که در قبال آنها پوشش تأمین اجتماعی طبق بند (2) این استاندارد تأمین شده است، تعیین نماید و هنگامی که پوشش تأمین اجتماعی در یک یا چند بخش دیگر موضوع بند (1) این‌استاندارد تأمین شود باید مراتب را متعاقباً به اطلاع مدیرکل دفتر بین‌المللی کار برساند. مدیرکل دفتر بین‌المللی کار، باید یک نسخه ثبت شده از این اطلاعات را نگهداری نموده و آن را در اختیار تمامی طرفهای ذی‌نفع قرار دهد. 11ـ گزارشهای ارائه شده به دفتر بین‌المللی کار به موجب ماده (22) اساسنامه سازمان بین‌المللی کار، باید شامل اطلاعاتی در خصوص اقدامات اتخاذ شده طبق بند (2) مقرره 5. 4، برای گسترش پوشش تأمین اجتماعی به شاخه‌های دیگر باشد. دستورالعمل 5. 4 ب ـ تأمین اجتماعی 1ـ پوشش تأمین‌شده در زمان تصویب طبق بند (2) استاندارد 5. 4 الف، باید حداقل شامل بخشهای مربوط به مراقبت درمانی، غرامت دستمزد ایام بیماری و مستمری حوادث ناشی از کار باشد. 2ـ در شرایط موضوع بند (6) استاندارد 5. 4 الف، مزایای مشابه می‌تواند از طریق بیمه، توافقهای دو جانبه یا چند جانبه یا روشهای مناسب دیگر، و نیز با مدنظر قرار دادن مفاد مرتبط توافق¬های مذاکرات جمعی، تأمین شود. در جایی که چنین تدابیری اتخاذ شده است، دریانوردان مشمول این تدابیر باید در خصوص روش‌هایی که از طریق آن، بخشهای مختلف پوشش تأمین اجتماعی برای آنان لحاظ می‌گردد، مطلع شوند. 3ـ در جایی که دریانوردان تحت پوشش بیش از یک قانون ملی تأمین اجتماعی قرار می‌گیـرند، اعضاء مربوط باید با در نظر گرفتن عواملی نظیر نوع و سطح پوشش بر مبنای قوانین مرتبطی که برای دریانوردان مربوط مطلوبتر بوده و نیز با لحاظ نمودن تمایل دریانورد برای تعیین قانون مورد اعمال، از طریق توافقهای دوجانبه همکاری نمایند. 4ـ روش‌هایی که به موجب بند (9) استاندارد 5. 4 الف، وضع می‌شود باید به گونه‌ای تدوین شده باشد که تمامی اختلافات مرتبط با دعاوی دریانوردان مربوط را، صرف‌نظر از روشی‌که برمبنای آن پوشش تأمین اجتماعی انجام شده است، پوشش دهد. 5 ـ هر عضوی که در کشتیهای حامل پرچم خود دارای دریانوردان شاغل تبعه و غیرتبعه یا هر دو می‌باشد، باید پوشش تأمین اجتماعی مندرج در این مقاوله‌نامه را به‌طور مناسب فراهم نماید و بخشهای پوشش تأمین اجتماعی موضوع بند (1) استاندارد 5. 4 الف، را به منظور تعیین هرگونه بخش مناسب دیگری برای دریانوردان مربوط، به طور متناوب مورد بررسی قرار دهد. 6 ـ قرارداد کار دریانوردان باید شیوه‌هایی را تعیین نماید که از طریق آنها بخشهای مختلف پوشش تأمین اجتماعی برای دریانوردان،از طریق مالکین کشتی و نیز هرگونه اطلاعات مرتبط دیگری فراهم خواهد شد که در اختیار مالک کشتی می‌باشد، نظیر کسورات قانونی از دستمزد دریانوردان و حق بیمه مالکین کشتی، که می‌تواند طبق الزامات نهادهای مجاز براساس طرحهای مرتبط ملی تأمین اجتماعی، تعیین شود. 7ـ عضوی که صاحب پرچم کشتی است، باید به نحوی مؤثر صلاحیت قضائی خود را در خصوص موضوعات اجتماعی اعمال نموده و مطمئن شود که مسؤولیتهای مالکین کشتی در خصوص پوشش تأمین اجتماعی، از جمله مشارکت‌های لازم در طرحهای تأمین اجتماعی، برآورده شده است. عنوان 5 : موافقت و اجراء 1ـ مقررات این عنوان، مسؤولیتهای هر عضو در خصوص تحقق و اجراء کامل اصول و حقوق تدوین شده در مواد این مقاوله‌نامه و نیز تعهدات خاص پیش‌بینی شده در عنوانهای (1)، (2)، (3) و (4) آن را تعیین می‌نماید. 2ـ بندهای (3) و (4) ماده (6) که اجراء بخش « الف» این مجموعه قوانین را از طریق مفاد اساساً مشابه مجاز دانسته، در مورد بخش « الف» مجموعه قوانین در این عنوان اعمال نمی¬شود. 3ـ طـبق بند (2) ماده (6)، هر عضو باید مسؤولیتهای خود را به موجب مقررات به نحوی که در استانداردهای بخش « الف» مجموعه قوانین در این مجموعه قوانین ارائه شده است، اجراء نموده و توجه مقتضی را نیز نسبت به دستورالعملهای معادل در بخش « ب» این مجموعه قوانین، مبذول نماید. 4ـ مفاد این عنوان باید با در نظر داشتن این که دریانوردان و مالکین کشتی، همانند تمامی افراد دیگر، در مقابل قانون یکسان هستند و مستحق حمایت یکسان از جانب قانون می‌باشند و نباید مشمول هیچ‌گونه تبعیضی در خصوص دسترسی آنها به دادگاهها، هیأتهای داوری یا هرگونه سازوکار دیگر حل اختلاف باشند، اجراء شود. مفاد این عنوان صلاحیت قضائی یا محل دادگاه را تعیین نمی‌نماید. مقرره 1. 5 ـ مسؤولیتهای کشور صاحب پرچم هدف :تضمین این‌که هر عضو، مسؤولیتهای خود به موجب این مقاوله‌نامه را در مورد کشتیهایی که حامل پرچم آن می‌باشند، اجراء می‌نماید. مقرره 1. 1. 5 ـ اصول کلی 1ـ هر عضو مسؤول تضمین اجراء تعهدات خود به موجب این مقاوله‌نامه، در مورد کشتیهایی می‌باشد که حامل پرچم آن هستند. 2ـ هر عضو باید طبق مقرره 3. 1. 5 و 4. 1. 5، نظام مؤثری را برای بازرسی و اعطاء گواهینامة شرایط کار دریایی، ایجاد کند تا تضمین نماید که شرایط کار و زندگی دریانوردان شاغل بر روی کشتی¬های حامل پرچم آن، استانداردهای مندرج در این مقاوله را برآورده نموده و کماکان برآورده خواهد کرد. 3ـ در ایجاد نظام مؤثر برای بازرسی و اعطاء گواهینامه شرایط کار دریایی، یک عضو می‌تواند در صورت اقتضاء، مؤسسات عمومی یا سازمانهای دیگری (از جمله آنهایی که متعلق به عضو دیگری می‌باشند، اگر عضو اخیر آن را بپذیرد) که تشخیص می¬دهد صلاحیت و استقلال لازم برای انجام بازرسی یا صدور گواهینامه یا هر دو را دارا می‌باشند، مجاز به انجام این کار نماید. در تمامی این موارد، عضو مذکور مسؤولیت کامل بازرسی و صدور گواهینامه مربوط به شرایط کار و زندگی دریانوردان مربوط را بر روی کشتیهای حامل پرچم آن، برعهده خواهد داشت. 4ـ یک گواهینامه کار دریایی که به انضمام اعلامیه موافقت کار دریایی می‌باشد، باید در وهله اول حاوی مدارکی باشد که نشان می‌دهد کشتی مورد نظر توسط عضو صاحب پرچـم آن کشـتی به طور مقتـضی مورد بازرسی قرار گرفتـه و الزامـات این مقـاوله‌نامه در خصوص شرایط کار و زندگی دریانوردان تا حدودی که گواهی گردیده، برآورده شده است. 5 ـ اطلاعات مربوط به نظام موضوع بند (2) این مقرره، شامل روش مورد استفاده برای سنجش اثر بخشی آن، باید براساس ماده (22) اساسنامه سازمان بین‌المللی کار، درگزارشهای عضو به دفتر بین‌المللی کار، درج شده باشد. استاندارد 1. 1. 5 الف ـ اصول کلی 1ـ هر عضو باید اهداف و استانداردهای صریحی را ایجاد نماید که اجراء نظامهای بازرسی و اعطاء گواهینامه آن و نیز رویه‌های مناسب جامعی برای ارزیابی آن عضو از میزانی که تا آن حد، اهداف و استانداردهای مذکور باید بدست آید را پوشش دهد. 2ـ هر عضو باید کشتیهای حامل پرچم خود را ملزم نماید تا یک نسخه از این مقاوله‌نامه را برروی کشتی در دسترس داشته باشند. دستورالعمل 1. 1. 5 ب ـ اصول کلی 1ـ مقام صلاحیتدار باید ترتیبات مناسب را برای ارتقاء همکاری مؤثر بین مؤسسات عمومی و سازمان دیگر موضوع مقرره 1. 1. 5 و 2. 1. 5، در خصوص شرایط زندگی و کار دریانوردان شاغل بر روی کشتی انجام دهد. 2ـ مقام صلاحیتدار برای تضمین بهتر همکاری بین بازرسین و مالکین کشتیها، دریانوردان و سازمانهای متبوع آنها و نیز برای حفظ یا بهبود شرایط کار و زندگی دریانوردان، باید با نمایندگان این سازمانها در فواصل منظم در مورد بهترین شیوه ممکن نیل به اهداف مزبور مشاوره نماید. روش انجام این مشاوره باید توسط مقام صلاحیتدار پس از مشورت با سازمانهای دریانوردان و مالکین کشتی، تعیین شود. مقرره 2. 1. 5 ـ اختیارات سازمانهای رسمی 1ـ برآورده‌کردن الزامات مندرج در این مجموعه قوانین در مورد صلاحیت و استقلال توسط مؤسسات عمومی یا سازمانهای دیگر موضوع بند (3) مقرره1. 1. 5 («سازمانهای رسمی») ازجانب مقام‌صلاحیتدار شناسایی وتصدیق‌خواهدشد. وظایف مربوط به صدور گواهینامه یا بازرسی را که سازمانهای رسمی می‌توانند نسبت به انجام آنها اقدام نمایند، باید در محدودة فعالیتهایی باشد که به طور صریح دراین مجموعه قوانین به عنوان وظایف مقام صلاحیتدار یا یک سازمان رسمی، مورد اشاره قرار گرفته است. 2ـ گزارشهای موضوع بند (5) مقرره 1. 1. 5، باید حاوی اطلاعاتی درخصوص هر یک از سازمانهای رسمی، محدودة اختیارات اعطاء شده به آنها و نیز ترتیباتی باشد که توسط عضو مورد نظر انجام شده تا تضمین نماید فعالیتهای مجاز به‌طور کامل و مؤثر انجام شده است. استاندارد 2. 1. 5 الف ـ اختیارات سازمانهای رسمی 1ـ از نظر شناسایی طبق بند (1) مقرره 2. 1. 5، مقام صلاحیتدار باید صلاحیت و استقلال سازمان مربوط را بررسی نموده و تعیین نماید که آیا آن سازمان در محدوده لازم برای انجام فعالیتهای مشمول اختیارات اعطاء شده به آن، دارا بودن موارد زیر را اثبات کرده است یا خیر: الف) تخصص لازم در خصوص جنبه‌های مرتبط با این مقاوله‌نامه و دانش کافی در زمینه فعالیتهای کشتی، از جمله الزامات حداقل مربوط به دریانوردان برای کار بر روی کشتی، شرایط کار، محل اقامت، تأسیسات تفریحی، غذا و تهیه غذا، پیشگیری‌ازحوادث، حمایت‌بهداشتی، مراقبت‌درمانی و پوشش‌تأمین‌اجتماعی و رفاهی؛ ب) توانایی حفظ و روزآمد نمودن تخصص کارکنان خود؛ پ) دانش کافی در خصوص الزامات این مقاوله‌نامه و نیز قوانین و مقررات ملی حاکم و سندهای بین‌المللی مرتبط؛ ت) اندازه، ساختار، تجربه وتوانایی کافی، متناسب با نوع و درجه اختیار اعطاء شده، می‌باشد. 2ـ هرگونه اختیارات اعطاء شده در رابطه با بازرسیها، باید حداقل سازمانهای رسمی را به گونه‌ای توانمند سازد تا خواستار اصلاح کمبودها و نارسایی‌هایی شوند که در زمینه شرایط زندگی و کاری دریانوردان، تعیین می‌نمایند و بازرسی‌های مرتبط با این موضوع را بنابر درخواست دولت ساحلی، انجام دهند. 3ـ هر عضو باید درخصوص ایجاد موارد زیر اقدام نماید: الف) نظامی که کفایت کار انجام‌شده توسط سازمانهای رسمی را که شامل اطلاع‌رسانی در خصوص تمامی قوانین و مقررات ملی حاکم و سندهای بین‌المللی مرتبط می‌باشد، تضمین نماید؛ و ب) روش‌هایی برای ارتباط با چنین سازمانهایی و نظارت برآنها. 4ـ هر عضو باید فهرستی از سازمانهای رسمی را که به نمایندگی از طرف آن فعالیت می¬نمایند، برای دفتر بین‌المللی کار تهیه نموده و آن را به روز نگهداری نماید. این فهرست باید فعالیتهایی را تعیین نماید که سازمانهای رسمی، مجاز به انجام آن هستند. دفتر بین‌المللی کار باید این فهرست را در اختیار عموم قرار دهد. دستورالعمل 2. 1. 5 ب ـ اختیارات سازمانهای رسمی 1ـ سازمانی که می‌خواهد به رسمیت شناخته شود، باید قابلیت و صلاحیت مدیریتی، اجرائی و فنی خود را به گونه‌ای به اثبات برساند که انجام به موقع خدمات با کیفیت مطلوب و رضایت بخش را تضمین نماید. 2ـ در ارزیابی توانایی یک سازمان، مقام صلاحیتدار باید موارد زیر را در مورد سازمان مورد نظر تعیین نماید: الف) آیا دارای نیروی انسانی کافی مدیریتی، فنی و پشتیبانی می‌باشد؛ ب) آیا دارای نیروی انسانی متخصص و واجد شرایط برای تأمین خدمات لازم و ضروری که پوشش جغرافیایی مناسبی را در بر می‌گیرد، می‌باشد؛ پ) آیا دارای توانایی مسلمی درخصوص تأمین به موقع خدمات با کیفیت مطلوب و رضایت بخش می‌باشد؛ و ت) آیا در کار خود مستقل و پاسخگو می‌باشد. 3ـ مقام صلاحیتدار باید با هر سازمانی که آن را برای تفویض اختیار به رسمیت می‌شناسد، یک موافقتنامه کتبی منعقد نماید. موافقتنامه مذکور باید شامل بخشهای زیر باشد: الف) دامنه کاربرد؛ ب) هدف؛ پ) شرایط کلی؛ ت) اجراء وظایف به موجب اختیارات تفویض شده؛ ث) مبنای حقوقی وظایف به موجب اختیارات تفویض شده؛ ج) ارائه گزارش به مقام صلاحیتدار؛ چ) مشخصات اختیارات تفویض‌شده از جانب مقام صلاحیتدار به سازمان‌رسمی؛ ح) نظارت مقام صلاحیتدار در خصوص فعالیتهای تفویض شده به سازمان رسمی. 4ـ هر عضو باید سازمانهای رسمی را ملزم نماید تا درخصوص شرایط لازم کارکنانی که به عنوان بازرسی استخدام نموده اند، نظامی را ایجاد نماید که بر مبنای آن، روزآمد نمودن دانش و مهارت آنها را تضمین کند. 5 ـ هرعضو باید سازمانهای رسمی را ملزم نماید تا سوابق خدمات انجام شده توسط خود را نگهداری نموده تا قادر باشند نیل به استانداردهای مقرر، درمواردی که از طریق خدمات آنها تحت پوشش قرار گرفته است، به اثبات برسانند. 6 ـ در تعیین روشهای نظارتی موضوع جزء (ب) بند (3) استاندارد 2. 1. 5 الف، هر عضو باید « دستورالعملهای مربوط به اختیارات سازمانهایی که از جانب دستگاه اجرائی عمل می‌کنند» را که در چهارچوب سازمان بین‌المللی دریانوردی به تصویب رسیده است، مدنظر قرار دهد. مقرره 3. 1. 5 ـ گواهینامه کار دریایی و اعلامیه موافقت کار دریایی 1ـ این مقرره در مورد کشتیهای زیر اعمال می‌شود: الف) 500 تن ظرفیت ناخالص یا بیشتر که در سفرهای بین‌المللی دریایی فعالیت می‌نماید؛ و ب) 500 تن ظرفیت ناخالص یا بیشتر که حامل پرچم یک عضو بوده و در فاصله یک بندر یا بین بنادر در کشوری دیگر، فعالیت می‌نماید. از نظر این مقرره، « سفر بین‌المللی دریایی» به مفهوم یک سفر دریایی است که از یک کشور به سمت بندری خارج از آن کشور، انجام می‌شود. 2ـ این مقرره همچنین در مورد هر کشتی که حامل پرچم یک عضو می‌باشد، اعمال شده و درصورت درخواست مالک کشتی از عضو مربوط، بند (1) این مقرره را دربرنمی‌گیرد. 3ـ هر عضو باید کشتیهای حامل پرچم خود را ملزم نماید تا یک گواهینامه کار دریایی را حمل و نگهداری نموده که تأیید می‌نماید شرایط کار و زندگی دریانوردان بر روی کشتی، از جمله تدابیری برای موافقت جاری که قرار است در اعلامیه موافقت کار دریایی موضوع بند (4) این مقرره گنجانده شود، مورد بازرسی قرار گرفته و الزامات قوانین و مقررات ملی یا تدابیر دیگری که این مقاوله‌نامه را محقق می‌سازد، برآورده شده است. 4ـ هر عضو باید کشتیهای حامل پرچم خودرا ملزم نماید تا یک اعلامیه موافقت کار دریایی را حمل و نگهداری کند که بیانگر الزامات ملی اجراءکننده این مقاوله‌نامه برای شرایط زندگی و کاری دریانوردان وتدوین اقدامات متخذه توسط مالکین کشتی، برای تضمین رعایت و موافقت با الزامات بر روی کشتی یا کشتیهای مربوط می‌باشد. 5 ـ گواهینامه کار دریایی و اعلامیه موافقت کار دریایی باید با نمونه تعیین‌شده در این مجموعه قوانین، مطابقت داشته باشد. 6 ـ چنانچه مقام صلاحیتدار عضو، یا یک سازمان رسمی که به طور مقتضی برای انجام این کار مجاز شده است، از طریق بازرسی دریابد که کشتی حامل پرچم عضو موردنظر، استانداردهای این مقاوله را رعایت نموده یا در حال رعایت نمودن است، باید گواهینامه کار دریایی مربوط به آن را صادر یا تمدید اعتبار نماید و سوابق گواهینامه مربوط را در دسترس عموم قرار دهد. 7ـ الزامات تفصیلی گواهینامه کاردریایی و اعلامیه موافقت کار دریایی، از جمله فهرست موضوعاتی که باید مورد بازرسی و تأیید قرار گیرد، در بخش« الف» این مجموعه قوانین درج شده است. استاندارد 3. 1. 5 الف ـ گواهینامه کار دریایی و اعلامیه موافقت کار دریایی 1ـ گواهینامه کار دریایی باید توسط مقام صلاحیتدار یا یک سازمان رسمی که به‌طور مقتضی برای انجام این کار مجاز شده است، برای یک دوره زمانی که بیشتر از پنج سال نمی‌باشد، صادر شود. فهرست موضوعاتی که باید مورد بازرسی قرار گرفته و رعایت قوانین و مقررات ملی احراز شود یا تدابیر دیگری که انجام الزامات این مقاوله‌نامه در خصوص شرایط زندگی و کاری دریانوردان بر روی کشتیها را قبل از این‌که گواهینامه کار دریایی صادر شود، محقق می‌سازد، در پیوست 1ـ 5 الف ارائه شده است. 2ـ اعتبار گواهینامه کار دریایی منوط به بازرسی میان‌دوره¬ای توسط مقام صلاحیتدار یا یک سازمان رسمی است به طور مقتضی برای انجام این کار مجاز شده است، تا تداوم موافقت با الزامات ملی در خصوص اجراء این مقاوله‌نامه را تضمین نماید. اگر تنها یک بازرسی میان دوره‌ای انجام شده و اعتبار گواهینامه نیز پنجساله باشد، این بازرسی باید بین دومین و سومین تاریخ سالگرد صدور گواهینامه، انجام شود. تاریخ سالگرد به مفهوم روز و ماه هر سالی می‌باشد که با تاریخ انقضاء گواهینامه کار دریایی، مطابقت دارد. دامنه و میزان بازرسی میان‌دوره‌ای، باید برابر با بازرسی مربوط به تمدید اعتبار این گواهینامه باشد. گواهینامه مذکور باید متعاقب رضایت‌بخش بودن بازرسی میان دوره¬ای، مورد تأیید قرار گیرد. 3ـ علی¬رغم بند (1) این استاندارد، هنگامی که بازرسی مربوط به تمدید اعتبار، ظرف مدت سه ماه قبل از تاریخ انقضاء گواهینامه فعلی کار دریایی انجام شده باشد، گواهینامه جدید کار دریایی از تاریخ انجام بازرسی مربوط به تمدید اعتبار، برای یک دوره زمانی که بیشتر از پنج سال از تاریخ انقضاء گواهینامه فعلی نمی‌باشد، اعتبار خواهد داشت. 4ـ هنگامی که بازرسی مربوط به تمدید اعتبار، بیش از سه ماه قبل از تاریخ انقضاء گواهینامه فعلی کار دریایی انجام شده باشد، گواهینامه جدید کار دریایی برای یک دوره زمانی که بیشتر از پنج سال از زمان انجام بازرسی مربوط به تمدید اعتبار نمی‌باشد، اعتبار خواهد داشت. 5 ـ گواهینامه کار دریایی می‌تواند در موارد زیر، به‌صورت‌موقت صادر شود: الف) برای کشتیهای جدید در زمان واگذاری؛ ب) هنگامی که کشتی تغییر پرچم می دهد؛ یا پ) هنگامی که مالک کشتی مسؤولیت اداره یک کشتی را بر عهده می‌گیرد که برای آن مالک کشتی جدید محسوب می‌شود. 6ـ گواهینامه موقت کار دریایی می‌تواند برای یک دوره زمانی که بیشتر از شش‌ماه نمی¬باشد، توسط مقام صلاحیتدار یا یک سازمان رسمی که به طور مقتضی برای انجام این کار مجاز شده، صادر شود. 7ـ گواهینامه موقت کار دریایی می‌تواند فقط در صورت تأیید موارد زیر صادر شود: الف) کشتی مورد نظر تا حد متعارف و عملی درخصوص موضوعات فهرست شده در پیوست 1ـ 5 الف، با توجه به تأیید موارد موضوع جزءهای (ب)، (پ) و (ت) این بند بازرسی شده است. ب) مالک کشتی، به مقام صلاحیتدار یا سازمان رسمی اثبات نموده است که کشتی مورد نظر دارای کارکردهای مناسبی برای مطابقت با این مقاوله‌نامه می‌باشد؛ پ) فرمانده کشتی با الزامات مندرج در این مقاوله‌نامه و نیز مسؤولیتهای مربوط به اجراء آن، آشنا می¬باشد؛ و ت) اطلاعات مربوط برای تهیه اعلامیه موافقت کار دریایی، دراختیار مقام صلاحیتدار یا سازمانی رسمی قرار گرفته است. 8 ـ یک بازرسی کامل طبق بند (1) این استاندارد، باید قبل از تاریخ انقضاء گواهینامه موقت انجام شود تا امکان صدور گواهینامه دائم پنجساله فراهم شود. پس از سپری شدن مدت زمان شش ماهه اول موضوع بند (6) این استاندارد، گواهینامه موقت دیگری صادر نخواهد شد. برای مدت زمان اعتبار گواهینامه موقت، نیازی به صدور اعلامیه موافقت کار دریایی نیست. 9ـ گواهینامه کار دریایی، گواهینامه موقت کار دریایی و اعلامیه موافقت کار دریایی باید طبق نمونه‌های ارائه شده در پیوست 2ـ 5 الف، تنظیم شود. 10ـ اعلامیه موافقت کار دریایی باید پیوست گواهینامه کار دریایی شود. این اعلامیه باید حاوی دو بخش زیر باشد: الف) بخش (1) باید توسط مقام صلاحیتدار تنظیم شده و دربرگیرندة موارد زیر باشد: (1) فهرست موضوعاتی را که باید طبق بند (1) این استاندارد مورد بازرسی قرار گیرند، تعیین نماید؛ (2) الزامات ملی را که در برگیرنده مفاد مربوط به این مقاوله‌نامه می‌باشد، از طریق تصریح ارجاع به مقررات قانونی ملی مربوط و نیز، در محدودة مورد نیاز، از طریق اطلاع‌رسانی دقیق در مورد مندرجات اصلی الزامات ملی، تعیین نماید؛ (3) به‌موجب قوانین‌ملی، به الزامات خاص مربوط به نوع کشتی ارجاع دهد؛ (4) هرگونه مفاد کاملاً مشابه را که به‌موجب بند (3) ماده (6) این موافقتنامه مورد تصویب قرار گرفته است، ثبت نماید؛ و (5) به وضوح هرگونه معافیت اعطاء شده از جانب مقام صلاحیتدار را که در عنوان (3) منظور شده است، خاطر نشان سازد؛ و ب) بخش (2) باید توسط مالک کشتی تنظیم شود و اقدامات متخذه‌ای را مشخص کند که تضمین کننده موافقت جاری با الزامات ملی در فاصله بین بازرسیها و اقدامات پیشنهادی است که وجود بهبود مستمر را تضمین می‌نمایند. مقام صلاحیتدار یا سازمان رسمی که به طور مقتضی برای انجام این کار مجاز شده، باید بخش (2) را تأیید نموده و اعلامیه موافقت کار دریایی را صادر نماید. 11ـ نتایج تمامی بازرسیها یا تأییدهای انجام شده دیگر درخصوص کشتی مورد نظر و نیز کمبودهایی که درحین انجام این ارزشیابی یافت شده‌اند، باید همراه با تاریخی که کمبودها یافت و اصلاح‌شده‌اند، به ثبت برسد. این سابقه ثبت شده همراه با ترجمه انگلیسی آن، در صورتی که به زبان انگلیسی نباشد، باید طبق قوانین یا مقررات ملی در اعلامیه موافقت کار دریایی درج یا ضمیمه آن شود، یا از طریق روشهای دیگر در دسترس دریانوردان، بازرسین کشور صاحب پرچم، مقامات مجاز در کشورهای صاحب بندر و نمایندگان دریانوردان و مالکین کشتی قرار گیرد. 12ـ گواهینامه معتبر کار دریایی و اعلامیه موافقت کار دریایی، همراه با ترجمه انگلیسی آن در صورتی به زبان انگلیسی نباشد، باید در کشتی موجود بوده و یک نسخه از آن نیز باید در مکانی قابل رؤیت بر روی کشتی که برای تمامی دریانوردان در دسترس می‌باشد، نصب شود. یک نسخه نیز باید طبق قوانین و مقررات ملی، بنابر درخواست در دسترس دریانوردان، بازرسین کشور صاحب پرچم، مقامات مجاز در کشورهای صاحب بندر و نمایندگان دریانوردان و مالکین کشتی قرار گیرد. 13ـ الزام وجود ترجمه انگلیسی مورد اشاره در بندهای (11) و (12) این استاندارد، در مورد کشتی که در زمینه سفرهای بین‌المللی دریایی فعالیت نمی‌نماید، اعمال نمی‌شود. 14ـ در هر یک از موارد زیر، باید اعتبار گواهینامه‌ای که بر مبنای بند (1) یا (5) این استاندارد صادر شده است، لغو شود. الف) اگر بازرسی¬های مربوط در دوره‌های زمانی تعیین‌شده به موجب بند(2) این استاندارد، تکمیل نشده باشد؛ ب) اگر گواهینامه طبق بند (2) این استاندارد، تأیید نشده باشد؛ پ) هنگامی که کشتی پرچم خود را تغییر داده است؛ ت) هنگامی که مالک کشتی انجام مسؤولیتهای خود را در خصوص فعالیت کشتی، متوقف نماید؛ و ث) هنگامی که تغییرات اساسی در ساختار یا تجهیزات مورد اشاره در عنوان (3)، ایجاد شده باشد. 15ـ در موارد موضوع جزءهای (پ)، (ت)، یا (ث) بند (14) این استاندارد، گواهینامه جدید باید تنها زمانی صادر شود که مقام صلاحیتدار یا سازمان رسمی صادرکننده گواهینامه جدید، به‌طور کامل متقاعد شود که کشتی مورد نظر با الزامات این استاندارد، مطابقت دارد. 16ـ در صورت وجود مدرکی دال بر این‌که کشتی مربوط از استانداردهای این مقاوله‌نامه پیروی ننموده و اقدامات اصلاحی مقرر نیز انجام نشده است، باید گواهینامه کار دریایی توسط مقام صلاحیتدار یا سازمان رسمی که به طور مقتضی برای انجام این کار از طرف کشور صاحب پرچم مجاز شده است، پس گرفته شود. 17ـ هنگام تصمیم گیری در خصوص لزوم پس گرفتن گواهینامه کار دریایی طبق بند (16) این استاندارد، مقام صلاحیتدار یا سازمان رسمی باید اهمیت یا کثرت کمبودها و نواقص را مدنظر قرار دهد. دستورالعمل 3 .1 .5 ب ـ گواهینامه کار دریایی و اعلامیه موافقت کار دریایی 1ـ مطلب مربوط به الزامات ملی که در بخش (1) اعلامیه موافقت کار دریایی مطرح شد، باید شامل یا همراه با ارجاع¬هایی به مفاد قوانین مربوط به شرایط زندگی و کاری دریانوردان، در هر یک از موضوعات فهرست شده در پیوست1ـ 5 الف باشد. در جایی که قوانین ملی، دقیقاً الزامات ارائه‌شده در این مقاوله‌نامه را دنبال نماید، ارجاع می‌تواند تنها الزامی‌باشد که مورد نیاز است. در جایی که مفاد این مقاوله‌نامه ازطریق تشابه واقعی ارائه شده در بند (3) ماده (6) اجراء شده است، مفاد مورد نظر باید تعیین‌شده و توضیح مختصری نیز در مورد آنها ارائه شود. در جایی که معافیتی از جانب مقام صلاحیتدار طبق مندرجات عنوان (3) اعطاء شده است، ماده یا مفاد خاص مربوط باید به طور صریح مورد اشاره قرار گیرد. 2ـ اقدامات موضوع بخش (2) اعلامیه موافقت کار دریایی که توسط مالک کشتی تنظیم شده است، باید به ویژه مواقعی که موافقت جاری با الزامات خاص ملی تأیید می‌شود، افرادی که مسؤول تأیید هستند، سوابقی که باید اخذ شود و نیز روشی‌هایی که باید در صورت عدم رعایت طی شود را مورد اشاره قرار دهد. بخش (2) می‌تواند روش¬های کاری متعددی را دربرگیرد. این بخش می‌تواند ارجاع به مستندات جامعتر دیگری دهد که سـیاستها و رویه¬های مرتبط با جنبه¬های دیگر بخش دریایی، نظیر اسناد مقرر بوسیله « مجموعه قوانین مدیریت ایمنی بین‌المللی (آی.اس.ام)» یا اطلاعات مقرر به به‌وسیله مقرره (5) مقاوله‌نامه سولاس فصل 1ـ11، درباره « سوابق خلاصه و دائم کشتی» را پوشش می¬دهد. 3ـ اقدامات مورد نظر برای تضمین موافقت جاری، باید شامل الزامات کلی بین‌المللی برای مالک کشتی و فرمانده کشتی باشد، تا آنها خود را نسبت به آخرین پیشرفت¬های فناوری و یافته‌های علمی در زمینه طراحی محیط کار، با توجه به خطرات ذاتی مربوط به کار دریانوردان، مطلع نگاه دارند و متناسب با آن، نمایندگان دریانوردان را نیز مطلع نمایند، تا بدین وسیله سطح مطلوب‌تری از حمایت در زمینه شرایط زندگی و کار دریانوردان بر روی کشتی را تضمین نمایند. 4ـ اعلامیه موافقت کار دریایی باید در درجه اول به بیانی فصیح نگاشته شود که به تمامی افراد مورد نظر، نظیر بازرسین کشور صاحب پرچم، مقامات مجاز در کشور صاحب بندر و دریانوردان کمک نموده تا کنترل نمایند که الزامات مدنظر به نحو مطلوبی محقق شده است. 5 ـ مثال مربوط به نوع اطلاعاتی که می‌تواند در اعلامیه موافقت کار دریایی گنجانده شود، در پیوست 1ـ 5 ب ارائه شده است. 6 ـ هنگامی که کشتی به گونه‌ای که در جزء (پ) بند (14) استاندارد 3. 1. 5 الف اشاره شده‌است پرچم خود را تغییرمی‌دهد چنانچه هر دوکشور مربوط این مقاوله‌نامه را تصویب کرده باشند، عضوی که قبلاً صاحب پرچم بوده باید دراسرع وقت مدارک مربوط به گواهینامه کار دریایی و اعلامیه موافقت کار دریایی را که کشتی قبل از تغییر پرچم در اختیار داشته، به مقام صلاحیتدار عضو دیگر تحویل نماید و در صورت امکان، مدارک مربوط به گزارشهای بازرسی را نیز بنابر درخواست مقام صلاحیتدار، ظرف مدت سه ماه پس از تغییر پرچم، تحویل نماید. مقرره 4. 1. 5 ـ بازرسی و اجراء 1ـ هـر عضو باید از طریق نظام مؤثر و هماهنگ در زمینه بازرسی¬های منظم، نظارت و تدابیر کنـترلی دیگر، تأیید نماید که کشتی¬های حامل پرچم آن، از الزامات مندرج در این مقاوله‌نامه، همان گونه که در قوانین و مقررات ملی محقق شده است، پیروی می‌نمایند. 2ـ جزئیات الزامات مربوط به نظام بازرسی و اجراء موضوع بند (1) این مقرره، در بخش «الف» این مجموعه قوانین مورد اشاره قرار گرفته است. استاندارد 4. 1. 5 الف ـ بازرسی و اجراء 1ـ هر عضو باید نظام بازرسی شرایط مربوط به دریانوردان بر روی کشتیهای حامل پرچم خود را داشته باشد که شامل تأییدیه‌ای خواهد بود که اقدامات مربوط به شرایط زندگی و کاری مندرج در اعلامیه موافقت کار دریایی، در صورت امکان در حال انجام است و الزامات مندرج در این مقاوله نیز برآورده شده است. 2ـ مقام صلاحیتدار باید به تعداد کافی، بازرسین واجد شرایطی را به‌کار گمارد که به موجب بند (1) این استاندارد، مسؤولیت¬های آن مقام را انجام دهند. درجایی که سازمانهای رسمی، مجاز به انجام بازرسی¬ها شده‌اند، عضو مورد نظر باید مقرر نماید که کارکنان انجام دهندة بازرسی، شرایط لازم را برای انجام این وظایف دارا هستند و باید اختیار قانونی لازم را نیز برای انجام وظایف آنها ارائه نماید. 3ـ مقررات کافی باید وضع شود تا تضمین نماید بازرسین، دارای آموزش، صلاحیت، وظائف، قدرت، منزلت اجتماعی و استقلال لازم یا مطلوب می‌باشند، به‌طوری که قادر باشند تأیید را انجام دهند و موافقت موضوع بند (1) این استاندارد را تضمین نمایند. 4ـ بازرسی¬ها باید در صورت امکان در فواصل زمانی مقرر به‌وسیله استاندارد 3. 1. 5 الف انجام شود. این فاصله زمانی به هیچ وجه نباید بیشتر از سه سال باشد. 5 ـ اگر عضوی، شکایتی دریافت نماید که نتوان آن را آشکارا بی اساس تلقی نمود یا مدارکی به‌دست آورد که کشتی حامل پرچم آن، از الزامات مندرج در این مقاوله‌نامه پیروی ننموده یا نواقصی جدی در اجراء تدابیر مندرج در اعلامیه موافقت کار دریایی وجود دارد، عضو مربوط باید اقدام لازم در خصوص رسیدگی به این موضوع را انجام داده و تضمین نماید که اقدامات لازم برای اصلاح هرگونه نقص مشاهده شده، به‌عمل آمده است. 6 ـ هر عضو باید قواعد کافی را تأمین و به نحو مؤثری اجراء نموده تا تضمین نماید که بازرسین دارای منزلت اجتماعی و شرایط لازم برای خدمت بوده و تغییر دولت و اعمال نفوذهای نامناسب خارجی، تأثیری بر وضعیت آنها ندارد. 7ـ بازرسینی که دستورالعملهای لازم در خصوص انجام وظایف به آنها ابلاغ شده و صلاحیت کافی را نیز کسب کرده اند، باید اختیارات لازم در موارد زیر به آنها اعطاء شود: الف) ورود به کشتی که حامل پرچم عضو می‌باشد؛ ب) هرگونه آزمایش، بررسی یا تحقیقی که برای متقاعدشدن خود مبنی‌بر این‌که استانداردهای موردنظر کاملاً رعایت شده است، انجام آن را ضروری تشخیص‌می‌دهند. پ) الزام به رفع هرگونه نقص و منع نمودن کشتی از ترک بندر تا زمان اتخاذ اقدامات لازم در جایی که دلایلی دارند مبنی بر این‌که نقایص موجود، باعث به‌وجود آمدن نقضی جدی پیرامون الزامات این مقاوله‌نامه (از جمله حقوق دریانوردان) شده یا خطر قابل ملاحظه¬ای را برای امنیت، بهداشت یا ایمنی دریانوردان بوجود خواهد آورد. 8 ـ هرگونه اقدامی که به موجب جزء (پ) بند (7) این استاندارد اتخاذ شود، مشمول حق فرجام خواهی نزد مقام قضائی یا اداری خواهد بود. 9ـ بازرسین باید هنگامی که هیچ گونه نقص آشکار در خصوص شرایط این مقاوله‌نامه که امنیت، بهداشت یا ایمنی دریانوردان مربوط را به خطر می اندازد، وجود نداشته و نیز در جایی که هیچ گونه سابقه قبلی در زمینه نقض¬های مشابه وجود ندارد، دارای قدرت تشخیص باشند تا به جای اقدام یا توصیه به اقامه دعوی، به ارائه مشورت بسنده نمایند. 10ـ بازرسـین باید منبع هرگونه اعتراض یا شکایت مبنی بر وجود خطر یا نقص در ارتـباط با شرایط کار و زندگی دریانوردان یا نـقض قوانین و مقـررات را محرمانه تلقی نمـوده و هیـچ گـونه اطـلاعی را به مالک کـشتی، نماینـده مـالک کـشتی یا متصدی کشتـی موردنظر که بازرسی در آن به خاطر ارائه این شکایت یا اعـتراض به‌عمل آمده است، ندهند. 11ـ بازرسین نباید وظایفی برعهده شان واگذار شود که ممکن است به دلیل تعداد یا ماهیت آنها، اختلالی در بازرسی مؤثر ایجاد شده یا به هر طریقی به اختیار یا بی‌طرفی آنها در ارتباط با مالکین کشتی، دریانوردان یا طرفهای ذی‌نفع دیگر، لطمه بزند. بازرسین به ویژه باید: الف) از داشتن هرگونه منافع مستقیم یا غیر مستقیم در فعالیتهایی که بازرسی آنها را برعهده گرفته اند، منع شوند؛ ب) با در نظر گرفتن تدابیر انضباطی یا تنبیهات مناسب، حتی پس از ترک خدمت، نباید هیچ گونه اسرار تجاری یا روش¬های محرمانه کاری یا اطلاعات شخصی را فاش سازند که ممکن است در راستای انجام وظایف خود از آن آگاهی یافته باشند. 12ـ بازرسین باید گزارش هر بازرسی را به مقامات صلاحیتدار ارائه نمایند. یک نسخه از گزارش به زبان انگلیسی یا به زبان مورد استفاده در کشتی، باید در اختیار فرمانده کشتی قرار گیرد و نسخه دیگر نیز در تابلو اعلانات کشتی برای اطلاع دریانوردان نصب شده و در صورت درخواست، برای نمایندگان آنها ارسال شود. 13ـ مقام صلاحیتدار هر عضو باید سوابق بازرسی¬های مربوط به شرایط دریانوردان شاغل بر روی کشتی¬های حامل پرچم خود را حفظ و نگهداری نماید. این مقام باید گزارش سالیانه درخصوص فعالیتهای بازرسی را پس از پایان سال، ظرف مدت زمانی مناسب که بیشتر از شش‌ماه نباشد، منتشر نماید. 14ـ در صورت انجام تحقیق و رسیدگی به موجب حادثه مهم، گزارش مورد نظر باید در اسرع وقت، که نباید بیشتر از یک ماه پس از پایان تحقیق و رسیدگی مربوط باشد، به مقام صلاحیتدار ارائه شود. 15ـ هنگامی که بازرسی انجام یا هنگامی که تدابیری بر مبنای این استاندارد اتخاذ شده است، تمامی اقدامات متعارف باید انجام گیرد تا از توقیف یا تأخیر غیرمنطقی کشتی اجتناب شود. 16ـ طبق قوانین و مقررات ملی باید در ازاء هرگونه زیان یا خسارت وارده ناشی از سوء استفاده از اختیارات بازرسین، غرامت پرداخت شود. مسؤولیت اثبات هر یک از موارد، بر عهده شاکی خواهد بود. 17ـ جریمه¬های کافی یا تدابیر اصلاحی دیگر باید در خصوص نقض الزامات این مقاوله‌نامه (از جمله حقوق دریانوردان) و نیز در ارتباط با ممانعت از انجام وظیفه بازرسین، پیش بینی شود و به نحو مؤثری توسط هر عضو اجراء شود. دستورالعمل 4. 1. 5 ب ـ بازرسی و اجراء 1ـ مقام صلاحیتدار و هر مؤسسه خدماتی یا مقام دیگر که به‌طور کلی یا جزئی مرتبط با بازرسی شرایط زندگی و کاری دریانوردان می‌باشد، باید منابع لازم را برای انجام وظایف خود، در اختیار داشته باشد، به ویژه: الف) هر عضو باید تدابیر لازم را اتخاذ نماید، به‌طوری که متخصصین و کارشناسان فنی واجد شرایط را بتوان در صورت نیاز برای کمک در کار بازرسان، احضار نمود؛ و ب) مکان معمولی استقرار، وسایل و امکانات حمل و نقل کافی برای اجراء مؤثر وظایف باید در اختیار بازرسین قرار گیرد. 2ـ مقام صلاحیتدار باید سیاست موافقت و اجراء را به منظور تضمین تداوم و از سوی دیگر برای اداره بازرسی و فعالیتهای اجرائی مرتبط با این مقاوله‌نامه تدوین نماید. نسخه‌هایی از این سیاست باید در اختیار بازرسین و مقامات مجری قانون قرار گرفته و در دسترس عموم و مالک کشتی و دریانوردان نیز قرار گیرد. 3ـ مقام صلاحیتدار باید رویه¬های ساده¬ای از جمله موارد زیر را ایجاد نماید تا بتواند بر مبنای آن، اطلاعات محرمانه مربوط به نقض¬های احتمالی الزامات این مقاوله‌نامه (از جمله حقوق دریانوردان) را به طور مستقیم از طریق دریانوردان یا نمایندگان آنها دریافت نماید و فوری مجوز رسیدگی به چنین موضوعاتی را برای بازرسین صادر نماید: الف) فراهم آوردن امکاناتی برای فرماندهان کشتی، دریانوردان یا نمایندگان دریانوردان تا در صورت نیاز بتوانند تقاضای بازرسی نمایند؛ و ب) فراهم آوردن اطلاعات و توصیه¬های فنی برای مالکین کشتی، دریانوردان یا سازمانهای مربوط در مورد مؤثرترین شیوه‌های رعایت الزامات این مقاوله‌نامه و نیز بهبود مستمر درخصوص شرایط دریانوردان بر روی کشتی. 4ـ بازرسین باید کاملاً آموزش دیده باشند و تعداد آنها برای انجام مؤثر وظایف خویش با توجه به موارد زیر، کافی و مناسب باشد: الف) اهمیت وظایفی که بازرسین باید انجام دهند، به ویژه در ارتباط با تعداد، نوع و اندازه کشتی¬های مورد بازرسی و نیز تعداد و دشواری¬های مقررات قوانینی که باید اجراء شود؛ ب) منابعی که در اختیار بازرسین قرار می‌گیرد؛ و پ) شرایط عملی که تحت آن بازرسیها باید به نحو مؤثری انجام شود. 5 ـ با رعایت هرگونه شرایط مربوط به استخدام در خدمات دولتی که ممکن است در قوانین و مقررات ملی تعیین‌شده باشد، بازرسین باید صلاحیتهای لازم و آموزش مناسب را برای انجام وظایف خویش داشته باشند و در صورت امکان دارای تحصیلات دریایی یا تجربه کاری به عنوان دریانورد باشند. آنها باید دارای دانش کافی درخصوص شرایط زندگی و کاری دریانوردان بوده و به زبان انگلیسی نیز مسلط باشند. 6ـ تدابیری باید اتخاذ شود تا بازرسین در طول دوران اشتغال خود، آموزش¬های مناسب دیگری را نیز سپری نمایند. 7ـ تمامی بازرسین باید درک کاملی نسبت به شرایط مکان مورد بازرسی، دامنه بازرسی مورد نظر در شرایط متفاوت و نیز شیوه¬های کلی بازرسی، داشته باشند. 8 ـ بازرسینی که به موجب قوانین ملی صلاحیتهای مناسب را دارا می‌باشند، باید حداقل در موارد زیر اختیارات لازم به آنها اعطاء شود: الف) آزادانه و بدون اطلاع قبلی وارد کشتی شوند. با این وجود، در هنگام شروع بازرسی کشتی، بازرسین باید حضور خود را به اطلاع فرمانده کشتی یا فرد مسؤول و در صورت اقتضاء به دریانوردان یا نمایندگان آنها، برساند؛ ب) پرسش از فرمانده کشتی، دریانوردان یا هر فردی دیگر، از جمله مالک کشتی یا نماینده مالک کشتی، درخصوص هر موضوعی که مربوط به اجراء الزامات به موجب قوانین و مقررات می‌باشد، در حضور هر شاهدی که فرد مورد نظر ممکن است درخواست حضور او را مطرح کرده باشد؛ پ) درخواست ارائه هرگونه دفاتر، اسناد مالکیت، دفاتر ثبت، گواهینامه¬ها یا اسناد یا اطلاعات دیگری که به طور مستقیم مربوط به موضوعات مورد بازرسی می‌شود، به منظور تأیید مطابقت‌آنها با قوانین و مقررات‌ملی برای اجراء این‌مقاوله‌نامه؛ ت) الزام به نصب اعلانهای مورد نیاز به موجب قوانین و مقررات ملی برای اجراء این مقاوله‌نامه؛ ث) گرفتن یا برداشتن نمونه¬هایی از محصولات، بار، آب آشامیدنی، موادغذایی، مواد و اجسام مورد استفاده برای تجزیه و تحلیل و بررسی آن؛ ج) متعاقب بازرسی، فوری مالک، متصدی یا فرمانده کشتی را از نقایصی که ممکن‌است ایمنی وبهداشت افراد حاضر بر روی‌کشتی را به مخاطره اندازد، آگاه نمایند. چ) هشدار به مقام صلاحیتدار، و در صورت امکان، به سازمان رسمی در خصوص هرگونه نقص یا استفاده غیر مجاز، به ویژه در مواردی که توسط قوانین یا مقررات موجود مورد حکم قرار نگرفته است و ارائه پیشنهاد به آنها برای بهبود قوانین یا مقررات؛ و ح) اطلاع به مقام صلاحیتدار در خصوص هرگونه بیماریها یا آسیبهای حرفه¬ای که دریانوردان را در این گونه موارد تحت تأثیر قرار می¬دهد، به نحوی که ممکن است توسط قوانین و مقررات تعیین‌شده باشد. 9ـ هنگامی که نمونه موضوع جزء (ث) بند (8) این دستورالعمل، گرفته یا برداشته می‌شود، مالک کشتی یا نماینده مالک کشتی و در صورت اقتضاء، دریانورد باید نسبت به این موضوع مطلع شده، یا در زمان گرفتن یا برداشتن نمونه حضور داشته باشد. کمیّت و مقدار نمونه باید دقیقاً توسط بازرس به ثبت برسد. 10ـ گزارش سالیانه منتشرشده توسط مقام صلاحیتدار هر عضو در خصوص کشتیهای حامل پرچم آن، باید حاوی موارد زیر باشد: الف) فهرستی از قوانین و مقررات مورد اجراء در ارتباط با شرایط زندگی و کاری دریانوردان و هرگونه اصلاحیه¬هایی که در طول سال نافذ شده است؛ ب) جزئیات مربوط به ساختار نظام بازرسی؛ پ) آمار کشتی¬ها یا ساختمان¬های دیگری که مشمول بازرسی شده و کشتی¬ها و ساختمان¬های دیگری که عملاً بازرسی شده است؛ ت) آمار کلیه دریانوردانی که مشمول قوانین و مقررات ملی آن می‌شوند؛ ث) آمار و اطلاعات مربوط به نقض قوانین، جرائم وضع شده و موارد مربوط به توقیف کشتیها؛ و ج) آمار مربوط به گزارشهای ارائه شده درخصوص بیماریها و آسیبهای حرفه¬ای که دریانوردان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. مقرره 5. 1. 5 آئین دادرسی شکایت بر روی کشتی 1ـ هر عضو باید کشتی¬های حامل پرچم خود را ملزم نماید که برای رسیدگی سریع، مؤثر و عادلانه شکایات دریانوردان در خصوص ادعای نقض الزامات این مقاوله‌نامه (از جمله حقوق دریانوردان)، دارای آئین دادرسی بر روی کشتی باشند. 2ـ هر عضو باید از آزار دریانوردان به دلیل ثبت شکایت، ممانعت به عمل آورد و برای آن مجازات در نظر گیرد. 3ـ مفاد این مقرره و نیز بخش¬های مرتبط این مجموعه قوانین، به حقوق دریانورد برای مطالبه غرامت از طریق هر شیوه قانونی که دریانورد آن را مناسب می‌داند، هیچ‌گونه لطمه‌ای نمی‌زند. استاندارد 5. 1. 5 الف ـ آئین¬های دادرسی شکایت بر روی کشتی 1ـ بدون هیچ گونه لطمه‌ای به حوزه وسیعتری که احتمالاً در قوانین یا مقررات ملی یا توافـق¬های جمعی لـحاظ شده است، آئـین دادرسی بر روی کشـتی می‌تواند از طریق دریانوردان به‌وسیله طرح شکایات مرتبط با هر موضوعی که ادعا شده که موجب نقـض الزامات ایـن مقـاوله‌نامه شـده اسـت (از جـمله حقـوق دریانـوردان) مـورد استفاده قرارگیرد. 2ـ هر عضو باید تضمین نماید که در قوانین یا مقررات آن، آئینهای دادرسی مناسب شکایت بر روی کشتی برای رعایت الزامات مندرج در مقرره 5. 1. 5 وجود دارد. این آئینهای دادرسی باید در صدد حل و فصل شکایات در پایین‌ترین سطح ممکن باشد. با این وجود، درتمامی موارد دریانوردان باید حق شکایت مستقیم به فرمانده کشتی و در جایی که ضروری بدانند، به مقامات مسؤول خارج از کشتی را نیز داشته باشند. 3ـ آئینهای دادرسی شکایت بر روی کشتی باید شامل حق دریانورد مبنی بر همراهی‌شدن یا داشتن وکیل در طول آئین دادرسی شکایتها، ونیز محافظت در قبال آزار و اذیت آنها به¬خاطر ثبت شکایتها باشد. اصطلاح « آزار و اذیت» شامل هرگونه عمل نامطلوبی می‌شود که توسط هر فردی در قبال دریانوردی صورت گیرد که شکایتی را مطرح نموده که آشکارا ایذائی یا مغرضانه نیست. 4ـ تمامی دریانوردان باید علاوه بر یک نسخه از قرارداد کار خود، یک نسخه از آئینهای دادرسی شکایت بر روی کشتی قابل اجراء را در اختیار داشته باشند. این نسخه باید حاوی اطلاعات لازم برای تماس با مقام صلاحیتدار درکشور صاحب پرچم، و در صورت تفاوت، کشور محل اقامت دریانوردان بوده و نام فرد یا افراد شاغل بر روی کشتی را که می‌توانند به صورت محرمانه به دریانوردان در خصوص شکایت خود مشاوره بیطرفانه‌ای ارائه دهند، دربرداشته باشد و در غیر این صورت، آنها را در خصوص پیگیری آئینهای دادرسی شکایت قابل دسترس آنها بر روی کشتی یاری نماید. دستورالعمل 5. 1 .5 ب ـ آئینهای دادرسی شکایت بر روی کشتی 1ـ با رعایت هرگونه مفاد مرتبط با یک توافق جمعی قابل اجراء، مقام صلاحیتدار باید پس از مشاوره و تبادل نظر نزدیک با سازمانهای دریانوردان و مالکین کشتی، الگویی را برای آئین دادرسی منصفانه، سریع و مستند شکایت بر روی کشتی در تمامی کشتیهای حامل پرچم یک عضو تدوین نماید. در تدوین چنین آئین¬های دادرسی، موضوعات زیر باید مدنظر قرار گیرد: الف) بسیاری از شکایات ممکن است تنها مربوط به افرادی باشد که شکایتهایی علیه آنها یا حتی فرمانده کشتی مطرح شده است. درتمامی این موارد، دریانوردان باید قادر باشند که به طور مستقیم به فرمانده کشتی شکایت کرده و این شکایت را در خارج از کشتی نیز مطرح نمایند؛ ب) به منظور کمک به اجتناب از مشکلات مربوط به آزار و اذیت دریانوردانی که پیرامون موضوعات مربوط به این مقاوله‌نامه، شکایت خود را مطرح کرده‌اند، آئینهای دادرسی باید از نامزدی فردی بر روی کشتی حمایت کند که می‌تواند مشاوره لازم را به دریانوردان در خصوص آئینهای دادرسی موجود ارائه نموده و در صورت درخواست دریانورد شاکی، در هر یک از جلسات دادگاه یا استماع دادرسی مربوط به موضوع شکایت، حضور داشته باشد. 2ـ آئینهای دادرسی مورد بحث در خلال فرآیند مشاوره موضوع بند (1) این دستورالعمل، باید حداقل شامل موارد زیر باشد: الف) شکایات باید به رئیس بخش یا مقام مافوق دریانوردی که اقامه دعوی کرده است، ارسال شود؛ ب) رئیس بخش یا مقام مافوق باید تلاش نماید در محدوده زمان تعیین‌شده که مناسب با اهمیت موضوع مطروحه می‌باشد، مسأله را حل و فصل نماید؛ پ) اگر رئیس بخش یا مقام مافوق نتواند شکایت را با رضایت دریانورد حل و فصل نماید، آنگاه دریانورد می‌تواند موضوع را به فرمانده کشتی ارجاع دهد تا وی شخصاً به این موضوع رسیدگی نماید؛ ت) دریانوردان باید این حق را داشته باشند که در تمامی اوقات، دریانوردی را به عنوان همراه یا نماینده خود بر روی کشتی مربوط انتخاب نمایند؛ ث) تمامی شکایات و تصمیمات مربوط به آنها باید ثبت شده و یک نسخه از آن در اختیار دریانورد مربوط قرارگیرد؛ ج) در صورتی که شکایت در کشتی حل و فصل نشود، موضوع مورد نظر باید در ساحل به مالک کشتی ارجاع شود تا وی در فرصت زمانی مناسب اعطاء شده و به نحوی مقتضی، مشکل را با مشورت دریانوردان مربوط یا هر فرد دیگری که احتمالاً به عنوان نماینده آنها منصوب شده است، حل و فصل نماید؛ و چ) در تمامی موارد دریانوردان باید این حق را داشته باشند که شکایات خود را به طور مستقیم با فرمانده کشتی، مالک کشتی و مقامات صلاحیتدار مطرح نمایند. مقرره 6. 1. 5 ـ سوانح دریایی 1ـ هر عضو باید در خصوص هرگونه سانحه مهم دریایی مربوط به کشتیهای حامل پرچم آن که منجر به آسیب‌دیدگی یا فوت می‌شود، تحقیق و رسیدگی لازم را انجام دهد. گزارش نهایی مربوط به این تحقیق، باید در اختیارعموم قرار گیرد. 2ـ اعضاء باید با همکاری یکدیگر زمینه را برای رسیدگی به سوانح مهم دریایی موضوع بند (1) این مقرره فراهم نمایند. استاندارد 6. 1. 5 الف ـ سوانح دریایی (مفادی ندارد) دستور العمل 6. 1. 5 ب ـ سوانح دریایی (مفادی ندارد) مقرره 2. 5 ـ مسؤولیتهای کشور صاحب بندر هدف: توانمند ساختن هر عضو در خصوص انجام مسؤولیتهای خود به موجب این مقاوله‌نامه در خصوص همکاری بین‌المللی در زمینه تحقق و اجراء استانداردهای این مقاوله‌نامه در کشتیهای خارجی. مقرره 1. 2. 5 ـ بازرسیها در بندر 1ـ هر کشور خارجی که در شرایط طبیعی کاری خود یا به دلایل عملیاتی،در یک بندر متعلق به یک عضو توقف نموده است، ممکن است طبق بند (4) ماده (7) به منظور بررسی مطابقت با الزامات این مقاوله‌نامه (از جمله حقوق دریانوردان) درخصوص شرایط زندگی و کاری دریانوردان بر روی کشتی، مورد بازرسی قرار گیرد. 2ـ هر عضو باید گواهینامه کار دریایی و اعلامیه موافقت کار دریایی مقرر به موجب مقرره 3. 1. 5 را به عنوان مدرک محمول بر صحت مطابقت با الزامات این مقاوله‌نامه (از جمله حقوق دریانوردان) بپذیرد. بنابراین، بازرسی‌های مذکور در بنادر آن، به¬جز در شرایط مشخص شده در این مجموعه قوانین باید محدود به بررسی گواهینامه و اعلامیه باشد. 3ـ بازرسیها در بندر باید توسط مقامات مجاز، طبق مفاد این مجموعه قوانین و نیز دیگر ترتیبات بین‌المللی حاکم در خصوص بازرسی‌های کنترلی کشور صاحب بندر در عضو موردنظر، انجام شود. هر یک از این بازرسیها باید محدود به تأیید این باشد که موضوع بازرسی شده، طبق الزامات مربوط مندرج در مواد و مقررات این مقاوله‌نامه و نیز تنها بخش « الف» این مجموعه قوانین می‌باشد. 4ـ بازرسی‌هایی که ممکن است طبق این مقررات انجام شود، باید براساس نظام نظارت و بازرسی مؤثر کشور صاحب بندر باشد تا تضمین نماید شرایط زندگی و کاری دریانوردان شاغل بر روی کشتیهایی که وارد بندر عضو مربوط شده¬اند، طبق الزامات این مقاوله‌نامه (از جمله حقوق دریانوردان) می‌باشد. 5 ـ اطلاعات مربوط به نظام موضوع بند (4) این مقرره، از جمله روش مورد استفاده برای ارزیابی میزان اثربخشی آن، باید به موجب ماده (22) اساسنامه سازمان بین‌المللی کار در گزارشهای عضو مورد نظر درج شود. استاندارد 1. 2. 5 الف ـ بازرسیها در بندر 1ـ چنانچه مقام مجازی که برای انجام بازرسی وارد کشتی شده و در موقعیتی مناسب تقاضای رؤیت گواهینامه کار دریایی و اعلامیه موافقت کار دریایی را نموده است، پی ببرد که: الف) اسناد درخواست شده، نگهداری یا صادر نشده یا به‌صورت جعلی نگهداری شده است، یا این‌که اسناد صادر شده حاوی اطلاعات مقرر به‌وسیله مقاوله‌نامه نبوده یا از جهات دیگر بی اعتبار می‌باشد؛ یا ب) دلایل آشکاری برای اعتقاد به این که شرایط زندگی و کاری دریانوردان بر روی کشتی، طبق الزامات این مقاوله‌نامه نمی‌باشد؛ وجود دارد؛ یا پ) دلایل معقولی برای اعتقاد به این که کشتی به منظور اجتناب از مطابقت با این مقاوله‌نامه، پرچم خود را تغییر داده است، وجود دارد؛ یا ت) شکایتی وجود دارد مبنی بر این‌که شرایط زندگی و کاری بر روی کشتی، طبق الزمات این مقاوله‌نامه نمی‌باشد؛ ممکن است بازرسی مفصل‌تری انجام شود تا شرایط زندگی و کاری بر روی کشتی موردنظر، مشخص شود. این بازرسی باید در هر حالتی انجام گیرد که احساس یا ادعا می‌شود شرایط زندگی به نحوه مطلوبی نبوده و می‌تواند آشکارا منجر به بروز خطری برای ایمنی، بهداشت یا امنیت دریانوردان شود، یا در جایی که مقام مجاز دلایلی برای اعتقاد به این که هرگونه نقصی، منجر به نقض جدی الزامات این مقاوله‌نامه (از جمله دریانوردان) می‌شود، در اختیار دارد. 2ـ چنانچه در شرایط مندرج در جزءهای (الف)، (ب) یا (پ) بند (1) این استاندارد، بازرسی مفصل‌تری توسط مقامات مجاز، در یک کشتی خارجی واقع در بندر یک عضو انجام شده است، این بازرسی باید اساساً موضوعات فهرست شده در پیوست 3ـ 5 الف را پوشش دهد. 3ـ در صورت وجود یک شکایت به موجب جزء (ت) بند (1) این استاندارد، بازرسی باید به‌طور کلی به موضوعات مطروحه در شکایت محدود شود، هر چند یک شکایت یا تحقیق و رسیدگی مربوط به آن، ممکن است موضوعات مشخصی را برای یک بازرسی مفصل‌تر طبق جزء (ب) بند (1) این استاندارد، در نظر گیرد. 4ـ چنانچه متعاقب بازرسی مفصل‌تر، پی برده شود که شرایط زندگی برروی کشتی، طبق الزامات این مقاوله‌نامه نمی‌باشد، مقام مجاز باید فوری نواقص مورد نظر را همراه با زمان تعیین‌شده برای اصلاح آنها، به اطلاع فرمانده کشتی برساند. در صورتی که این نواقص توسط مقام مجاز، مهم قلمداد شود یا اگر مربوط به شکایتی باشد که طبق بند (3) این استاندارد مطرح شده است، مقام مجاز باید توجه دریانوردان و سازمانهای مالکین کشتی مربوط در عضوی که بازرسی در آن انجام شده است را به این نواقص معطوف دارد و می‌تواند یکی از اقدامات زیر را انجام دهد: الف) اطلاع به نماینده کشور صاحب پرچم؛ ب) تأمین اطلاعات مرتبط برای مقامات صلاحیتدار در بندر بعدی محل توقف کشتی؛ 5 ـ عضوی که بازرسی در آن انجام شده است، باید این حق را داشته باشد که یک نسخه از گزارش مقام مسؤول را، که باید همراه با هرگونه پاسخ دریافتی از جانب مقامات صلاحیتدار کشور صاحب پرچم در ظرف مدت زمان تعیین‌شده باشد، به مدیر کل دفتر بین‌المللی کار ارائه دهد، با این نیت که این کار می‌تواند به عنوان اقدامی مناسب و مصلحت‌آمیز تلقی شده تا تضمین نماید سوابقی از این اطلاعات حفظ‌شده و می‌تواند مورد توجه گروههایی قرار گیرد که احتمالاً علاقمند به بهره‌مندشدن از آئینهای دادرسی ابتکاری مربوط می‌باشند. 6 ـ چنانچه متعاقب انجام یک بازرسی مفصل‌تر توسط مقام مجاز، مشخص شود که کشتی مورد نظر منطبق با الزامات این مقاوله‌نامه نمی‌باشد و : الف) شرایط موجود بر روی کشتی به وضوح برای ایمنی، بهداشت یا امنیت دریانوردان مخاطره آمیز است؛ و ب) عدم انطباق باعث بوجود آمدن نقض مکرر یا جدی الزامات این مقاوله‌نامه (ازجمله حقوق دریانوردان) می‌شود؛ مقام مسؤول باید اقداماتی را اتخاذ نماید تا تضمین کند کشتی مورد نظر به دریا نخواهد رفت مگر، تا زمانی که هرگونه عدم انطباق موضوع جزءهای (الف) و (ب) این بند را اصلاح نموده باشد یا تا زمانی که مقام مسؤول برنامه عملی مربوط به اصلاح این عدم انطباقها را مورد پذیرش قرار داده و متقاعد شود که این برنامه عملی، فوری اجراء خواهد شد. اگر از حرکت کشتی برای سفر دریایی جلوگیری شود، مقام مسؤول باید فوری کشور صاحب پرچم را مطلع نماید و متعاقب آن نماینده¬ای را از کشور صاحب پرچم دعوت نماید تا حضور یافته و در صورت امکان، از کشور صاحب پرچم نیز بخواهد که ظرف موعد مقرر پاسخ خود را ارائه نماید. مقام مسؤول همچنین باید فوری سازمانهای دریانوردان و مالکین کشتی مربوط را در کشور صاحب بندری که بازرسی در آن انجام گرفته است، مطلع نماید. 7ـ هر عضو باید تضمین نماید که مقامات مسؤول آن، راهنمایی از نوع مندرج در بخش « ب» این مجموعه قوانین، درخصوص انواع شرایط توجیه‌کننده توقیف کشتی به موجب بند (6) این استاندارد را دریافت نموده اند. 8 ـ هر عضو در هنگام انجام مسؤولیتهای خود به موجب این استاندارد، باید تمامی تلاش‌های ممکن را صرف نماید تا از توقیف یا تأخیر بیش از اندازه کشتی اجتناب شود درصورتی که محرز شود کشتی بیش از اندازه، توقیف یا دچار تأخیر شده است، هرگونه زیان یا خسارت به‌وجود آمده باید جبران شود. مسؤولیت اثبات در هر مورد برعهده شاکی می‌باشد. دستورالعمل 1. 2. 5 ب ـ بازرسی در بندر 1ـ مقام صلاحیتدار باید سیاست بازرسی را برای مقامات مسؤول، انجام بازرسیها به موجب مقرره 1. 2. 5، تدوین نماید. هدف این سیاست باید تضمین تداوم بازرسی و از جهات دیگر، هدایت بازرسی و اجراء فعالیتهای مرتبط با الزامات این مقاوله‌نامه (از جمله حقوق دریانوردان) باشد. نسخه‌هایی از این سیاست باید در اختیار مقامات صلاحیتدار قرارگرفته و در دسترس عموم و مالکین کشتی و دریانوردان نیز باشد. 2ـ در هنگام تدوین سیاست مرتبط با شرایطی که توقیف کشتی را به موجب بند (6) استاندارد 1. 2. 5 الف ایجاب می‌نماید، مقام صلاحیتدار باید با درنظرگرفتن نقض‌های موضوع جزء (ب) بند (6) استاندارد 1. 2. 5 الف، توجه نماید که اهمیت این موضوع ممکن است به‌دلیل ویژگی نقص و کاستی مربوط باشد. این موضوع می‌تواند به ویژه مربوط به نقض حقوق و اصول بنیادین اشتغال دریانوردان و حقوق اجتماعی آنها، به موجب مواد (3) و (4) این مقاوله‌نامه باشد. به عنوان مثال، استخدام فردی که سن وی زیر حداقل سن کار می‌باشد، باید به عنوان نقضی جدی در نظر گرفته شود، حتی اگر تنها یک نفر با چنین مشخصاتی، برروی کشتی وجود داشته باشد. در موارد دیگر، تعداد نواقص گوناگون دیگری که در خلال بازرسی خاص به آن پی برده می‌شود، باید مدنظر قرار گیرد: به عنوان مثال، موارد متعدد نقص در خصوص محل اقامت یا غذا و تهیه غذا که ایمنی و بهداشت را تهدید نمی‌نماید، ممکن است قبل از این‌که نقضی جدی تلقی شود، مدنظر قرار گیرد. 3ـ اعضاء باید در بیشترین حدممکن درخصوص تصویب دستورالعملهای توافق شده بین‌المللی در زمینه سیاستهای بازرسی، به‌ویژه سیاستهایی که مرتبط با شرایط ایجاب‌کننده توقیف یک کشتی می‌باشند، با یکدیگر همکاری نمایند. مقرره 2. 2. 5 ـ آئینهای دادرسی شکایت دریانوردان در ساحل هر عضو باید تضمین نماید که دریانوردان شاغل بر روی کشتی توقف کرده در بندر واقع در قلمرو عضوی که ادعای نقض الزامات این مقاوله‌نامه (از جمله حقوق دریانوردان) را می‌کنند این حق را دارند که چنین شکایتی را به منظور تسهیل شیوه‌ای عملی و فوری برای جبران خسارت، گزارش نمایند. استاندارد 2. 2. 5 الف ـ آئینهای دادرسی شکایت دریانوردان در ساحل 1ـ شکایت مطروحه از جانب دریانورد مدعی نقض الزامات این مقاوله‌نامه (از جمله حقوق دریانوردان) می‌تواند به مقام مسؤول مستقر در ساحلی که کشتی دریانورد مربوط در آن توقف نموده، گزارش شود. در چنین مواردی، مقام مسؤول باید تحقیق و رسیدگی مقدماتی را انجام دهد. 2ـ در صورت اقتضاء و با توجه به ماهیت شکایت مطروحه، تحقیق و رسیدگی مقدماتی باید شامل توجه به این موضوع باشد که آئینهای دادرسی شکایت بر روی کشتی به موجب مقرره 5. 1. 5، مورد بررسی قرار گرفته است. مقام مسؤول همچنین می‌تواند بازرسی مفصل‌تری را طبق استاندارد 1. 2. 5 الف انجام دهد. 3ـ مقام مسؤول باید در صورت اقتضاء نسبت به حل و فصل شکایت در داخل کشتی اقدام نماید. 4ـ در حالتی که رسیدگی یا بازرسی انجام شده برمبنای این استاندارد، بیانگر عدم انطباقی باشد که درحیطه شمول بند (6) استاندارد 1. 2. 5 الف می‌باشد، مفاد بند مذکور باید اجراء شود. 5 ـ چنانچه مفاد بند (4) این استاندارد قابل اجراء نبوده و شکایت مطروحه نیز در داخل کشتی حل و فصل نشده باشد، مقام مسؤول باید فوری کشور صاحب پرچم رامطلع نموده و ظرف مدت زمانی معین، خواستار ارائه مشاوره و برنامه عملی اصلاحی شود. 6 ـ چنانچه شکایت مطروحه متعاقب اقدام انجام شده طبق بند (5) این استاندارد، حل و فصل نشود، کشور صاحب بندر باید یک نسخه از گزارش مقام مسؤول را برای مدیرکل ارسال نماید. این گزارش باید همراه با هرگونه پاسخ دریافتی از جانب مقام صلاحیتدار کشور صاحب پرچم ظرف مدت زمان تعیین‌شده، باشد. سازمانهای دریانوردان و مالکین کشتی مربوط در کشور صاحب بندر نیز باید به همین نحو، مطلع شوند. علاوه بر این، آمار و اطلاعات مربوط به شکایاتی که حل و فصل شده است، باید به طور منظم توسط کشور صاحب بندر برای مدیر کل ارسال شود. ارائه آمار و اطلاعات مذکور به این منظور لحاظ شده است که این کار می‌تواند به عنوان اقدامی مناسب و مصلحت‌آمیز تلقی‌شده تا تضمین نماید سوابقی از این اطلاعات حفظ‌شده و می‌تواند مورد توجه گروههایی، از جمله سازمانهای دریانوردان و مالکین کشتی، قرار گیرد که احتمالاً علاقمند به بهره‌مند شدن از آئینهای دادرسی ابتکاری مربوط می‌باشند. 7ـ اقدامات مناسب باید به منظور حفظ محرمانه شکایت مطروحه از جانب دریانوردان، اتخاذ شود. دستورالعمل 2. 2. 5 ب ـ آئینهای دادرسی شکایت دریانوردان در ساحل 1ـ چنانچه شکایت موضوع استاندارد 2. 2. 5 الف، توسط مقام مسؤول در دست پیگیری باشد، مقام مذکور باید ابتدا بررسی نماید که آیا شکایت مطروحه جنبه عمومی داشته و مربوط به کلیه دریانوردان شاغل بر روی کشتی است، یا فقط گروهی از آنها را در بر می‌گیرد، یا این‌که تنها مربوط به شکایت فردی دریانورد مربوط می‌باشد. 2ـ اگر شکایت مطروحه جنبه عمومی داشته باشد، باید طبق استاندارد 1. 2. 5 الف، بازرسی مفصل‌تری مدنظر قرار گیرد. 3ـ اگر شکایت مطروحه جنبه فردی داشته باشد، باید نتایج حاصله از آئینهای دادرسی شکایت بر روی کشتی برای حل و فصل شکایت مورد نظر مورد رسیدگی قرار گیرد. اگر این آئینهای دادرسی مورد بررسی قرار نگرفته باشد، مقام مسؤول باید پیشنهاد نماید که فرد شاکی از این آئینهای دادرسی موجود، استفاده نماید. قبل از هرگونه بررسی پیرامون آئینهای دادرسی شکایت بر روی کشتی، باید دلایل معتبری برای بررسی شکایت وجود داشته باشد. این دلایل می‌تواند شامل ناکافی بودن یا تأخیر بیش از حد در آئینهای دادرسی داخلی یا ترس شاکی از اقدامات تلافی جویانه در قبال ارائه شکایت، باشد. 4ـ در هرگونه بررسی شکایت، مقام مسؤول باید به فرمانده کشتی، مالک کشتی و هر فرد دیگر دخیل در شکایت، فرصت مناسب را اعطاء کند تا نقطه نظرات خود را بیان نمایند. 5 ـ در صورتی که کشور صاحب پرچم در پاسخ به اطلاعیه صادره از دولت صاحب بندر طبق بند 5 استاندارد 2. 2. 5 الف، اظهار نماید که موضوع را بررسی خواهد نمود و آئینهای دادرسی مناسب مؤثری را برای این منظور در اختیار دارد و برنامه عملی قابل قبولی را ارائه داده است، مقام مسؤول می‌تواند از هرگونه اقدام بیشتر در خصوص شکایت مورد نظر، خودداری نماید. مقرره 3. 5 ـ مسؤولیتهای مربوط به عرضه کار هدف: تضمین این‌که هر عضو مسؤولیتهای خود را به موجب این مقاوله‌نامه در زمینه استخدام و کاریابی دریانوردان و نیز حمایت اجتماعی از دریانوردان خود، به انجام می‌رساند. 1ـ بدون لطمه زدن به اصل مسؤولیت‌پذیری هر عضو در قبال شرایط زندگی و کاری دریانوردان شاغل بر روی کشتیهای حامل پرچم آن، هر عضو مسؤولیت تضمین اجراء الزامات این مقاوله‌نامه در ارتباط با استخدام و کاریابی دریانوردان و نیز حمایت تأمین اجتماعی از دریانوردانی را که تبعه، مقیم یا بهگونهای ساکن آن می‌باشند، تا حدی که چنین مسؤولیتی در این مقاوله‌نامه پیش‌بینی شده است، نیز بر عهده دارد. 2ـ الزامات تفصیلی برای اجراء بند (1) این مقرره، در این مجموعه قوانین ارائه شده است. 3ـ هر عضو باید به موجب این مقاوله‌نامه، نظام بازرسی و نظارت مؤثری را در خصوص اجراء مسؤولیتهای مربوط به عرضه کار ایجاد نماید. 4ـ طبق ماده (22) اساسنامه سازمان بین‌المللی کار، باید اطلاعات مربوط به نظام موضوع بند (3) این مقرره، از جمله شیوه ارزیابی اثربخشی آن، در گزارشهای هر عضو گنجانده شود. استاندارد 3. 5 الف ـ مسؤولیتهای مربوط به عرضه کار هر عضو باید از طریق نظام بازرسی و نظارت و رسیدگی‌های حقوقی در ارتباط با موارد نقض مجوز و دیگر الزامات عملی پیش‌بینی شده در استاندارد 4. الف، الزامات این مقاوله‌نامه را که در خصوص شیوه کار و فعالیت دفاتر خدمات اشتغال و کاریابی مستقر در قلمرو آن قابل اجراء می‌باشد، اعمال نماید. دستورالعمل 3. 5 ب ـ مسؤولیتهای مربوط به عرضه کار دفاتر خدمات استخدام و کاریابی خصوصی که در قلمرو یک عضو تأسیس شده‌اند وخدمات دریانورد را برای مالک کشتی تأمین می‌نمایند، در هر جایی که باشند، ملزم هستند که تعهداتی را در مورد تضمین انجام مناسب شرایط مندرج در قرارداد کار منعقده بین مالک کشتی و دریانوردان از سوی مالکان کشتی را بر عهده گیرند. پیوست 1ـ 5 الف شرایط زندگی و کاری دریانوردان که باید توسط کشور صاحب پرچم پیش از صدور گواهینامه برای کشتی، طبق بند (1) استاندارد 3. 1. 5 الف، بازرسی و تأیید شود: ـ حداقل سن ـ گواهینامه پزشکی ـ صلاحیتهای لازم برای دریانوردان ـ قراردادهای کار دریانوردان ـ استفاده از هرگونه دفاتر خدمات استخدام و کاریابی خصوصی قانونمند، مورد تأیید یا مجاز ـ ساعات کار یا استراحت ـ سطوح نیروی کار کشتی ـ محل اقامت ـ امکانات تفریحی بر روی کشتی ـ غذا و تهیه غذا ـ ایمنی و بهداشت و پیشگیری از حوادث ـ مراقبت درمانی بر روی کشتی ـ آئینهای دادرسی شکایت بر روی کشتی ـ پرداخت دستمزدها قانون فوق مشتمل‌بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه، شامل مقدمه و شانزده ماده و پنج عنوان درجلسه علنی روز سه‌شنبه مورخ بیست‌ونهم اردیبهشت‌ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و نه مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ 26/3/1389 به تأیید شورای نگهبان رسید. رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی لاریجانی
|
||||||||||||||||||||||||
| URL : https://www.vekalatonline.ir/laws/35322/قانون-الحاق-دولت-جمهوری-اسلامی-ایران-به-مقاوله-نامه-کار-دریایی-مصوب-سازمان-بین‌المللی-کار-(بخش3)/ | ||||||||||||||||||||||||